Параромски јазици

Параромски јазици  — поим којшто се употребува за означување на различните ромски говори. Мнозинството вакви јазици се мешани, односно како основа на јазикот главно е земен ромскиот, но во нив исто така е присутно и влијание од други јазици. Меѓутоа, има и јазици коишто не се мешани и како основа го имаат само ромскиот јазик. Парароманските јазици како основа главно ги земаат индоевропските јазици. Исклучоци се лајузе, кој како основа го има естонскиот, и ероминчела, кој како основа го има баскискиот јазик. Овие јазици се традиционални говори на ромските заедници^[1] и се говорат наместо или заедно со ромските дијалекти.^[2]

• Врз палеобалканска основа:
  • Ломаврен (врз ерменска основа);
  • Грчкоромски јазик (врз Грчка основа).
• Врз угрофинска основа:
  • Лајузе† (врз естонска основа).
• Врз германска основа:
  • Англоромски јазик (врз англиска основа);
  • Дански роди (на датской основе);
  • Скандинавскоромски јазик;
  • Синтиманојч.
• Врз романска основа:
  • Калопортугалски ромски јазик (врз португалска основа);
  • Калошпански ромски јазик (врз шпанска основа);
• Врз словенска основа:
  • Сервицки дијалект (врз украинска основа);
  • Ромскосрпски јазик (врз српска основа).
• Врз келтска основа:
  • Валискоромски јазик;
  • Шелта (во значителна мера содржи и јазични одлики од англискиот јазик).
• Други
  • Ероминчела (врз баскиска основа);
  • Татарскоромски жаргон (врз кримскотатарска основа).
• Немешани параромски јазици:
  • Бохемискоромски јазик† (врз чешка основа);
  • Калофински ромски јазик.

*† изумрен јазик