ពានរ

នៅក្នុង សាសនាហិណ្ឌូ, ពានរ ( សំស្ក្រឹត: वानर, វានរ) ^[១] គឺជាស្វា ស្វា ^[២] ឬជាពូជអ្នករស់នៅក្នុងព្រៃ។ ^[១]

ក្នុង​រឿង ​រាមាយណៈ ពានរ​ជួយ ​រាម ​កម្ចាត់ ​រាពណ៌ ។ ពួកវាជាទូទៅត្រូវបានពណ៌នាថាជាសត្វស្វា ដែលមានមនុស្ស ឬសត្វដូចមនុស្ស។

មានទ្រឹស្តីសំខាន់ៗចំនួន ៣ អំពីនិរុត្តិសាស្ត្រនៃពាក្យ "ពានរ"៖

• អិយន៌ ណែនាំថា ពានរ មានន័យថា "ស្វា" មកពីពាក្យ វាន ("ព្រៃឈើ") មានន័យថា "ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រៃឈើ" ^[៣] Monier-Williams និយាយថាវាប្រហែលជាមកពី វាន៌ (lit ។ "វង្វេងនៅក្នុងព្រៃ") ហើយមានន័យថា "សត្វព្រៃ" ឬស្វា។ ^[២]
• Devdutt Pattanaik ផ្តល់យោបល់ថាវាមកពីពាក្យ វន ("ព្រៃឈើ") និង នរ ("បុរស") ដូច្នេះមានន័យថា "បុរសព្រៃ" ហើយណែនាំថាពួកគេប្រហែលជាមិនមែនជាសត្វស្វាដែលជាអត្ថន័យទូទៅ។ ^[៤]
• វា​អាច​មក​ពី​ពាក្យ វា និង ​នរ ដែល​មាន​ន័យ​ថា «​មនុស្ស​ឬ​? (មានន័យថា "ស្វា") ^[៥] ឬ "ប្រហែលជាគាត់ជាមនុស្ស" ។ ^[៦]

ថ្វីត្បិតតែពាក្យ ពានរ ប្រែថា "ស្វា" ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ហើយ ពានរ ត្រូវបានគេដាក់ពណ៌ថាជាស្វានៅក្នុងសិល្បៈដ៏ពេញនិយមក៏ដោយ ក៏អត្តសញ្ញាណពិតប្រាកដរបស់ពួកគេមិនច្បាស់នោះទេ។ ^{[៧] [៨]} យោងតាមរឿងរាមាយណៈ ពានរ ជាអ្នកផ្លាស់ប្តូររូបរាង។ នៅក្នុងទម្រង់បែបបទ ពានរ ពួកគេមានពុកចង្ការជាមួយនឹងរោមចិញ្ចើមដែលលាតសន្ធឹង គម្លាតចង្កាដែលមានកោរសក់តូចចង្អៀត និងគ្មានពុកមាត់។ ពួកគេមានកន្ទុយ និងក្រញ៉ាំជើងមុតស្រួច។ ស្បែក និងគ្រោងឆ្អឹងរបស់ពួកគេត្រូវបានបង្ខំដោយ វជ្រ ដែលមិនអាចបំផ្លាញបាន ដែលគ្មានធាតុនៅលើផែនដីអាចជ្រាបចូលបាន។ មិនដូចសត្វកម្រដទៃទៀតដូចជា រក្សសន ទេ ពានរមិនមានមុនគេនៅក្នុង អក្សរសិល្ប៍វេទទេ ។ ^[៩] រាមាយណៈ បង្ហាញពួកគេថាជាមនុស្ស ដោយយោងទៅលើការនិយាយ សម្លៀកបំពាក់ ទីជម្រក ពិធីបុណ្យសព ពិធីមង្គលការ ការឧទ្ទិស។ ^[៨] អិយន៌ ផ្តល់យោបល់ថា ទោះបីជាកវីនៃ រឿងរាមាយណៈ ប្រហែលជាដឹងថា ពានរ ជាអ្នករស់នៅក្នុងព្រៃក៏ដោយ ក៏គាត់អាចបង្ហាញពួកគេថាជាសត្វស្វាពិតៗដែលមានអំណាចអបិយជំនឿ ហើយភាគច្រើននៃពួកវាជា អម្ស (ផ្នែក) នៃព្រះដើម្បីធ្វើឱ្យវីរភាពបន្ថែមទៀត" អស្ចារ្យ"។ ^[៣]

