បុរោហិត_Bhumi_Puja,_yajna.jpg) បុរោហិត ( ភាសាសំស្ក្រឹត: पुरोहित ) នៅក្នុងបរិបទ ហិណ្ឌូ មានន័យថា បព្វជិត ឬ បូជាចារ្យគ្រួសារ នៅក្នុង បព្វជិតវេទ ។ [១] នៅ ប្រទេសថៃ និង កម្ពុជា វាសំដៅទៅលើបព្វជិតរាជវង្ស។ និរុត្តិសាស្ត្រពាក្យ បុរោហិត មកពីសំស្រ្កឹត បុរាស មានន័យថា "ផ្នែកខាងមុខ" និង ហិត "ដាក់" ។ ពាក្យនេះក៏ត្រូវបានគេប្រើស្រដៀងគ្នានឹងពាក្យ បព្វជិត ដែលក៏មានន័យថា «សង្ឃ»។ តិថ៌ បុរោហិត មានន័យថា បុរោហិត ដែលអង្គុយនៅមាត់ទន្លេបរិសុទ្ធ ឬក្រោះបរិសុទ្ធ ហើយជាអ្នកដែលបានរក្សាកំណត់ត្រារបស់បុព្វបុរសនៃគ្រួសារហិណ្ឌូរាប់ពាន់ឆ្នាំ។ បុរោហិត អាចសំដៅទៅលើបូជាចារ្យផ្ទះ។ [២] ប្រវត្តិសាស្រ្តនិងភូមិសាស្ត្រប្រទេសឥណ្ឌាប្រភពដើមបុរោហិត គឺជាពាក្យបុរាណសម្រាប់បូជាចារ្យដែលដើរតួរសម្រាប់រាជវង្ស ធ្វើពិធី សាសនា និងផ្តល់ដំបូន្មាន។ ក្នុងន័យនេះ វាមានន័យដូចទៅនឹង រាជគ្រូ ។ Hermann Kulke និង Dietmar Rothermund កត់សម្គាល់ថា "មានភស្តុតាងជាច្រើននៅក្នុងអត្ថបទបុរាណដែលថាមាន ព្រាហ្មណ៍ ល្អពីរប្រភេទនៅសម័យនោះ បូជាចារ្យ ( រាជបុរោហិត ) ឬទីប្រឹក្សា ( រាជគ្រូ ) និងឥសី ( ឫស្សិ ) ដែលរស់នៅក្នុងព្រៃ។ ហើយចែករំលែកប្រាជ្ញារបស់គាត់ដល់អ្នកដែលសុំប៉ុណ្ណោះ»។ [៣] ពួកគេត្រូវបានរកឃើញជាទូទៅនៅក្នុងរដ្ឋ រាជស្ឋាន, ឧត្តរប្រទេស, ពិហារ, Jharkhand, ឧត្តរខណ្ឌ, មធ្យប្រទេស, West Bengal, គុជរត្ន, Punjab, Haryana និង ហិមចលប្រទេស ។ ការប្រើប្រាស់សម័យទំនើបរបស់ពាក្យនេះនៅក្នុងន័យនេះត្រូវបានពិពណ៌នាដោយ លោក Sumit Sarkar ថាជា "សាសនានិយមដែលដឹងខ្លួន"។ [៤] ជម្លោះខាងគម្ពីរដ៏ឃោរឃៅរវាង Vasishtha និង Vishvamitra ដែលជាបុព្វបុរសដ៏ល្បីល្បាញបំផុតពីរនៃយុគសម័យ វេទ សម្រាប់តំណែងនៃ បុរោហិត នៅក្នុងតុលាការនៃស្តេច Sudas បង្ហាញពីសារៈសំខាន់ជាច្រើនដែលត្រូវបានភ្ជាប់ទៅនឹងការិយាល័យនៅសម័យនោះ។ [៥] បដិសេធ ការិយាល័យរបស់ បុរោហិត គឺជាកិត្តិយសដ៏អស្ចារ្យមួយនៅក្នុងសម័យ វេទ នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ប៉ុន្តែនៅចុងបញ្ចប់នៃសតវត្សទី 19 វាបានក្លាយទៅជាមិនសំខាន់។ [៦] នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1970 បុរោហិត ត្រូវបានកាត់បន្ថយទៅជា "កិច្ចការសាសនាជាមូលដ្ឋាន" ។ [៧] ទន្ទឹមនឹងការបាត់បង់ កាបូបឯកជន មហារាជ របស់ឥណ្ឌាបានបាត់បង់ឋានៈជាព្រះអង្គម្ចាស់ [៨] ហើយតួនាទីរបស់ បុរោហិត ជាបព្វជិតរាជវង្សបានធ្លាក់ចុះកាន់តែច្រើន។ អាស៊ីអាគ្នេយ៍ព្រាហ្មណ៍នៅតែធ្វើជាបព្វជិត និងធ្វើព្រះរាជពិធីក្នុងប្រទេសអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដែលរបបរាជានិយមត្រូវបានរក្សា។ កម្ពុជារឿងព្រេងខ្មែរសំដៅលើព្រាហ្មណ៍ជ្វាដែលមកកាន់កម្ពុជរដ្ឋ។ ព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ហៅថា ហរិន្យទម ត្រូវបានបញ្ជូនមកពីប្រទេសឥណ្ឌា ដើម្បីបង្រៀនពិធី Tantric ដល់ សិវកៃវល្យ ដែលគ្រួសាររបស់គាត់បានគោរពដល់មុខតំណែងរបស់ រាជ បុរោហិត អស់រយៈពេលជិត 250 ឆ្នាំ។ [៩] ទំនាក់ទំនងរវាងត្រកូលព្រាហ្មណ៍មកពីឥណ្ឌា