ពញារាមទី២

អត្ថបទនេះមានអក្សរភូមា។ ប្រសិនបើមិនមានពុម្ពអក្សរត្រឹមត្រូវទេ នោះអ្នកអាចនឹងឃើញសញ្ញាសួរ ប្រអប់ជ្រុងៗ ឬសញ្ញាចំឡែកដទៃទៀត ជំនួសឲ្យអក្សរភូមា។

ពញារាមទី២ (ភូមា: ဒုတိယ ဗညားရံ, បញ្ចេញសំឡេង [dṵtḭja̰ bəɲá jàɴ] [ឌុតិយ៉ាប្ញាយ៉ាន់] (ទុតិយពញារាម); មន: ဗညားရာံ; ១៤៦៩–១៥២៦) គឺជាព្រះមហាក្សត្រទី១៧នៃនគរហង្សាវត្តីនៅក្នុងប្រទេសភូមាពីឆ្នាំ១៤៩២ ដល់ ១៥២៦។ ព្រះអង្គត្រូវបានគេគោរពសក្ការៈដោយសារតែភាពស្លូតបូតរបស់ទ្រង់ ទោះបីជាពីដំបូងពេលទ្រង់បានក្លាយជាព្រះមហាក្សត្របានអនុវត្តវិនាសការព្រះញាតិវង្សានុវង្ស ដោយកាត់ទោសប្រហាររាជបច្ឆាញាតិទាំងអស់យ៉ាងណាក៏ដោយ។^[៣]

កំឡុងពេលច្របូកច្របល់ខណៈដែលព្រះបាទពញារាមកំពុងឡើងសោយរាជ្យ មីនជីញ៉ូនៅតោនងូ ដែលកាលណោះតោនងូជានគរចំណុះនៃអវៈ ដោយគ្មានការរាជានុញ្ញាតពីព្រះបាទមីនហ្កោនទី២ ទ្រង់ក៏បានលួចឆ្មក់ជន្លៗចូលទៅក្នុងទឹកដីហង្សាវត្តី។ ពញារាមទី២ក៏បានវាយឆ្មក់ទីក្រុងរបស់តោនងូវិញ។^[៤] បន្ទាប់ពីបង្ហាញកំលាំងកងទ័ពរួមមក ហង្សាវត្តីក៏លែងមានការលុកលុយឈ្លានពានតទៅទៀតដែរ។

នៅឆ្នាំ ១៥០១ ព្រះអង្គបានកេណ្ឌកងទ័ពមួយកងចំនួនរាប់ពាន់នាក់ធ្វើដំណើរឡើងទៅទន្លេឥរាវត្តីដើម្បីធ្វើធម្មយាត្រាទៅកាន់ចេតិយឝ្វេហ៊្សីហ្កូននៅបាកាននៅខាងក្នុងទឹកដីអវៈ។ នៅពេលនោះព្រះមហាក្សត្រប្រំម៍ ដែលជានគរតូចមួយស្ថិតនៅចន្លោះកណ្ដាលរវាងអវៈ និង ហង្សាវត្តី ចង់ត្រួតពិនិត្យទ្រង់ ទ្រង់ក៏បានឆ្លើយតបថា: "យើងអាចសញ្ជ័យយកទាំងនគរព្រះអង្គ និង អវៈបាន ប៉ុន្តែយើងមិនធ្វើដូច្នេះទេ។ យើងមានចេតនាត្រឹមតែមកគោរពបូជាពីមុខព្រះចេតិយឝ្វេហ្ស៊ីហ្កូនប៉ុណ្ណោះ"។ ព្រះអង្គក៏បានយាងត្រឡប់មកព្រះនគរវិញដោយសុខសន្តិភាព បន្ទាប់ពីគោរពបូជាសក្ការៈនៅទីនោះចប់សព្វគ្រប់ជាសូរេចហើយ។^[៣]

• Fernquest, Jon (Autumn 2005). "Min-gyi-nyo, the Shan Invasions of Ava (1524–27), and the Beginnings of Expansionary Warfare in Toungoo Burma: 1486–1539" 3. Retrieved on 2016-01-09.
• Harvey, G. E. (1925). History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. London: Frank Cass & Co. Ltd. 
• (ជាBurmese) Mon Yazawin (1922 រ.រ.). Yangon: Burma Publishing Workers Association Press. 1785. 

