Островите се регионален округ и пописна дивизија Магдаленски Острови. со географски код е 01. Административно се поделени во две општини, и тоа: Магдаленски Острови (2011 попис, насел. 12,291) и Грос Ил (насел. 490).
Светилник на брегот на Магдаленските Острови
Географија
Постојат осум главни острови: Амхерст, Гранд Антре, Гриндстон, Грос Ил, Хаус Харбор, Поант о Лу, Антре и Брион.[1][2] Сите острови, освен Брион, се населени. Постојат неколку други мали острови кои исто така се сметаат за составен дел на архипелагот: Птичја Карпа (фр. Rocher aux Oiseaux), Остров на фоките (фр. Île aux Loups-marins), Паке и Роше ди Кор Мор (фр. Rocher du Corps Mort).[3]
Порано островите внатре биле целосно покриени со борови шуми.[2] Архипелагот лежи врз стара солна купола.[1][4] Инхерентната пловност на солта го поттикнала подигнувањето на пермскиот црвен песочник. Во близина на солните куполи се верува дека има извори на фосилни горива.[5] Камена сол се ископува на Островите.[6]
Список на острови
Остров Авр Обер, (француски: l'Île du Havre Aubert) — 58 км2.
Остров Гранд Антре (француски: l'Île de la Grande Entrée).
Остров Авр О Мезон, (француски: l'Île du Havre aux Maisons)
Остров Кап О Мел (француски: l'Île du Cap aux Meules)
Ил О Лу, «Волчји Остров» (француски: l'île aux Loups)
Грос Ил, «Голем Остров» (француски: la Grosse Île) — 77,92 км2.
Остров Антре, «Влезен Остров» (француски: l'île d'Entrée)
Остров «Птичја Карпа» (француски: le Rocher aux Oiseaux)
Историја
Во 1534, Жак Картие бил првиот познат Европеец кој ги посетил островите. Претходно, народот Микмак ги посетувал островите илјадници години како дел од сезонската миграција за храна,[7] веројатно за ловење моржови. Голем број на археолошки наоди биле ископани на архипелагот.
Архипелагот бил именуван во 1663 од страна на Франсоа Дубле (1619 или 1620 - прибл. 1678), господар на островот, според неговата сопруга, Мадлен Фонтен.[8] Во 1765, островите биле населени со 22 франкофонскиАкадијци и нивните семејства. Тие биле ловци на моржови за британскиот трговец Ричард Гридли. Денес многу жители на Магдаленските Острови (Магдаленци) го вејат акадиското знаме и се идентификуваат како Акадијци и Квебекијци.
Островите административно биле дел од британската Колонија на Њуфаундленд од 1763 до 1774. Таа година тие биле приклучени на Квебек преку Квебечкиот акт.
До 20 век, островите биле целосно изолирани во текот на зимата, бидејќи поради санти мраз патот до копното станувал непрооден со брод. Жителите на островите немале средства за комуникација со копното. Подводен кабел бил инсталиран да се овозможи комуникација со телеграф. Зимата 1910 година, кабелот пукнал и островите повторно станале изолирани. Жителите испрати итна барање за помош на копното со пишување писма и ставање во запечатено шише кое стигнувало до брегот на Островот Кејп Бретон, од каде жителите ги известувале надлежните за итен случај кај Магдаленците. Владата со мразокршачи им носела помош. По неколку години биле изградени нови безжични телеграфски станици за да се осигура комуникацијата со островите и во зимски услови. Пораката во шише станала познат симбол за преживување и секоја туристичка продавница продава реплики.
Порано, големи стада на моржови имало во близина на островите, но тие биле уништени од крајот на 18 век поради претераниот лов. Во 21-от век, островските плажи обезбедуваат живеалиште на загрозените видови како жолтоногиот звек (Charadrius melodus) и розовиот дугалски галеб (Sterna dougallii).
За подобрување на бродската безбедност, владата изградила светилници на островите за да укажуваат на пловните канали и да се намали бројот на потонатите бродови.
Демографија
Население
Население во минатото
Година
Нас.
±%
1991
13.991
—
1996
13.802
−1.4%
2001
12.824
−7.1%
2006
13.091
+2.1%
2011
12.781
−2.4%
Еден сегмент од населението се потомци на преживеаните на повеќе од 400 потонати бродови на островите. Некои од историските куќи биле изградени од дрво од потонати бродови.[9] Островите имаат некои населби подигнати од англофони. Иако поголемиот дел веќе одамна се асимилирале со франкофонското население или пак се преселиле на друго место, англофонските населби се наоѓаат во Стариот Хари, Грос-Ил и Островот Антре.
