Војводство Србија и Тамишки Банат

Војводство Србија и Тамишки Банат (германски: Woiwodschaft Serbien und Temeser Banat)^[1] — крунска земја на Австриското Царство која постоела помеѓу 1849 и 1860 година.

Тоа била посебна земја именувана по две поранешни провинции: српска Војводина и Темишки Банат. Нејзината поранешна област сега е поделена меѓу Србија, Романија и Унгарија. Војводството го дало своето име на денешна српска Војводина.

Војводството било формирано со одлука на австрискиот император во ноември 1849 година, по револуциите од 1848/1849 година. Формирана е во согласност со привилегијата дадена на Србите од императорот Хабсбург во 1691 година, признавајќи им го правото на Србите на територијална автономија во рамките на Хабсбуршката монархија. 

Се состоела од регионите Банат, Бачка и северните сремски општини Илок и Рума. Австриски гувернер со седиште во Темишвар владеел со областа, а титулата војвода му припаѓала на самиот император. Целосната титула на императорот била „Големиот војвода на војводството Србија“. Дури и по укинувањето на Војводството, императорот ја задржал оваа титула до крајот на Австроунгарската монархија во 1918 година.

Во 1860 година, Војводството на Србија и Темес Банат била укината и поголемиот дел од нејзината територија (Банат и Бачка) била инкорпорирана во Хабсбуршкото Кралство Унгарија, иако директното унгарско владеење започна дури во 1867 година, по Австроунгарскиот компромис . За разлика од Банат и Бачка, во 1860 година Сирмија била инкорпорирана во Кралството Славонија, друга посебна хабсбуршка круна. Кралството Славонија последователно се вклучило со Кралството Хрватска формирајќи ново кралство наречено Хрватска и Славонија, кое склучило пакт со Кралството Унгарија во 1868 година, па оттука станал самоуправен дел од Кралството Унгарија во рамките на Австроунгарија.

Двата официјални јазика на војводството биле германскиот и илирскиот.

Војводството било етнички многу мешано, бидејќи во него не биле вклучени јужните делови на Сирмија, Банат и Бачка со компактни српски населби, додека кон него бил додаден и источен Банат со романско мнозинство.

Според пописот од 1846 година, територијата што во 1849 година го формирала војводството вклучувала:

• Власи (Романци) = 417.000
• Срби = 402.000
• Германци = 352.000
• Унгарци = 233.000
• Словаци = 27.000
• Бугари = 24.000
• Евреи = 16.000
• Роми = 12.000
• Русини = 7.000
• Хрвати = 3.000
• Грци = 3.000

Во 1857 година, населението на војводството броело 1.526.105 жители, вклучувајќи:

• Римокатолици = 698.189 (45,75%)
• Православни христијани = 691.828 (45,33%)
• Евангелско Лутеранци = 56.871 (3,73%)
• Евангелско- Реформисти = 29.281 (1,92%)
• Грчки католици и ерменски католици = 26.244 (1,72%)
• Евреи = 23.203 (1,52%)
• Други = 489 (0,03%)

Според пописот од 1850/51 година, етничкиот состав на војводството бил следниов:

• Романци = 347.459
• Германци = 335.080
• Срби = 321.110 (*)
• Унгарци = 221.845
• Буњевци и Шокци = 62.936 (*)
• Источни Русини = 39.914
• Словаци = 25.607
• Бугари = 22.780
• Евреи = 15.507
• Роми = 11.440
• Чеси = 7.530
• Хрвати = 2.860 (*)
• Грци и Цинцари = 2.820

Вкупниот број на „Илирски Словени“ (Срби, Буњевци, Шокци и Хрвати) изнесува 386.906.

Според друг извор, во 1850/1851 година, населението на војводството броело 1.426.221 жители, вклучувајќи:

• 397.459 (27,87%) Романци
• 335.080 (23,49%) Германци
• 321.110 (22,52%) Срби
• 221.845 (15,56%) Унгарци
• други.

