Вистинските цицачи (односно еутерии или Eutheria) образуваат група на цицачи која се состои од плаценталните цицачи (како што се луѓето), како и сите оние изумрени цицачи кои се нивни поблиски сродници, а се подалечни сродници на денешните торбари (како што се кенгурите). Тие се разликуваат од нееутериите по низа одлики, како градбата на стапалото, зглобовите, вилиците и забите. Една од поглавните разлики меѓу плацентните и неплацентните еутерии се состои во тоа што кај плацентните отсуствуваат епипубични коски, кои се присутни кај сите други фосилни и рецентни цицачи.
Најраниот познат еутериски фосил, Eomaia, беше пронајден во Азија и датира од рана Креда, односно од пред околу 125 милиони години. Денес, плацентните цицачи се единствените преживеани членови на оваа група. Сестринска група на Eutheria е Metatheria, каде припаѓаат торбарите и нивните изумрени роднини.
Дефинирачки одлики
Не постојат рецентни неплацентни еутерии, така што познавањето на нивните синапоморфии (дефинирачки одлики) е целосно основано на неколку фосили. Од ова може да се заклучи дека репродуктивните одлики кои ги разграничуваат денешните плацентни цицачи од другите цицачи не можат да се користат при дефинирањето на групата на еутерии. Одликите на еутериите по кои тие се разликуваат од метатериите се:
зголемен глужд (malleolus) на најдолниот дел од тибијата (tibia), поголемата од двете потколенични коски.[2]
Репродуктивните одлики исто така се некорисни во идентификацијата на фосилните плацентни цицачи, кои се разликуваат од другите еутерии по:
присуство на глужд на најдолниот дел од фибулата (fibula), помалата од двете потколенични коски.[2]
целосно поклопувачки горен зглоб на стапалото, при што најзадните коски од стапалото навлегуваат во шуплина која е образувана од краевите на тибијата и фибулата.[2]
широк отвор на дното (средината) од карлицата, со што се овозможува раѓање на големи и доброразвиени потомци. Неплацентните еутерии (како и денешните торбари) имале потесен отвор кој дозволувал развиток на мали и незрели потомци.[4]
отсуство на епипубични коски кои се издолжуваат од карлицата. Овие коски се присутни кај сите други цицачи — неплацентни еутерии, торбари, едноотворни (Monotremata) и цицачовидните (Mammaliformes) — па дури и кај цинодонтнитетерапсиди (изумрени влекачи) кои се најблиски со цицачите. Нивната улога е да го засилат (консолидираат) телото за време на движењето.[5] Ова засилување би било болно кај бремените плацентни цицачи, чиј абдомен треба да се прошири.[6]
Овие подгрупи заедно ја градат крунската групаPlacentalia (плацентни цицачи). Меѓутоа, во Eutheria припаѓаат и изумрени еволутивни линии кои не можат да се вклопат во Placentalia (видете подолу).[11]
Еволутивна историја
Најраниот познат еутериски вид е изумрениот неплацентен цицач Eomaia scansoria од долна Креда во Кина, за кој се мисли дека датира од пред околу 125 милиони години. Некои од неговите фосили имаат траги на густо крзно. Montanalestes беше пронајден во Севрна Америка, додека сите останати неплацентни еутериски фосили беа пронајдени во Азија.
↑Schneider A, Cannarozzi GM (2009). „Support Patterns from Different Outgroups Provide a Strong Phylogenetic Signal“. Mol. Biol. Evol. doi:10.1093/molbev/msp034. PMID19240194.
↑Churakov G, Kriegs JO, Baertsch R, Zemann A, Brosius J, Schmitz J (2009). „Mosaic Retroposon Insertion Patterns in Placental Mammals“. Genome Res. doi:10.1101/gr.090647.108. PMID19261842.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
↑Archibald JD, Averianov AO, Ekdale EG (2001). „Late Cretaceous relatives of rabbits, rodents, and other extant eutherian mammals“. Nature. 414 (6859): 62–5. doi:10.1038/35102048. PMID11689942.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)