Григор Џинџифилов

**Григор Џинџифилов**
	Григор Џинџифилов
Роден	1877; Воден, Отоманско Царство
Починал	Несебар, Бугарија;

Григор Џинџифилов или Џинџифилев — македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, воденски војвода на Македонската револуционерна организација и МОО.

Животопис

Четата на Џинџифилов со четите на Георги Мончев, Гоце Междуречки, Ѓакон Евстатиј, Стамен Темелков и Христо Цветков

Џинџифилов е роден во 1877 г. во градот Воден, тогаш во Отоманското Царство, денешна Грција.^[1] Завршил ІІІ клас во Воден. Стапил во ВМОРО и станал комита во четата на Димитар Занешев, а подоцна двајцата биле заменици војводи на Лука Иванов.^[2]

За време на Првата балканска војна во 1912 година, тој бил доброволец во МОО и бил војвода на чета со 12 луѓе, а подоцна на воденската чета. Навлегол во Македонија со четата на Евстатиј Шкорнов и воделе борба на врвот Чавките. Ги ослободиле селата Зборско (14 октомври), Кронцелево (18 октомври), Почеп (24 октомври) и други, а до 28 октомври го ослободиле цело Мегленско.^[3]

Чета бр. 28 на МОО со командир Григор Џинџифилов
Номер	Име	Години	Околия	Селище	Бележка
	Александар Саракинов	25 (26)	Лагадинско	Сухо^[4]
	Атанас Николов	41	Воденско	Тушин	убиен во 1913 година^[5]
	Георги Илиев	–	Берско	Вештица^[6]
	Григор Николов	34	Воденско	Острово^[7]
	Дељо Петров	35	Воденско	Тушин^[8]
	Димитар Г. Тоцев	28	Воденско	Воден^[9]
	Димитар Колев	25 (30)	Воденско	Долно Родиво^[10]
	Иван Георгиев	42	Берско	Вештица	убиен во 1913 година^[11]
	Иван Пецов	20	Воденско	С'ботско^[12]
	Јане Димов	22 (23)	Воденско	Тресино^[13]
	Јордан Лазаров	29	Софиско	Ихтиман^[14]
	Кољо Станов	24	Воденско	Треболец^[15]
	Лазар Тонков	24	Воденско	Воден^[16]
	Михаил Ив. Занешев	28 (23)	Воденско	Воден ^[17]
	Никола Стоев	24	Воденско	Треболец^[18]
	Самуил Зрнев	21	Воденско	Воден	носител на орден „За храброст“ IV степен^[19]
	Таше Китков	23	Воденско	Воден^[20]
	Таше Христов	22	Воденско	Каменик^[21]
	Тома Николов	20	Воденско	Воден^[22]

По крајот на војните, Џинџифилов бил гонет од новите грчки власти, но успеал да избега.^[23] Подоцна служел во XIV воденска дружина.^[24] По Првата светска војна се преселил во Бугарија. По обновувањето на ВМРО бил војвода на чета во Гевгелиско. Во 1924 г. учествувал како делегат на Солунскиот окружен конгрес на ВМРО и бил избран за член на окружното раководство.^[25] Живеел во Несебар заедно со братучед му Димитар Занешев, каде и починал од туберкулоза.