យោងទៅតាមទ្រឹស្តីមួយ ពានរ គឺជាសត្វពាក់កណ្តាលដ៏ទេវភាព។ នេះគឺផ្អែកលើសមត្ថភាពអរូបីរបស់ពួកគេ ក៏ដូចជាការពិពណ៌នាអំពី ព្រាហ្មណ៍ បញ្ជាអាទិទេពដទៃទៀត ឱ្យបង្កើតកូនចៅ ពានរ ឬចាប់កំណើតជា ពានរ ដើម្បីជួយរាមាក្នុងបេសកកម្មរបស់គាត់។ ^[៨] ការនិទានរឿងរាមាយណៈឡើងវិញរបស់ ជេន ពិពណ៌នាអំពីពួកគេថាជាត្រកូលនៃសត្វអព្ភូតហេតុដែលហៅថា វី វិទ្យធរ ; ទង់ជាតិនៃត្រកូលនេះមានសត្វស្វាជានិមិត្តសញ្ញា។ ^{[១០] [១១] [១២] [១៣] :334[៤]}

G. Ramdas ដោយផ្អែកលើការយោងរបស់ ពានរ ទៅលើកន្ទុយរបស់ ពានរ ជាគ្រឿងតុបតែងមួយ សន្និដ្ឋានថា "កន្ទុយ" ពិតជាផ្នែកបន្ថែមនៅក្នុងសម្លៀកបំពាក់ដែលពាក់ដោយបុរសនៃកុលសម្ព័ន្ធ សវរ ។ ^[៨] (ស្ត្រី ពានរ មិនត្រូវបានពិពណ៌នាថាមានកន្ទុយទេ។ ^{[១៤] [១៣] :116}) តាម​ទ្រឹស្ដី​នេះ លក្ខណៈ​ដែល​មិន​មែន​ជា​មនុស្ស​របស់​ពានរ​អាច​ចាត់​ទុក​ថា​ជា ​ការ​ស្រមើស្រមៃ​បែប​សិល្បៈ ។ ^[៧] នៅប្រទេសស្រីលង្កា ពាក្យ "ពានរ" ត្រូវបានគេប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពី Nittaewos ដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងរឿងព្រេង Vedda ។ ^[១៥]

ពានរ​ត្រូវ​បាន ​ព្រាហ្មណ៍ ​បង្កើត​ឡើង​ដើម្បី​ជួយ ​រាម ​ក្នុង​ការ​ច្បាំង​នឹង ​រាពណ៌ ។ ពួក​គេ​មាន​អំណាច ហើយ​មាន​លក្ខណៈ​ជា​ព្រះ​ជា​ច្រើន។ ដោយ​ទទួល​បាន​បញ្ជា​របស់​ព្រាហ្មណ៍ ព្រះ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​បង្កើត​កូន​ប្រុស​នៅ​ស៊ីយ៉ូន​នៃ កិស្កិន្ធ (កំណត់​អត្តសញ្ញាណ​ជាមួយ​នឹង​ផ្នែក​នៃ កន៌តក សម័យ​បច្ចុប្បន្ន Andhra Pradesh និង Maharashtra )។ រាម បានជួបពួកគេជាលើកដំបូងនៅក្នុង ព្រៃ ទន្កក ក្នុងអំឡុងពេលស្វែងរក សីតា ។ ^[១៦] កងទ័ពរបស់រាពណ៌បានជួយរាមក្នុងការស្វែងរកសីតា ហើយក៏កំពុងប្រយុទ្ធជាមួយ រាពណ៌ ដែលជាអ្នកចាប់ពង្រត់របស់សីតាផងដែរ។ នល ​និង ​នី​ឡា ​បាន​សង់ ​ស្ពាន ​ឆ្លង​សមុទ្រ​ដើម្បី​ឱ្យ​រាម និង​ទ័ព​ឆ្លង​ទៅ ​លង្កា ។ ដូចដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងវីរភាពនេះ លក្ខណៈរបស់ពានររួមមាន មានភាពកំប្លុកកំប្លែង ក្មេងស្លូតបូត ឆាប់ខឹង ស្លូតបូត ផ្សងព្រេង ផ្សងព្រេង ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ស្មោះត្រង់ ក្លាហាន និងចិត្តល្អ។ ^[១៧]

