Хедвіг Ульрыка Дэлагардзі

Хедвіг Ульрыка Дэлагардзі
Хедвіг Ульрыка Дэлагардзі
Род дзейнасці	фрэйліна
Дата нараджэння	1761
Месца нараджэння	Стакгольм, Стакгольмскае обер-губернатарства[d], Швецыя;
Дата смерці	1832
Месца смерці	Стакгольм, Стакгольмскае обер-губернатарства[d], Швецыя;
Грамадзянства	Швецыя;
Бацька	Carl Julius De la Gardie[d]
Маці	Magdalena Christina Stenbock[d]
Муж	Густаў Морыц Армфельт
Дзеці	Аляксандр Армфельт[d], Марыя Армфельт[d], Густаў Магнус Армфельт[d] і Карл Магнус Вільгельм Армфельт[d]
Узнагароды і прэміі
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Графіня Хедвіг Ульрыка Дэлагардзі (дэ ла Гардзі) (шведск.: Hedvig Ulrika De la Gardie; 1761—1832) — шведская прыдворная дама.

Была кіраўніком гувернантак шведскіх каралеўскіх дзяцей у 1799—1803 гадах.

Біяграфія

Нарадзілася 29 лістапада 1761 года ў Стакгольме. Была дачкой Карла Юліуса Дэлагардзі^[sv] і яго жонкі Крысціны Магдалены Стэнбок (Magdalena Christina Stenbock, 1729—1801).

7 жніўня 1785 года ў замку Дротнінгхольмс выйшла замуж за Густава Армфельта. Ажаніўся ён з Хедвіг у асноўным дзеля яе прозвішча, хоць абяцаў гэта Магдалене Рудэншэльд, з якой у Густава былі стасункі.

У 1792 годзе Хедвіг Ульрыка з мужам паехалі ў Італію, у Неапаль. У 1794 Густаў Армфельт быў прысуджаны ў Швецыі да смяротнага пакарання за здраду, яго маёмасць была канфіскавана. У гэтым жа годзе з Італіі яны паехалі ў Польшчу і пазней у Рыгу, дзе ў Хедвігі жыла сваячка. Затым яны жылі ў Калузе пад патранажам Кацярыны II. У 1796 годзе Хедвіг адправілася ў Санкт-Пецярбург, каб папрасіць новага рускага цара Паўла I аб лепшых умовах, але атрымала адмову. Затым Хедвіг Ульрыка папрасіла Густава IV дазволу вярнуцца ў Швецыю, і атрымаўшы яго, вярнулася на радзіму ў 1797 годзе. Ёй была дана магчымасць выкарыстоўваць прозвішча мужа і заставацца ў Швецыі, а мужу — жыць у любой краіне, Швецыі і Расіі. Рускі цар дазволіў мужу пакінуць Расію, Густаў сустрэўся з жонкай у Лівоніі, і ў 1798 годзе яны паехалі ў Берлін.

З 1799 года Хедвіг Ульрыка працавала пры шведскім двары, выхоўваючы каралеўскіх дзяцей. Яна пагадзілася на гэта пры ўмове, што яе мужу будзе дазволена вярнуцца ў Швецыю, што было выканана ў 1800 годзе, пасля таго як яна прыгразіла сысці ў адстаўку — яе асяроддзе захаплялася адданасцю мужу. У 1803 годзе Хедвіг пакінула пасаду выхавальніцы; на яе месца прыйшла Шарлота Штырнельд^[sv].

У сакавіку 1811 года Густаў Армфельт зноў быў сасланы праз падазрэнні ў змове супраць нашчаднага прынца Карла XIV Юхана. У красавіку 1811 года Армфельт быў высланы са Швецыі і эміграваў у Расію. За ім паехала і Хедвіг Ульрыка. У 1814 годзе памёр яе муж. У 1820—1822 гадах яна была фрэйлінай рускай імператрыцы, была ўзнагароджана ордэнам Святой Кацярыны.

Свае апошнія гады жыцця Хедвіг Ульрыка правяла ў Швецыі, памерла 7 лютага 1832 года ў Стакгольме. Яна пахавана ў фамільнай магіле Царквы горада Халіка, Фінляндыя, недалёка ад сядзібы Аміне, якая належала сям’і Армфельт у 1786—1925 гадах.

У сям’і Хедвіг Ульрыкі і Густава Армфельта нарадзіліся:^[2]

Марыя Магдалена Катарына Аўгуста Армфельт (1786—1845),
Густаў Фрэдрык Армфельт (1788—1789),
Карл Армфельт (пам. 1788, блізнюк),
Магнус Армфельт (пам. 1788, блізнюк),
Густаў Магнус Армфельт (1792—1856),
Аляксандр Армфельт (1794—1876),
Канстанцін Армфельт (1796—1797),
Карл Магнус Вільгельм Армфельт (1797—1878).

Зноскі

↑ ^а ^б Pas L. v. Grevinna Hedwig Ulrika De la Gardie // Genealogics — 2003. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847329"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847326"></a>
↑ Hedvig Ulrika De la Gardie(недаступная спасылка)