1-ы пяхотны рэгімент вялікай булавы Вялікага Княства Літоўскага

1-ы пяхотны рэгімент вялікай булавы Вялікага Княства Літоўскага
Салдаты рэгімента ў 1775 годзе
Краіна	Вялікае Княства Літоўскае
Уваходзіць у	Рэч Паспалітая
Тып	пяхота
Колькасць	970 чалавек
Дыслакацыя	Барысаў (1777), Слонім (1787—1793), Вількамір (снежань 1793).
Удзел у	Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай 1792 года Бітва пад Мірам, 1792 Бітва пад Салатамі (1794) Віленскае паўстанне

1-ы пяхотны рэгімент вялікай булавы Вялікага Княства Літоўскага — пяхотнае падраздзяленне войска Вялікага Княства Літоўскага перыяду Рэчы Паспалітай.

З’яўлялася тактычнай адзінкай, якая складалася з некалькіх аддзелаў пяхоты, што адпавядала пазнейшаму пяхотнаму палку.

З 1717 названы: «палком інфантэрыі вялікага гетмана Вялікага Княства Літоўскага», каля 1766 «пяхотным рэгіментам вялікай булавы Вялікага Княства Літоўскага», у 1776 «1-ым грэнадзёрскім палком» і ў тым жа годзе «1-ым пяхотным рэгіментам вялікай булавы Вялікага Княства Літоўскага».

У 1790—1792 гадах полк камплектаваўся рэкрутамі з Слонімскага, Лідскага і Слуцкага паветаў.

Места кватэравання: Барысаў (1777), Слонім (1783—1792), Вількамір (снежань 1792).

Вялікія гетманы літоўскія:

• князь Міхал Сервацы Вішнявецкі 1735, пам. 1744
• князь Міхал Казімір Радзівіл «Рыбанька», пам. 1762
• князь Міхал Юзаф Масальскі, пам. 1768
• князь Міхал Казімір Агінскі (1768—1793),
• Сымон Марцін Касакоўскі (1793)

• Сокал, генерал (1717)
• князь Радзівіл, палкоўнік, мечнік ВКЛ (1754—1759)
• Ржэвускі, генерал-лейтэнант, харунжы літоўскі (1762)
• Аскерка, палкоўнік (1766)
• Юзаф Пац (18 верасня 1776)
• Ігнацій Рымінскі (22 ліпеня 1783)
• Мараўскі (1790)

Удзельнічаў у вайне Расіі з Рэччу Паспалітай 1792 года, што тычылася абароны наступстваў Канстытуцыі 3 мая 1791 года, у тым ліку ў бітвах пад Мірам (11 чэрвеня 1792), Салатамі (29 ліпеня 1794), абароне Вільні (11 жніўня).

Салдаты пасля рэформы 1786 года насілі строй мадэлі 1789 года. Курткі гранатовыя, рабат кармазіновы^[1]. Прыборны метал жоўты. На літых латунных гузіках лічба 1 . У батальёне стральцоў пешых курткі зялёныя, рабат кармазіновы. Палкавыя сцягі не захаваліся.

• Gembarzewski B. Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa 1925.
• М. Грыгор’еў. Войска ВКЛ ад Сасаў да Касцюшкі (1765—1794). — Менск, 1994
• Jan Czop. Barwa wojska Rzeczypispolitej obojganarodow w 18 wieku. Libra, 2009.