ពានរ ក៏​លេច​ឡើង​នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​ផ្សេង​ទៀត រួម​ទាំង ​មហាភារតៈ ​ផង​ដែរ។ វីរភាព មហាភារត ពិពណ៌នាអំពីពួកគេថាជាអ្នករស់នៅក្នុងព្រៃ ហើយរៀបរាប់ពីការជួបប្រទះរបស់ពួកគេដោយ សហទេវ ដែលជា បន្ទវ ក្មេងជាងគេ។^{[ត្រូវការអំណះអំណាង][ ត្រូវការដកស្រង់ ]}

នៅក្នុង រឿងរាមាយណៈ ពានរ ហនុមាន ផ្លាស់ប្តូររូបរាងច្រើនដង។ ជាឧទាហរណ៍ ខណៈពេលដែលគាត់ស្វែងរកសីតាដែលត្រូវបានចាប់ពង្រត់នៅក្នុងរាជវាំងនៅលើលង្កា គាត់បានធ្វើកិច្ចសន្យាខ្លួនឯងឱ្យមានទំហំប៉ុនឆ្មា ដើម្បីកុំឱ្យសត្រូវរកឃើញគាត់។ ក្រោយ​មក ទ្រង់​យក​ភ្នំ​ដែល​មាន​ពន្លឺ​រស្មី​មក​បង្ហាញ​ពី​អំណាច​ពិត​របស់​ខ្លួន​ដល់​នាង​ស៊ីតា។

• អង្គទ កូនប្រុសរបស់ ពាលី អ្នកស្នងតំណែងរបស់ សុគ្រិព ដែលបានជួយ រាម ស្វែងរកប្រពន្ធរបស់គាត់ សីតា
• អន្ជន ម្តាយរបស់ ហនុមាន
• ហនុមាន ជា​អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ ​រាម និង​ជា​កូន​របស់ ​វាយុ
• កេសារី បិតា​របស់​ហនុមាន
• មៃន្ត និង ទ្វិវិទ កូនប្រុសរបស់ អស្វិន
• មច្ឆានុ កូនប្រុសរបស់ ហនុមាន (ជា ភាសាខ្មែរ និង ថៃ )
• មក៌ធ្វជ កូនប្រុសរបស់ ហនុមាន (តាម កំណែឥណ្ឌា )
• នល កូនប្រុសរបស់ វិស្វកម៌
• និល កូន​ប្រុស​របស់ ​អគ្នី
• រុមា ភរិយារបស់ សុគ្រិព
• សាវភ កូនប្រុសរបស់ បជ៌ន្យ
• សុគ្រិព ស្តេច កិស្កិន្ធ កូនប្រុសរបស់ សូរ្យ
• សុសេន កូនប្រុសរបស់ វារុណ
• Taar ជា​កូន​របស់ Brihaspati
• តារា ភរិយារបស់ ពាលី
• ពាលី ជាប្អូនប្រុសរបស់ សូគ្រិព និងជាកូនប្រុសរបស់ ព្រះឥន្ទ្រ

