ЗастаклувањеЗастаклување или (витрификација од латинскиот збор vitreum, „стакло“ преку францускиот збор vitrifier) — претворањето на една супстанца во стакло,[1] за кое може да се каже дека е не кристална аморфна цврста супстанца. Причина за непропустливоста на керамиката на вода.[2] Застаклувањето вообичаено се постигнува со загревање на материјалите сè додека не се претворат во течност, за подоцна брзо да се излади течноста, така што минува низ стаклен премин за да создаде застаклена цврста сустанца. Одрдедни хемиски реакција исто така предизвикуваат застаклување. Во поширока смисла, доведувањето на материјалот да поседува стаклена матрица е процес наречен витрификација. Важна примена е застаклувањето на радиоактивниот отпад со цел да се добие стабилно соединение кое ќе може лесно да се исфрли. Гледано хемиски, застаклувањето е карактеристично за аморфните материјали или пак неподредените системи и настанува кога врските меѓу елементарните честички (атоми, молекули, градежни целини) имаат повисока вредност од определена гранична вредност.[3] Топлинските промени ги нарушуваат овие врски па така колку што е пониска темепературата толку е поголема и меѓусебната поврзаност. Од оваа причина аморфните материјали имаат карактеристична гранична температура која се нарекува, температура на стаклен премин (Tg): под Tg аморфните материјали се стаклени над Tg тие се растопени. Најчеста примена е изработката на керамика, стакло, и некои видови на храна, но постојат и други примени како што е застаклувањето на противзамрзнувачка течност при криопрезервација. КерамикаЗастакувањето е постепена парцијална спојување на глина или тело како резултат на печење. Притоа пропорцијата на стаклената врска се зголемува, а порозноста на производот постепено се намалува.[2][4] Стаклените тела имаат отворена порозност и можат да бидат непровидни или проѕирни. Во однос на ова 'нулта порозност'; може да се дефинира како апсорпција на вода помала 1%. Меѓутоа асорпцијата на вода зависи од различните стандарни процедури.[5][6][7] Пример за тоа дава изјавата на ASTM: „Терминот стаклена генерално означува асорпција помала од 0,5%, освен за плочки за под и ѕид и нисковолтажни изолатори кои се смета дека се стаклени ако имаат и до 3% апсорпција на вода.“ [8] Глазирањето не е доволно за грнчаријата да биде непропустлива за вода. Порцеланот и санитаријата се примери за застаклена керамика кои се водоотпорни и без глазирање. Камената керамика може да се застаклени или полузастаклени, при што во вториот случај таа не би била непропустлива за вода без глазирање.[2][9][10] Други примениКога сахарозата се лади бавно се претворна во кристализиран шеќер, но кога се лади нагло може да се преобрази во сладникава шеќерна волна. При процесот на застаклување цврстиот отпад е изложен на топлина и се претвора во супстанција налик стакло. Застаклување може исто така да започне со течност, како на пример вода, најчесто со многу брзо ладење или со доведување на додатоци кои го потиснуваат создавањето на кристали со мраз. Ова е различно од обичното замрзнување што е резултат на создавањето на кристалите со мраз. Додатоците кои се користат во криобиологија или што се природно создадено од организмите кои живеат во поларните региони се нарекуваат криозаштитници (заштита од замрзнување). Поларните жаби и некои други ектотермични животни природно произведуваат глицерол или гликоза во нивниот црн дроб за да го намалат создавањето на мраз. Кога поларните жаби гликозата ја употребуваат како криозаштитник, големи количества на гликоза се ослободуваат под ладна температура и посебна форма на инсулин кој дозволува дополнителната гликоза да навлезе во клетките. Кога жабата се затоплува преку пролет, дополнителната гликоза мора брзо да се отстрани,но и да се зачува. Поларните инсекти исто така користат заштита од замрзнување. Поларните риби користат противзамрзнувачки белковини, понекогаш поврзани со шеќери како заштита од замрзнување. ПримениОбична стаклена чаша, која се користи за пиење, е создадена со додавање на натриум карбонат и лимета (калциум оксид) за силициум диоксид. Без овие додатоци за да се стопи силициум диоксидот ќе биде потребно да се обезбедат високи температури и со постепено ладење да се добие стакло. Застаклувањето е докажана техника за олсободување на долговековниот јадрен отпад или другите штетни отпадоци [11] со метод наречен геотопење. Отпадокот е измешан со хемикалии кои создаваат стакло во печка за да се создаде стопено стакло кое подоцна се лади во облик на канистри, на тој начин го спречува движењето на отпадот. Конечниот изглед наликува на обсидиан што всушност претставува непротекувачки материјал, а воедно е и издржлив материјал кој делотворно го заробува отпадот во својата внатрешност. Отпадот може на овој начин да се складира на релативно долги периоди без да се има на ум опасноста од загадување на воздухот од страна на отпадот или пак на подземните води со радиоактивност. За да настане целосно застаклување се користат електроди за да се стопи почвата и отпадот каде тие биле закопани. Вака стврднатиот отпад може да се отстрани со помала опасност за понатамошно ширење на опсаноста од радиоактивното зрачење. Според Тихоокеанската северозападна национална лабораторија, „Застаклувањето го заробува опасниот материјал во облик на стакло кое ќе трае со илијадници години.“ [12] Застаклување при криозачувување се користи како вообичаен метод за зачувување на пример на човековите јајчени клетки и ембриони. Со години се користел глицеролот кој бил употребуван во криобиологијата како криозачтитник на црвените крвни зрнца и семената течност на биковите со што се овозможувале на истите во течен азот. Сепак, глицеролот не може да се употреби за да се заштитат сите органи од оштетување. Наместо тоа многу биолошки компании вршат истражувања во потрага на други криозаштитни супстанци. Успешно откритие би довело до можност за целосно криогениско складирање на транспланционите човечки и ксенобиотички органи. Во оваа насока се постигнато одредени успеси. Медицината на XXI век успешно застаклила бубрег на зајак на -135 °C со соодветен застаклувачки коктел. По затоплувањето бубрегот бил успешно пресаден на друг зајак со целосна функционалност.[13] Моментално, техниките на застаклувањето се применети на мозоци во процес наречен неврозастаклување и на горниот дел од телото, но истражувањата продолжуваат и понатаму. ПоврзаноНаводи
Надворешни врски
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