Во 1851 година, населението на војводството броело 1.426.221 жители, вклучувајќи:

• Православни христијани = 694.029 (48,66%)
• Римокатолици = 624.839 (43,81%)
• Евангелско- Лутеранци = 51.724 (3,63%)
• Евангелско- Реформисти = 26.621 (1,87%)
• Евреи = 16.252 (1,14%)
• Грчки католици и ерменски католици = 12.756 (0,89%)

Во 1860 година, населението на војводството броело 1.525.523 жители, вклучувајќи:

• 432.523 Срби
• 414.490 Романци
• 396.156 Германци
• 256.164 Унгарци

Во почетокот, војводството било поделено на два округа:

1. Батшка-Торонтал (Бачка-Торонтал)
2. Темешвар-Караш (Тимишвар-Караш)

Подоцна, таа била поделена на пет области:

1. Лугош / Лугој (Во 1850 година, населението на областа броело 229.363 жители, вклучувајќи: 197.363 Романци, 21.179 Германци, 8.305 Бугари, 1.505 Унгарци, 612 Срби итн.)
2. Нојшац / Нови Сад (Во 1850 година, населението на областа броело 236.943 жители, вклучувајќи: 100.382 Срби, 45.936 Германци, 30.450 Унгарци, 20.683 Словаци, 13.665 Шокци, 2.09, Евреи, итн.)
3. Темешвар / Темишвар (Во 1850 година, населението на областа броело 316.565 жители, вклучувајќи: 159.292 Романци, 101.339 Германци, 34.263 Срби, 12.412 Унгарци, 3.664 Бугари, 2.650, Словаци, итн.)
4. Зомбор / Сомбор (Во 1850 година, населението на областа броело 376.366 жители, меѓу кои: 160.016 Унгарци, 103.886 Германци, 53.908 Буњевци, 40.054 Срби, 7.830 Евреи итн.)

• 
  Области на војводството Србија и Тамишки Банат (1849-1850).
• 
  Области на војводството Србија и Тамишки Банат (1850-1860).

• Франц Јосиф, (1849-1916)
• Карло I, (1916-1918)

Забелешка: војводството било укинато во 1860 година, но Френсис Јосиф ја задржал титулата „Голем војвода“ до неговата смрт во 1916 година, а титулата ја наследил и последниот император на Австрија, Карло I.^[2]

• Фердинанд Мајерхофер, (1849-1851)
• Јохан Коронини-Кронберг, (1851-1859)
• Јосип Шокчевиќ, (1859–1860)
• Карл Бигот де Сент Квентин, (1860)

• Војводина
• Историја на Србија

• Bataković, Dušan T., уред. (2005). Histoire du peuple serbe [History of the Serbian People] (француски). Lausanne: L’Age d’Homme. ISBN 9782825119587.
• Dušan J. Popović (1990). Srbi u Vojvodini. Matica srpska. ISBN 9788636301753.
• Lazo M. Kostić (1999). Srpska Vojvodina i njene manjine: demografsko-etnografska studija. Dobrica knjiga.
• Jovan Radonić (1956). Srpska Vojvodina od 1848-1851: (prikazano na VII skupu Odeljenja društvenih nauka 5 novembra 1955 g.).
• Dejan Mikavica (2005). Srpska Vojvodina u Habsburškoj Monarhiji 1690-1920. Novi Sad.
• Vasilije Krestić (2003). Iz prošlosti Srema, Bačke i Banata. Belgrade.
• Emanuel Salomon von Friedberg (1853). General-Karte der Vojvodschaft Serbien und des Temescher Banates : dann der vier Gränzregimenter Peterwardeiner Deutsch-Banater Illyrisch-Banater und Roman-Banater, endlich des Titler Gränz-Bataillons. na.

• Бахово доба - Војводство Србија и Тамишки Банат (на српски)