Цэнтральны штаб партызанскага руху

Цэнтральны штаб партызанскага руху
руск.: Центральный штаб партизанского движения
Краіна	СССР
Уваходзіць у	Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандавання
Тып	штаб
Удзел у	Другая сусветная вайна

Цэнтральны штаб партызанскага руху пры Стаўцы Вярхоўнага Галоўнакамандавання — орган пры Стаўцы Вярхоўнага Галоўнакамандавання СССР, які ажыццяўляў ваеннае кіраўніцтва савецкім партызанскім рухам на акупаваных тэрыторыях падчас Вялікай Айчыннай вайны. У гэтай ролі Штаб замяніў ЦК УКП(б) і ЦК кампартый рэспублік СССР.

Штаб быў створаны 30 мая 1942 года, расфарміраваны 13 студзеня 1944 года і адноўлены у маі^[1] 1942 года^{[удакладніць]}. Начальнік штаба — першы сакратар ЦК КП(б)Б генерал-лейтэнант П. К. Панамарэнка. Меў у падпарадкаванні рэгіянальныя («рэспубліканскія») штабы партызанскіх рухаў, у тым ліку Беларускі штаб, а таксама абласныя штабы партызанскага руху (135^[2]) і прадстаўніцтвы на франтах^[1].

У верасні 1942 года складаўся з чатырох упраўленняў (аператыўнае, палітычнае, інфармацыйнае, упраўленне забеспячэння) і сямі аддзелаў^[1]. Меў у складзе радыёвузел, экспедыцыйна-транспартную базу, 4 школы па падрыхтоўцы кадраў^[1].

Штаб вызначаў галоўныя кірункі вайскова-дыверсійных дзеянняў і прапагандысцкай работы, адносіны да несавецкіх падпольных структур.^[3]

• Цэнтральны штаб партызанскага руху // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 752. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.