v t e ព្រះមហាក្សត្រភូមា រាជវង្សបុកាំ ៨៤៩–១២៩៧ ប្យឧ៍ប្រាៈ តន៍នក៍ ចលេងខ្វេ សិន៍ៈខិុ ញោង៍ឩៈចៅរហន៍ៈ ក្វម៍ៈឆៅក្រោង៍ៈផ្រូ ក្យឧ៍ចិុៈ ចុក្កតេ អនិរុទ្ធ ចៅលូៈ ក្យន៍ចច៍សាៈ អលោង៍ៈចញ៍សូ នរេសូរ នរសិខា នរបតិចញ៍សូ ថីៈល៉ិមឿងល៉ិ នរសិឃ៏ឧជនា១ ក្យច្វា ឧជនា នរសីហបតិន្ទ ក្យៅច្វា២ ម្រង៍ចិុង៍ៈ និង បិយខែត្រ ១២៩៧–១៣៦៤ អសខ៍យា១ រាជសក្រ៏ន៍១ និង សីហសូរ១ សីហសូរ ឧជនា ចញ៍សូ១ ក្យៅច្វាទី១ ក្យៅច្វាទី២ មោបានរេសូរ ឧជនាប្រោង៍ ចច៍សិុង៍ៈខែត្រ ១៣១៥–១៣៦៤ ចៅយ្វម៍ៈ តរផ្យាៈក្រៃ អនិរុទ្ធទី១ ក្យច្វា អនិរុទ្ធទី២ តរផ្យាៈ មឿងប្រោក៍សីហបតិន្ទ អង៍ៈវខែត្រ ១៣៦៤–១៥៥៥ សត្វិវមឿងផ្យាៈ ច្វាចៅក៍ តរផ្យាៈ មឿងខោង៍ទី១ សីហសូរទី១ មឿងលុងយ៍ កលេក្យេតោង៍ញ៉ិ ម៉ិៈញុង៍សត្វិវ មឿងរ៏ក្យៅច្វា នរបតិទី១ សីហសូរទី២ មឿងខោង៍ទី២ និង សីហសូរទី៣ នរបតិទី២ ចលុំ៣ និង សិុហរ៍ហ្វា៣ ឃុនមឿង៣ នរបតិទី៣៣ នរបតិទី៤៣ នគរហង្សាវតី ១២៨៧–១៥៣៩, ១៥៥០–១៥៥២ ហ្វារ័វ ឃុនលោ ចៅអោ ចៅជិត៍ ជិត៍ប្វន៍ ចៅអ៏ ពញាអ៏លោ ពញាឩៈ រាជាធិរាជ ពញាធម្មរាជា ពញារាមទី១ ពញាពរោវ៍ ពញាក្យន៍ៈ មមោថាវ៍ សេវ៍ចាវ៍បោអ៍ ធម្មចេតី ពញារាមទី២ តការ្វត៍បិ ចៅពញា សមិន៍ចៅថ្វត៍៤ សមិន៍ថោ៤ ម្រោក៍ឩៈខែត្រ ១៤២៩–១៧៨៥ ចៅម្វន៍ ខរី ព្រះចៅផ្រូ ទោល្យា ព្រះចៅញ៉ិ រន៍អោង៍ ចលក៍ាសូ រាជា គជាបតិ ចៅអិុ សជាត មឿងខោង៍ មឿងបង៍ តិក្ខា ចៅលុ ចក្រា ផលោង៍ៈ រាជាក្រៃ ខមោង សិរីសុធម្ម ចរេ នរបតិ សត្វិវ ចន្ទាសុធម្ម សិរីសុរិយា វរធម្មរាជា មុនិសុធម្មរាជា ចន្ទាសុរិយាទី១ អនិរុទ្ធ មគុម្មិយ កាលមន្ទល នរាធិបតីទី១ ចន្ទាវិមលទី១ ចន្ទាសុរិយាទី២ ចន្ទាវិជ័យ ចន្ទាសុរិយាទី៣ នរាធិបតីទី២ នរបវរ ចន្ទវិជល មហិទ្ធិឫទ្ធិ នរអភ័យ សិរីសុ ចន្ទាបរម អភ័យ ចន្ទាសុមនា ចន្ទាវិមលទី២ ចន្ទាសទិស មហាធម្មតា សេរីខែត្រទី២ ១៤៨២–១៥៤២ សត្វិវមឿងចៅ ភុរង៍ថ្វេ នរបតិ៥ មឿងខោង៍៥ តោង៍ងូខែត្រ ១៥១០–១៧៥២ មឿងក្រៃញ៉ិ តបង៍រ្វេថីៈ ភុរង៍នោង៍ នន្ទភុរង៍ ញោង៍រម៍ៈមឿង អនោក៍ផក៍ល្វន៍ មឿងរ៏ទិព្ព សាល្វន៍ បង៍ៈតល៏មឿង ប្រញ៍មឿង នរាវរ មឿងរ៍ក្យៅថង៍ ចរេមឿង តរគ៍រ្វេមឿង មហាធម្មរាជាធិបតី នគរហង្សាវតីស្ដារ ១៧៤០–១៧៥៧ សមិន៍ថោពុទ្ធកិត្តិ អោង៍លុ រាជវង្សកុន៍ៈភោង៍ ១៧៥២–១៨៨៥ អលោង៍ៈព្រះ នោង៍តៅក្រៃ ឆង៍ផ្រូរ្ហង៍ ចញ៍កូៈមឿង ផោងៈកាៈចាៈមោង៍មោង៍ ភិុៈតៅព្រះ ភក្រៃតៅ សាយាវតីមឿង បុកាំមឿង មឿងតុរ៍ៈមឿង សីបោមឿង ១រាជានុសិទ្ធិ រឺ សហរាជានុសិទ្ធិ ២ចំណុះម៉ុងហ្គោល (១២៩៧) ៣សមូហសហព័ន្ធរដ្ឋឝាន (១៥២៧–៥៥) ៤ការងើបឡើវិញរយៈកាលខ្លី (១៥៥០–៥២) ៥ចំណុះសមូហសហព័ន្ធរដ្ឋឝាន (១៥៣២-៤២)