Канадски попис – Магдаленски Острови, профил на заедницата во Квебек
Канадски попис на мајчин Јазик - Магдаленски Острови, Квебек
Попис
Вкупно
Француски
Англиски
Француски и англиски
Друго
Година
Одговори
Брои
Тренд
Поп %
Брои
Тренд
Поп %
Брои
Тренд
Поп %
Брои
Тренд
Поп %
2011
12,660
11,900
▼ 1.1%
94.00%
695
▼ 16.3%
5.49%
40
▼ 20.0%
0.32%
25
▼ 61.5%
0.20%
2006
12,975
12,030
▲ 1.9%
92.72%
830
▲ 16.9%
6.40%
50
▲ 100.0%
0.38%
65
▲ 62.5%
0.50%
2001
12,575
11,800
▼ 8.7%
93.84%
710
▼ 0.7%
5.65%
25
▼ 58.3%
0.20%
40
▲ 300.0%
0.32%
1996
13,730
12,925
n/a
94.13%
715
n/a
5.21%
60
n/a
0.44%
30
n/a
0.22%
Клима
Поморската клима на Магдаленските Острови е значително различна од онаа на копното. Големите водени маси кои кружат на архипелагот го ублажуваат времето и да создаваат поблаги услови во секоја сезона. На островите, зимата е блага, пролетта е студена, постојат неколку топлински бранови во лето а наесен е обично топло.
Магдаленските Острови имаат најмал износ на годишен мраз во Покраината Квебек. Топлите ветрови на летото траат и во септември, а понекогаш и почетокот на октомври.[13] Сепак, и покрај ова, според Кепеновата климатска класификација климата е влажна континентална, поради зимите во просек далеку под замрзнувањето на поморските стандарди.
Највисоката температура некогаш забележана на Магдаленските Острови била 31.1 °C (88 °F) на 31 јули 1949 година.[14] Најстудената температура која некогаш регистрирана била −27.2 °C (−17 °F) на 14 февруари 1891 година.[14]
Климатски податоци за Аеродром Магдаленски Острови, 1981–2010 нормални, екстремни 1890–денес[б 1]
Туризмот е голема индустрија на Магдаленските Острови. Островите имаат многу километри бели песочни плажи, заедно со постојано еродирачки песочни карпи. Тие се одредиште за велосипедско кампување, морски кајак, сурфање на ветер. За време на зимските месеци, со почеток во средината на февруари, еко-туристи го посетуваат за да набљудуваат новородени и млади грендлански фоки на мразот во Заливот Сент Лоренс и околните острови.
Индустрија
На островите работи Канадската Компанија за Солени Рудници, која произведува патна сол за употреба во Квебек, Канада и источниот брег на Соединетите Држави.[17] Отворен во 1982 година, рудникот и фабриката за сол се наоѓа на Грос Ил и црпи сол од подземен рудникот 30 метри под Лагуната Гранд Антре. Соларата произведува 1 милион тони сол и вработува 200 луѓе.
Сообраќај
Кооперативата за поморски и воздушен транспорт (Groupe В. Т. М. А) раководи со траектната услуга помеѓу терминалите во Сури, Островот Принц Едвард и Кап-о Мел. Групата исто така спроведува и сезонска ферибот услуга помеѓу островите и Монтреал.[18]
Аеродромот Магдаленски Острови во Авр о Мезон нуди воздухопловни услуги на Лабрадор и копното Квебек.
Поврзано
Список на општини и територии во Квебек
Список на региони во Квебек
Наводи
↑ 1,01,1
K.G. Andrew Hamilton (2002). "Iles-de-la-Madeleine (Magdalen Is.): a glacial refugium for short-horned bugs (Homoptera: Auchenorrhyncha)?"(PDF). Le Naturaliste Canadien. p. 36. Archived (PDF)from the original on 2014-02-19. Retrieved 2014-09-09. All the archipelago except Le Corps Mort now lie on a single submerged plateau surrounded by shallow, sun-warmed waters which gives the islands a long, mild summer for their latitude. This plateau is a weakly sloped mound resembling a huge alluvial fan 130 by 150 km; but it is in fact covered by a rather thin layer of sediment of modern origin as all sediments older than 20,000 years have been removed from the Magdalen shelf (Loring and Nota, 1973). The plateau's convex shape is formed by a "salt dome" of ancient origin. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „LeNaturalisteCanadien“ е зададен повеќепати со различна содржина.
↑ 2,02,1"Magdalen Islands". Canadian Parks and Wilderness Society. Магдалинските острови формираат архипелаг кој се наоѓа во центарот на Заливот на Свети Лоренс. Севкупно, земјиштето, дините и песочните решетки на островите сочинуваат околу 200 км2.
Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „CpawsMagdalen“ е зададен повеќепати со различна содржина.
↑"Ecotourism at its best". Iles Madeleine. 2008. Archived from the original on 2013-10-13. Retrieved 2014-09-09. As the salt dome below the ground boiled up, the petrified seabed above "cracked" as it rose up.
↑Antoine Dion-Ortega (2012-11). "Fossil fuel exploration in Quebec: Uncertainty rules". CIM magazine. Archived from the original on 2014-08-03. Retrieved 2014-09-09. Околу 80 километри источно од Магдаленските Острови, преку границата од Њуфаундленд и Лабрадор, лежи 30-километарски долгата и 12 километри широката структура на Стариот Хари
↑Dennis S. Kostick (1995). "Salt" (PDF). USGS Mineral Resources Program. Archived (PDF) from the original on 2014-02-19. Retrieved 2014-09-09. A mine accident occurred on April 28 at Canadian Salt Co., Ltd.'s Mines Saleine underground rock salt operation in the St. Magdalen Islands, Quebec. Ocean water began entering the mine around the mine shaft, which was situated 250 meters below sea level, and continued to flood until mine engineers tried to stabilize the waterflow, which was calculated to be about 240 liters per minute.
