Лазурит - тектосиликатен минерал со сулфат, сулфур и хлорид со формула (Na,Ca) 8[(S,Cl,SO 4,OH) 2|(Al 6Si 6O 24)]. Тој е фелдпатоид и член на групата содалит. Лазуритот кристализира во изометрискиот систем иако добро формираните кристали се ретки. Обично е масивен и го формира најголемиот дел од скапоцените камења лапис лазули.
Лазуритот е темносин до зеленикаво-син. Бојата се должи на присуството на S− 3 анјони.[6] Цврстината по Мосовата скала му е од 5,0 до 5,5 и има специфична тежина од 2,4. Тој е проѕирен со показател на прекршување од 1,50. Тој е топлив на 3,5 на скалата на топливост на Волфганг Франц фон Кобел и растворлив во HCl. Најчесто содржи или е поврзан со зрна пирит.
Други сини минерали, како што се карбонатниотазурит и фосфатниотлазулит, може да се помешаат со лазуритот, но лесно се разликуваат со внимателен преглед. Едно време, лазуритот бил синоним за азурит.[4]
Се чини дека лазуритот и хајинот имаат иста структура и двата се минерали со доминантни сулфати.[9] Лазуритот е пигмент (опалесцентен) и има светло сина лента (особено како компонента на полускапоцениот камен лапис лазули). Многу хајини имаат бела или бледосина лента и се проѕирни. Разликата може да биде последица на состојбата на редокс (сооднос сулфат-сулфид).[6][10]
↑ 7,07,1Eastaugh, Nicholas; и др. (2004). The Pigment Compendium: Optical Microscopy of Historical Pigments. Oxford: Elsevier Butterworth-Heinemann. стр. 219. ISBN0-7506-4553-9.
↑„Tile fragment“. Victoria and Albert Museum. Посетено на 11 January 2020.
↑Moore, T.P.; Woodside, R. W. M. (2014). „The Sar-e-Sang Lapis Mines“. Mineralogical Record. 45 (3): 281–336.
↑„The sulfur speciation in S-bearing minerals: New constraints by a combination of electron microprobe analysis and DFT calculations with special reference to sodalite-group minerals“. American Mineralogist. 97 (10): 1653–1661. 2012. Bibcode:2012AmMin..97.1653H. doi:10.2138/am.2012.4031.