1. ↑ ^{១,០ ១,១} Krishna (2014-05-01) (ជាen). Sacred Animals of India. ល.ស.ប.អ. 978-81-8475-182-6. https://books.google.com/books?id=DF_af8_547EC&q=Vanara+forest+monkey. 
2. ↑ ^{២,០ ២,១} Monier-Williams, Monier. "Monier-Williams Sanskrit Dictionary 1899 Basic". www.sanskrit-lexicon.uni-koeln.de. Retrieved 23 August 2022.
3. ↑ ^{៣,០ ៣,១} Aiyangar Narayan. Essays On Indo-Aryan Mythology-Vol.. pp. 422–. ល.ស.ប.អ. 978-81-206-0140-6. https://books.google.com/books?id=Oym17qIeB-0C&pg=PA422. 
4. ↑ ^{៤,០ ៤,១} Devdutt Pattanaik (24 April 2003). Indian Mythology: Tales, Symbols, and Rituals from the Heart of the Subcontinent. p. 121. ល.ស.ប.អ. 978-1-59477-558-1. https://books.google.com/books?id=xolzAwAAQBAJ&pg=PA121. 
5. ↑ Shyam Banerji (1 January 2003). Hindu gods and temples: symbolism, sanctity and sites. ល.ស.ប.អ. 978-81-88237-02-9. https://books.google.com/books?id=XSRAAQAAIAAJ. 
6. ↑ Harshananda (Swami.) (2000). Facets of Hinduism. https://books.google.com/books?id=_lERAQAAIAAJ. 
7. ↑ ^{៧,០ ៧,១} Kirsti Evans (1997). Epic Narratives in the Hoysaḷa Temples: The Rāmāyaṇa, Mahābhārata, and Bhāgavata Purāṇa in Haḷebīd, Belūr, and Amṛtapura. pp. 62–. ល.ស.ប.អ. 90-04-10575-1. https://books.google.com/books?id=v-0yalYlNDkC&pg=PA62. 
8. ↑ ^{៨,០ ៨,១ ៨,២ ៨,៣} Catherine Ludvik (1 January 1994). Hanumān in the Rāmāyaṇa of Vālmīki and the Rāmacaritamānasa of Tulasī Dāsa. pp. 2–3. ល.ស.ប.អ. 978-81-208-1122-5. https://books.google.com/books?id=KCXQN0qoAe0C&pg=PA2. "G. Ramadas infers from Ravana's reference to the kapis' tail as an ornament (bhusana) that is a long appendage in the dress worn by men of the Savara tribe." 
9. ↑ Vanamali (25 March 2010). Hanuman: The Devotion and Power of the Monkey God. p. 13. ល.ស.ប.អ. 978-1-59477-914-5. https://books.google.com/books?id=j5qFlxXSS48C&pg=PA13. 
10. ↑ Paula Richman (1991). Many Rāmāyaṇas: The Diversity of a Narrative Tradition in South Asia. University of California Press. pp. 35. ល.ស.ប.អ. 978-0-520-07589-4. https://books.google.com/books?id=XkifYfljHP4C&pg=PA35. 
11. ↑ Kodaganallur Ramaswami Srinivasa Iyengar (2005). Asian Variations in Ramayana: Papers Presented at the International Seminar on 'Variations in Ramayana in Asia : Their Cultural, Social and Anthropological Significance", New Delhi, January 1981. Sahitya Akademi. pp. 68–. ល.ស.ប.អ. 978-81-260-1809-3. https://books.google.com/books?id=CU92nFk5fU4C&pg=PA68. 
12. ↑ Valmiki (1996). The Ramayana of Valmiki: An Epic of Ancient India - Sundarakāṇḍa. Princeton University Press. p. 31. ល.ស.ប.អ. 0-691-06662-0. https://books.google.com/books?id=sFmsrEszbxgC&pg=PA31. 
13. ↑ ^{១៣,០ ១៣,១} Philip Lutgendorf (13 December 2006). Hanuman's Tale : The Messages of a Divine Monkey: The Messages of a Divine Monkey. Oxford University Press. ល.ស.ប.អ. 978-0-19-804220-4. https://books.google.com/books?id=fVFC2Nx-LP8C&pg=PA116. 
14. ↑ The Adhyātma Rāmāyaṇa: Concise English Version. M.D. Publications. 1 January 1995. p. 10. ល.ស.ប.អ. 978-81-85880-77-8. https://books.google.com/books?id=sQcmczcunygC&pg=PA10. 
15. ↑ C. G. Uragoda (2000). Traditions of Sri Lanka: A Selection with a Scientific Background. Vishva Lekha Publishers. ល.ស.ប.អ. 978-955-96843-0-5. https://books.google.com/books?id=BOmAAAAAMAAJ. 
16. ↑ "The Ramayana index".
17. ↑ "Archived copy". Archived from the original on 20 October 2019. Retrieved 4 January 2009. {{cite web}}: More than one of |archivedate= and |archive-date= specified (help); More than one of |archiveurl= and |archive-url= specified (help)CS1 maint: archived copy as title (link)