Квантитативно олеснување (Quantitative easing-QE) — монетарна политика каде што централната банка создава нови електронски пари со цел да купи државни обврзници или други финансиски средства за стимулирање на економијата, односно да се зголеми трошењето во приватниот сектор и да се врати инфлацијата до својот таргет).[1][2] Неконвенционалната форма на монетарна политика, обично се користи кога стандардната монетарна политика станува неефективна во борбата против намалувањето на понудата на пари.[3][4][5][6] централна банка спроведува квантитативно олеснување со купување на одредено количество на финансиски средства од комерцијалните банки и други финансиски институции, на тој начин зголемувајќи ги цените на тие финансиски средства и намалувајќи го нивниот принос, додека истовремено се зголемува понудата на пари.[7][8] Ова се разликува од повеќе вообичаената политика за купување или продажба на краткорочни државни обврзници за да се задржат меѓубанкарските каматни стапки на предвидената целна вредност.[9][10][11]
Експанзивната монетарна политика за стимулирање на економијата обично вклучува централната банка да купува краткорочни државни обврзници за намалување на краткорочните пазарни каматни стапки.[12][13][14][15] Сепак, кога краткорочните каматни стапки ќе постигнат или ќе се приближат до нула, оваа метода повеќе не може да работи.[16] Во такви околности, монетарните власти, може да користат квантитативно олеснување за понатамошно стимулирање на економијата со купување на средствата на доспевање подолг од краткорочните државни обврзници, а со тоа се постигнува намалување на долгорочните каматни стапки и понатаму надвор на кривата на принос.[17][18]
Квантитативно олеснување може да помогне во осигурувањето дека инфлацијата нема да падне под целта. Ризици вклучуваат политиката да е поефикасна отколку што е посакувано во постапувањето против дефлацијата (што доведува до повисока инфлација на подолг рок, поради зголемувањето на понудата на пари),[19] или да не е доволно ефикасна ако банките не сакаат да им позајмуваат и потенцијалните кредитобаратели не сакаат да се позајмуваат.[20] Според Меѓународниот Монетарен Фонд, Федералниот систем на резерви, и разни економисти, квантитативното олеснување преземени после глобалната финансиска криза од 2007-08 ги ублажи некои од економските проблеми од кризата.[21][22][23]
↑„What is quantitative easing?“. The Economist. March 9, 2015. To carry out QE central banks create money by buying securities, such as government bonds, from banks, with electronic cash that did not exist before...If QE convinces markets that the central bank is serious about fighting deflation or high unemployment, then it can also boost economic activity by raising confidence.
↑Quantitative Easing Explained(PDF). London: Bank of England. 2011. Архивирано од изворникот(PDF) на 2010-10-30. Посетено на 2017-04-12. The MPC's decision to inject money directly into the economy does not involve printing more banknotes. Instead, the Bank buys assets from private sector institutions – that could be insurance companies, pension funds, banks or non-financial firms – and credits the seller's bank account.
↑„Quantitative Easing“(PDF). Bank of England. Архивирано од изворникот(PDF) на 2012-08-29. Посетено на 2017-04-12. The Bank can create new money electronically by increasing the balance on a reserve account. So when the Bank purchases an asset from a bank, for example, it simply credits that bank's reserve account with the additional funds. This generates an expansion in the supply of central bank money
↑„Quantitative Easing Explained“. Bank of England. Архивирано од изворникот на 2009-03-16. Посетено на 2017-04-12. This does not involve printing more banknotes. Instead the Bank pays for these assets by creating money electronically and crediting the accounts of the companies it bought the assets from.
