Эталонная мадэль OSI

Эталонная мадэль OSI (англ.: Open Systems Interconnection Reference Model) — абстрактная мадэль для сеткавых камунікацый і распрацоўкі сеткавых пратаколаў. Гэтая мадэль дэманструе ўзроўневы падыход да сеткі, што аблягчае яе распрацоўку і разуменне прынцыпаў працы.

Эталонная мадэль OSI была распрацавана Міжнароднай арганізацыяй па стандартызацыі (International Organization for Standardization, ISO). Яна з’яўлялася першай спробай увядзення міжнароднага стандарта на стварэнне пратаколаў. У 1995 годзе мадэль была перагледжана.

Выбар структуры грунтаваўся на наступных прынцыпах:

1. Узровень павінен стварацца па меры неабходнасці наступнага ўзроўню абстракцыі;
2. Кожны ўзровень мусіць выконваць адну пэўную функцыю;
3. Функцыі для кожнага ўзроўню мусяць выбірацца з улікам стварэння стандартызаваных міжнародных пратаколаў;
4. Межы паміж узроўнямі мусяць выбірацца так, каб паток даных паміж інтэрфейсамі быў мінімальны;
5. Колькасць узроўняў павінна быць дастаткова вялікай, каб розныя функцыі не аб’ядноўваліся ў адным без неабходнасці, і дастаткова малой, каб архітэктура не стала занадта вялікай.

У выніку мадэль OSI складаецца з 7 узроўняў:

1. Фізічны
2. Канальны
3. Сеткавы
4. Транспартны
5. Сеансавы
6. Узровень прадстаўлення
7. Прыкладны

На фізічным узроўні адзінкай перадачы інфармацыі з’яўляецца біт.

Асноўныя пытанні, якімі займаецца гэты ўзровень:

• Якім чынам павінны кадавацца / перадавацца адзінка і нуль (напружанне, колькасць часу і г. д.);
• Ці можа перадача ісці дуплексна (у двух напрамках адначасова) ці толькі паўдуплексна (у адным з двух);
• Як усталёўваецца і разрываецца сувязь;
• Якім чынам перадаецца сігнал (напрыклад: колькасць правадоў у кабелі і функцыі кожнага з іх).

Узровень перадачы даных займаецца перадачай «кадраў» (памер кадра можа змяняцца: ад некалькіх соцень да некалькіх тысяч байт).

Мэта гэтага ўзроўню — забяспечыць беспамылковую перадачу даных (з пункту гледжання вышэйшых узроўняў). Гэта забяспечваецца з дапамогай кадраў пацвярджэння, якія перыядычна адсылае прымаючы камп’ютар.

Сярод праблем, якія павінен вырашаць гэты ўзровень, ёсць:

• Праблема «хуткага» перадатчыка і «маруднага» прыёмніка (калі перадаючы камп’ютар адсылае інфармацыю нашмат хутчэй, чым прымаючы можа яе апрацоўваць);
• У выпадку шырокавяшчальных сетак — праблема доступу да канала (гэтая праблема развязваецца з дапамогай увядзення дадатковага «падузроўня» доступу да носьбіта).

Сеткавы ўзровень аперыруе пакетамі. Асноўнай яго задачай з’яўляецца знаходжанне аптымальнага маршрута для пакета. У шырокавяшчальных сетках гэты ўзровень звычайна вельмі прымітыўны — ці адсутнічае ўвогуле.

Гэты ўзровень мусіць вырашаць такія праблемы, як:

• Перапаўненне канала з-за занадта вялікай колькасці перадаваных даных;
• Перадача інфармацыі паміж рознымі сеткамі.

Транспартны ўзровень прымае даныя ад сеансавага ўзроўню (пры неабходнасці — разбіваючы іх на больш дробныя кавалкі) і перадае іх сеткаваму ўзроўню. Яго мэта — каб даныя былі атрыманы менавіта ў той паслядоўнасці, у якой былі адпраўленыя.

Транспартны ўзровень з’яўляецца першым узроўнем, які наўпрост камунікуе з камп’ютарам-атрымальнікам (усе папярэднія ўзроўні таксама камунікавалі з прамежкавымі камп’ютарамі).

Сеансавы ўзровень адказвае за ўсталяванне сувязі паміж двума камп’ютарамі. Сярод яго функцый таксама ёсць:

• Сінхранізацыя;
• Кіраванне дыялогам;
• Кіраванне маркерамі.

Гэты ўзровень займаецца семантыкай і сінтаксісам перадаваемай інфармацыі. Каб зрабіць магчымай камунікацыю паміж машынамі з розным прадстаўленнем даных, неабходна прывесці іх да нейкага пэўнага стандартызаванага віду, што і робіць узровень прадстаўлення.

Прыкладны ўзровень з’яўляецца верхнім у іерархіі OSI і займаецца перадачай даных паміж рэальнымі праграмамі. Ён уключае ў сябе шэраг папулярных пратаколаў, як, напрыклад, HTTP.

Для паляпшэння артыкула пажадана Паставіць зноскі з дакладнейшым указаннем крыніцы. Вікіфікаваць спіс літаратуры

• Эндру Танэнбаўм, Камп’ютарныя сеткі. 4 выданне, 2003 г.