Јајце (маглина)

Јајце (маглина)
маглина
	Слика од маглината
Податоци од набљудување: епоха J2000
Ректасцензија	21ч 02м 18,75с
Деклинација	+36° 41′ 37,8″
Оддалеченост	approx 3000 сг (920 пс)
Привидна величина (V)	14,0
Привидни димензии (V)	30″ × 15″
Соѕвездие	Лебед
Физичи особености
Полупречник	0,2 сг
Апсолутна величина (V)	4,2
Ознаки	RAFGL 2688, Јајце,; Јајце во Лебед
	Поврзано: Списоци на маглини

Координати: &1000000000000002100000021^ч &1000000000000000200000002^м &1000000000000187500000018,75^с, +&1000000000000003600000036° &1000000000000004100000041′ &1000000000000037800000037,8″

Јајце (маглина) (позната и како RAFGL 2688 иCRL 2688) — биполарна протопланетарна маглина приближно на растојание од 3.000 светлосни години од Земјата. Нејзините невообичаени својства првпат биле опишани во 1975 година со податоците од 11 µm преглед добиен од Геофизичката лабораторија на Воздушните сили на САД од 1971 до 1974 година. (Претходно, објектот е каталогизиран од Фриц Цвики како пар галаксии.)

Маглината е дефинирана од низата сјајни лакови и кружници околу централната ѕвезда. Густ слој од гас и прашина ја обвива централната ѕвезда, блокирајќи ја можноста да ја забележиме директната светлина. Сепак, светлината од ѕвездата се пробива низ потенките области на прашината, осветлувајќи ги надворешнитеслоеви на гас, создавајќи ги лаковите забележани на сликата од вселенскиот телескоп Хабл.

Облакот од прашина околу централната ѕвезда е налик на диск. Биполарните изливи на сликата укажуваат дека системот има аголен импулс, што најверојатно е создаден од насобирачкиот диск. Дополнително, геометријата на дискот е причината за променливата дебелина на облакот прашина, што пак овозможува на светлината да побегне долж оската и да ги осветли надворешните слоеви на гасот, но сè уште е блокирана можноста да се види директно. Иако дисковите прашина се потврдени на неколку ѕвезди по напуштањето на асимптотската гранка на џинови, сè уште не е потврдено постоењето на дискот кај маглината.

Маглината била фотографирана од страна на вселенскиот телескоп Хабл.

Маглината оддава поларизрана светлина^[3] што исто така може да се забележи и во видливиот дел со среден телескоп.^[4]

Галерија

Слика добиена со експозиција во видлива и инфрацрвена светлина од вселенскиот телескоп Хабл.^[2]

Белешки

^{^} distance × sin ( diameter_angle / 2 ) = 0.2 ly. radius
^{^} 14.0^[1] apparent magnitude - 5 * (log₁₀(920 pc distance) - 1) = 4.2 absolute magnitude

Наводи

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 „V* V1610 Cyg“. SIMBAD. Центар за астрономски податоци во Стразбур. Посетено на 2007-01-05. (англиски)
↑ ^2,0 ^2,1 „Hubble Images Searchlight Beams from a Preplanetary Nebula“. ESA/Hubble Picture of the Week. Архивирано од изворникот на 2017-03-10. Посетено на 24 April 2012.
↑ Raghvendra Sahai; и др. (January 1998). „The Structure of the Prototype Bipolar Protoplanetary Nebula CRL 2688 (Egg Nebula): Broadband, Polarimetric, and H2 Line Imaging with NICMOS on the Hubble Space Telescope“. The Astrophysical Journal Letters. 492 (2): L163–L167. Bibcode:1998ApJ...492L.163S. doi:10.1086/311108. Посетено на 6 July 2013.
↑ „Proto-planetary Nebulae“. Посетено на 6 July 2013.

Hubble Finds Searchlight Beams and Multiple Arcs around a Dying Star. STScI Press release: Space Telescope Science Institute. January 16, 1996.
De Ruyter et al. Keplerian discs around post-AGB objects: a common phenomenon? Astronomy & Astrophysics 448, 641–653 (2006).