Депонија со биореакторДепониите со биореактори се поодржлива алтернатива на традиционалните депонии.[1] За разлика од обичните депонии на кои им се потребни долги периоди на постгрижа и поврзани трошоци поради долгорочен потенцијал за загадување на животната средина, депониите со биореактори имаат за цел да го стимулираат разградувањето на отпадот во рамките на депонијата. Трошоците поврзани со управувањето со обработката на исцедокот и замената на облогата се значително намалени, додека производството на гас (метан) е значително зголемено со што се стимулира производството на енергија и се намалува количината на земјиште потребно за депонии.[2] Распаѓањето на отпадот се стимулира или преку рециркулација на исцедок[3] или преку аерација.[4] ФункционирањеДепониите со биореактори работат во три режими: аеробен, анаеробен и хибриден (комбинирање на аеробниот и анаеробен метод). Сите три режими имаат за цел да ја стимулираат микробната активност, подобрувајќи и забрзувајќи го распаѓањето, а воедно обидувајќи се и да ги минимизираат штетните емисии.[5] Загадувачите се исфрлаат за време на периодот на обработка, брзо се разградуваат или се задржуваат во депонијата. ПредностиГлавната цел на биореакторските депонии е забрзаното распаѓање.[6] Како што напредува распаѓањето, масата на биоразградливи компоненти во депонијата се намалува, создавајќи повеќе простор за фрлање отпад, до 30%.[2] Со зголемувањето на глобалното производство на отпад, депониите со биореактор можат да обезбедат значаен начин за максимизирање на просторот на депониите. Работата на биореакторската депонија дополнително го намалува периодот на постоперативна грижа при што депониите треба да се следат помалку од една деценија, за разлика од неколкуте децении кај традиционалните санитарни депонии.[7] Загадувачите се отстрануваат од депонијата, наместо да се задржуваат во неа. Депониите со биореактори поради оваа причина се значително поекономични,[2] не ги префрлаат трошоците на идните генерации и овозможуваат депониите да се користат за други цели, како што се пошумување или паркови.[8] НедостатоциДепониите со биореактор се релативно нова технологија, па оттука и почетните трошоци за следење се повисоки за да се осигури дека сè што е важно е откриено и правилно контролирано. Ова вклучува гасови, мириси и протекување на исцедок во површината на земјата. Зголемената содржина на влага во депонијата со биореактор може да ја намали структурната стабилност на депонијата преку зголемување на притисокот на водата во порите во рамките на отпадната маса.[9] Бидејќи депониите со биореактори треба да одржуваат висока содржина на влага, системите за собирање на гас можат да бидат засегнати од зголемената содржина на влага во отпадот. ИмплементацијаДепониите со биореактори се нова технологија и повеќето студии се на лабораториско ниво во реактори за симулација на депонии.[10][11][12][13] Воведувањето во ситуации од реалниот живот е тешко поради релативно совршените услови на реакторите за симулација на депонии, спротивно на сложената и хетерогена природа на депониите во реалноста. Пилот-проектите на ниво на депонија покажуваат добри резултати. И покрај потенцијалните придобивки од депониите со биореактор, не постојат стандардизирани и одобрени дизајни со упатства и оперативни процедури.[14] Наводи
Надворешни врски
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