និងរាជវង្សខ្មែរត្រូវបានពង្រឹងដោយចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍៖ ព្រាហ្មណ៍ឥណ្ឌា អគត្ស្យ បានរៀបការជាមួយ យសោមតិ ហើយ ទុវករ បានរៀបការជាមួយ ឥន្ទ្រលក្ម្សី ដែលជាបុត្រីរបស់ស្តេច រាជេន្ទ្រវរ្ម័ន ។ [១០] ដូច្នេះហើយ សិវសោម ជា បុរោហិត ដែលបានបម្រើការជាបព្វជិតរបស់ស្តេច ឥន្ទ្រវរ្ម័ន និង យសោវរ្ម័នទី១ ក៏ជាចៅប្រុសរបស់ព្រះបាទជយេន្ទ្រាធិបតីវរ្ម័ន និងជាមាតារបស់ ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី២ ផងដែរ។ [១១] ព្រះសិវៈសោម ជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើការកសាង ភ្នំបាខែង នៅអង្គរ ដែលជាប្រាសាទហិណ្ឌូ ក្នុងទម្រង់ជាប្រាសាទភ្នំ ឧទ្ទិសដល់ព្រះសិវៈ។ បុរោហិត សំខាន់មួយទៀតគឺ សវ៌ជ្ញមុនី ជាព្រាហ្មណ៍ដែលបានចាកចេញពីប្រទេសឥណ្ឌា "ដើម្បីទទួលបានការពេញចិត្តពី ព្រះសិវៈ ដោយមកប្រទេសកម្ពុជា", [១២] ហើយបានក្លាយជា បុរោហិត របស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី 8 ដែលព្រះអង្គបានដឹកនាំនៅក្នុង "ប្រតិកម្ម សៃវិត " ចលនា iconoclastic ត្រូវបានដឹកនាំ។ ឆ្ពោះទៅវិមាន ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ។ [១៣] ពិធី សាសនាព្រាហ្មណ៍ ត្រូវបានបញ្ចូលឡើងវិញនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបន្ទាប់ពីការផ្តួលរំលំរបបខ្មែរក្រហម។ [១៤] [១៥] មីយ៉ាន់ម៉ាព្រាហ្មណ៍នៃប្រទេសភូមាបានផ្តល់ជាប្រវត្តិសាស្ត្រក្នុងការអានអំពីអនាគតរបស់ស្តេចដែលពួកគេកំពុងបម្រើ។ ពួកគេបានបាត់បង់តួនាទីដោយសារការលប់ចោលរបបរាជានិយមដោយការទម្លាក់ព្រះបាទ ធីប៉ាវ ប៉ុន្តែនៅតែបន្តធ្វើការទស្សន៍ទាយ។ [១៦] ប្រទេសថៃ.jpg) ប្រទេសថៃមានសហគមន៍ ព្រាហ្មណ៍ ជនជាតិ ថៃ ចំនួនពីរគឺព្រាហ្មណ៍ហ្លួង (ព្រាហ្មណ៍រាជ) និងព្រាហ្មណ៍ចៅបាណន់ (ព្រាហ្មណ៍ប្រជាប្រិយ)។ ព្រាហ្មណ៍ជនជាតិថៃទាំងអស់សុទ្ធតែកាន់ ព្រះពុទ្ធសាសនា តាមសាសនាដែលនៅតែគោរពបូជាអាទិទេពហិណ្ឌូ។ [១៧] ព្រាហ្មណ៍ហ្លួង (រាជព្រាហ្មណ៍) ភាគច្រើនធ្វើព្រះរាជពិធីថ្វាយ ព្រះមហាក្សត្រថៃ រួមទាំង ការឡើងគ្រងរាជ្យ ។ [១៨] ពួកវាជាពូជពង្សត្រកូលវែងរបស់ព្រាហ្មណ៍ក្នុងប្រទេសថៃ ដែលមានដើមកំណើតពីតាមីល ណាឌូ។ ព្រាហ្មណ៍ចៅបាណន ឬព្រាហ្មណ៍ប្រជាប្រិយ ជាប្រភេទព្រាហ្មណ៍ដែលមិនមែនមកពីត្រកូលសង្ឃ។ ជាទូទៅព្រាហ្មណ៍ទាំងនេះមានចំណេះដឹងតិចតួចអំពីពិធី និងពិធី។ ទេវស្ថាន គឺជាមជ្ឈមណ្ឌលនៃសកម្មភាពរបស់ព្រាហ្មណ៍នៅក្នុងប្រទេសថៃ។ នេះគឺជាកន្លែងដែល ពិធីត្រៃយម្បវៃត្រូវបានធ្វើឡើង ដែលជាពិធីតាម Tamil Shaiva ។ វាត្រូវបានសាងសង់ជាង 200 ឆ្នាំមុន។ ក្រៅពីនេះក៏មានព្រាហ្មណ៍ឥណ្ឌាពីប្រទេសឥណ្ឌាផងដែរដែលធ្វើចំណាកស្រុកទៅថៃថ្មីៗនេះ។ [១៩] ទោះបីជាគេជឿថាព្រាហ្មណ៍ដែលបម្រើតុលាការ និងស្នាក់នៅក្នុងប្រាសាទទេវស្ថាន មកពី Rameswaram, Tamil Nadu ក៏ដោយ ព្រះអង្គម្ចាស់ប្រវត្តិវិទូ Damrong Rajanubhab បានរៀបរាប់អំពីព្រាហ្មណ៍បីប្រភេទគឺ នគរស៊ីធម្មរាជ ពីផាត ថាលុង និងអ្នកដែលមកពីប្រទេសកម្ពុជា។ [២០]
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
