Џереми Корбин Џереми Бернард Корбин (26 мај 1949) е британски политичар. Тој е лидер на Лабуристичката партија и опозицијата од 2015 година до 2020 година. Пратеник бил во Парламентот на Обединетото Кралство од 1983 година. Изборот на Корбин за лидер на Лабуристичката партија во Обединетото Кралство се сметало за најголемото изненадување во современата политичка историја на оваа земја. Корбин се декларирал како демократски социјалист.[1] МладостРоден е на 26 мај 1949 година во Чипенхем, Вилтшир.[2] Студирал на Универзитетот во Северен Лондон. Тој е најмладиот од четирите синови на Наоми Лавдеј (1915–1987), професорка по математика, и Дејвид Корбин (1915–1986), електроинженер и експерт за напојување со исправувачи. Тој е помлад брат на познатиот синоптичар на островот, кој е физичар и метеоролог.[3][4][5] Неговите родители биле членови на Лабуристичката партија и мировни активисти, кои се запознале во 1930-тите на состаноци за поддршка на републиканска Шпанија за време на Шпанската граѓанска војна.[6][7][8][9] Корбин се приклучил на Лабуристичката партија кога имал 16 години. Кога имал околу 19 години, волонтирал две години во Јамајка. Тој патувал низ Латинска Америка и ги посетил Бразил, Аргентина, Уругвај и Чиле. Во Бразил, тој учествувал на демонстрациите во Сао Паоло против бразилската воена влада. Тој присуствувал и на првомајскиот марш во Сантијаго, каде што бил импресиониран од коалицијата на Салвадор Аљенде, кој победил на демократските избори во 1970 година. Кога се вратил во Британија, се посветил на синдикализмот и активизмот.[10][11] Избори за лидер на лабуриститеПо парламентарните избори во мај 2015 година, во Велика Британија, Лабуристичката партија, втората по големина партија во таа земја, претрпела пораз, поради што претходниот лидер Ед Милибанд поднел оставка по еден од најлошите изборни резултати во историјата на партијата. На внатрепартиските избори во септември 2015 година Џереми Корбин на 66-годишна возраст бил избран за нов лидер. Тој добил 59,5% од гласовите од членовите.[12] За време на кампањата, на јавноста и станале познати неговите ставови за укинување или значително намалување на овластувањата на монархијата, напуштање на Северна Ирска, јадрено разоружување, ренационализација на железницата и други клучни делови од економијата. Иако првично важел за маргинален аутсајдер, тој победил на изборите со огромно мнозинство, што често се толкува како поддршка на синдикатите, но и на голем број млади лабуристички гласачи кои се спротивставиле на лабуристичкиот естаблишмент, односно претходниот либерализам и трето- начинот на кој политиката на „новите“ лабуристи, за кои се смета дека ги „издала“ пониските слоеви, односно дека не се разликувале од конзервативците.[13] Во мејловите испратени до членовите на партијата, само неколку часа по победата, Корбин побара од сите членови да му предложат прашања на тогашниот премиер што новиот лидер ќе му ги постави на премиерот во парламентот. Образложението што го дал Корбин било дека тој сака да биде демократскиот глас од грасрут на сите членови на партијата. Политички живот Помеѓу 1974 г и во 1983 г. Тој бил избран за советник во лондонскиот округ Харингеј, организатор на Националниот синдикат на вработените во јавниот сектор и член на здравствениот одбор. Пратеник е во Парламентот на Велика Британија од 1983 година. година, во која го претставува Ислингтон Норт. Тој бил член на групата за кампања на социјалистите, како и на Регионалниот селектор на Лондон, и пишувал неделна колумна за „Утринска ѕвезда“. Тој се противи на оружјето за масовно уништување и е долгогодишен поддржувач на Кампањата за јадрено разоружување, како и еден од тројцата нејзини потпретседатели.