Васил Зограф

Васил (Василак) Георгиев Зограф — македонскио зограф и иконописец кој творел во втората половина на XIX век.

Роден е во Струмица. Бил син на истакнатиот зограф и градител Георги Велјанов. Васил работел во втората половина на XIX век.^[1] Автор е на некои од иконите во црквата „Св. Константин и Елена“ во Раклиш кај Радовиш.^[2] Фреските на црквата „Св. Константин и Елена“ во делчевско Разловци од 1859 г. се дело на Васил. Иконите на црквата се од XIX век, дело на Григориј Пецанов, Васил Зограф и непознати автори.^[3] Васил во црквата ги насликал и иконите на царот Константин и царицата Елена.^[4]

Негови се по една икона во црквите „Св. Константин и Елена“ во струмичкото село Моноспитово и „Успение на пресв. Богородица“ во Секирник, исто така во Струмичко.^[5] Работи и в „Св. Атанасиј“ во Прждево, Демиркаписко.^[6]

Автор е на иконите на Богородица и Христос, поставени на иконостасот на црквата „Св. Мина“ во Ќустендил. Васил се потпишал и на двете икони, датирани од 1860 г. На иконата на Богородица напишал: „Азъ Васілъ Зуграфъ отъ Струмница: 1860 Помѧни Гди еснафъ дулгерскій поклониха за душевно ихъ спасеніе“, а на онаа на Исус Христос – „Азъ Васілъ зѡ Ст(р)умница 1860. Помѧни Гди еснафъ ковачкій поклониха за душевное ихъ спасеніе“^[1]

Најверојатно негови се и иконите во црквата „Св. Теодор Тирон“ во Совољано, Ќустендилско. Иконата на Богородица во оваа црква е речиси идентична со истоимената икона на Васил Зограф, работена истата 1860 г. за „Свети Мина“. Иванка Гергова го нарекува Васил Зограф „многу интересен мајстор“ и смета дека во неговите икони има орнаментика која потсетува на делата на Данаил Штипјанецот, кој две години подоцна изработил икона за истата ќустендилска црква.^[7] Според Гергова можно е Данаил да го познавал зографот или дури и да бил негов ученик, или ученик на татко му.^[7]