Калај(II) бромид — хемиско соединение на калај и бром со хемиска формула SnBr2. Калајот е во состојба на оксидација +2. Стабилноста на соединенијата на калај во оваа состојба на оксидација се припишува на ефектот на инертен пар.[3]
Структура и врски
Во гасната фаза SnBr2 е нелинеарен со свиткана конфигурација слична на SnCl2 во гасната фаза. Аголот Br-Sn-Br е 95°, а должината на врската Sn-Br е 255pm.[4] Постојат докази за димеризација во гасовитата фаза. Структурата во цврста состојба е поврзана со онаа на SnCl2 и PbCl2, а атомите на калај имаат пет соседи во близина на атомот на бром во приближно тригонална бипирамидална конфигурација.[5] Постојат два полиморфи: ортохомбичен полиморф на собна температура и шестаголен полиморф со висока температура. И двете содржат (SnBr2)∞ синџири, но распоредот на пакувањето се разликува.[1]
Калај(II) бромид може да се подготви со реакција на метален калај и HBr со дестилација на H2O/HBr и ладење:[8]
Sn + 2 HBr → SnBr2 + H2
Сепак, реакцијата ќе произведе калај (IV) бромид во присуство на кислород.
Реакции
SnBr2 е растворлив во донорски растворувачи како што се ацетон, пиридин и диметилсулфоксид за да се добијат пирамидални адукти.[8]
Познати се голем број хидрати, 2SnBr2·H2O, 3SnBr2·H2O и 6SnBr2·5H2O кои во цврстата фаза имаат калај координиран со искривена тригонална призма од 6 атоми на бром со Br или H2O покривајќи 1 или 2 лица.[3] Кога се раствора во HBr, се формира пирамидалниот SnBr2− јон. Како и SnCl2, тој е средство за намалување. Со разновидни алкилбромиди може да дојде до оксидативно додавање за да се добие алкилтин трибромид[9] пр.:
SnBr2 + RBr → RSnBr3
Калај(II) бромид може да дејствува како адукти за формирање на Луисова киселина со донорски молекули на пр. триметиламин каде што формира NMe3·SnBr2 и 2NMe3·SnBr2,[10] може да дејствува и како донор и како акцептор во, на пример, комплексот F3B·SnBr2·NMe3 каде што е донор на бор трифлуорид и акцептор на триметиламин.[11]
↑„Tin(II) bromide“. pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (англиски). Посетено на 12 December 2021.
↑ 3,03,1Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2. изд.). Butterworth-Heinemann. ISBN0080379419.
↑J.L Wardell "Tin:Inorganic Chemistry" Encyclopedia of Inorganic Chemistry Ed: R Bruce King John Wiley & Sons (1994) ISBN0-471-93620-0
↑Abrahams I.; Demetriou D.Z. (2000). „Inert Pair Effects in Tin and Lead Dihalides: Crystal Structure of Tin(II) Bromide“. Journal of Solid State Chemistry. 149 (1): 28–32. Bibcode:2000JSSCh.149...28A. doi:10.1006/jssc.1999.8489.
↑Bulten E.J. (1975). „A convenient synthesis of (C1-C18) alkyltin tribromides“. Journal of Organometallic Chemistry. 97 (1): 167–172. doi:10.1016/S0022-328X(00)89463-2. hdl:1874/15985.
↑Chung Chun Hsu; R. A. Geanangel (1977). „Synthesis and studies of trimethylamine adducts with tin(II) halides“. Inorg. Chem. 16 (1): 2529–2534. doi:10.1021/ic50176a022. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
↑Chung Chun Hsu; R. A. Geanangel (1980). „Donor and acceptor behavior of divalent tin compounds“. Inorg. Chem. 19 (1): 110–119. doi:10.1021/ic50203a024. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