[14] Тој е и член на Амнести интернешенел. „Имаме морална должност и меѓународни обврски да ги направиме Британија и светот побезбедно место. Како потписник на договорот за неширење на јадреното оружје, Британија треба да бара замена за Триднет бидејќи се обврзавме да го забрзаме напредокот кон разоружувањето“, се наведува во документот потпишан од Корбин.[15] Џереми Корбин бил уапсен во младоста на демонстрациите во Лондон против системот на апартхејдот во Јужна Африка, и оттогаш е виден на секој голем антивоен протест или демонстрација против економските мерки за штедење.[16] Тој се противи и на сегашната израелска политика кон Палестинците. Тој го поддржува процесот на деколонизација на ирскиот остров и обединета републиканска Ирска.[17] Таа стои во солидарност со многу угнетени земји во светот.  Корбин е републиканец и антимонархист, па еднаш покренал петиција со која побарал од кралското семејство да се пресели од Бакингемската палата во „поскромна куќа“. За време на говорот по смртта на кралицата мајка во 2002 година и носел светло црвен џемпер. Од 2005 г Во 2008 година, тој се побунил против лидерот на пратеничката група на лабуристите и гласал против официјалниот став на неговата партија во дури 238 наврати, што е четвртина од вкупниот број на неговите гласови во парламентот. Доколку се смета периодот од 1997 година. Во 2008 година, кога лабуристите се вратиле на власт, тој се побунил против партиската линија во дури 533 наврати. Помеѓу 7 мај и 31 август 2010 година Бил пратеник со најмали барања за плаќање трошоци, а од самиот почеток на мандатот во 1983 година до денес тој секогаш бил на самото дно на таа скала. „Јас сум штедлив пратеник. Мислам дека треба да бараме пари само за она што е потребно за да ја водиме нашата канцеларија, но внимавајте бидејќи очигледно тоа се јавни пари“, објаснил Корбин за „Ислингтон газет“, дневен весник од неговата изборна единица. Во 2013 г ја добил меѓународната награда за мир „Ганди“.[18][19] Тој е петкратен добитник на парламентарна брада на годината, што е рекорд, а ја добил и наградата за брада на годината што ја доделува Фронтот за ослободување брадести, група која води кампања за „брада“. Џереми Корбин ја опишува својата брада како „форма на несогласување“ со официјалната политика на „Новите“ лабуристи.[20] Тој е голем борец за правата на животните и борец за заштита на животната средина. Џереми Корбин е светица личност која поседува огромен интегритет“. Тој е едноставно човек кој живее во согласност со сопствените принципи“, изјавил поранешниот пратеник на Лабуристичката партија Крис Малин во емисијата „Панорама“ на Би-Би-Си. Политичка програма Корбин промовирал изразена социјалдемократска програма во реалполитиката. Програмата вклучувала нова национализација на приватизираното комунално стопанство составено од железнички и енергетски компании, напуштање на мерките за штедење и раст на јавните инвестиции, повисоки даноци за супербогатите, развој на механизми за социјална заштита и јавни услуги, достапни и квалитетна здравствена заштита и образование, програма за домување, енергетска политика која се заснова на обновливи извори на енергија за заштита на животната средина, почитување и подобрување на човековите и малцинските права, вклучително и правата на ЛГБТ заедницата. Во надворешната политика, Корбин во голема мера поддржува намалување на интервенционистичката воена политика и воени трошоци, како и поголема меѓународна дипломатија и соработка.[21][22][23] Приватен животЖивее со третата сопруга. Со поранешната сопруга Клаудија имал три сина.[24] Корбин е вегетаријанец речиси 50 години, а многу ретко консумирал алкохол. Според Гардијан, тој сакал ресторан во западен Лондон, каде што обично јадел хумус по учеството на демонстрациите на плоштадот Трафалгар.[25] Тој води скромен начин на живот. Тој не поседува автомобил, па патува со велосипед или јавен превоз. Неговото хоби се трчање, крикет, возење велосипед и поддршка на Арсенал.[26][27][28] Наводи
Надворешни врски |
Portal di Ensiklopedia Dunia
