Персиска митологија
![]() Персиска митологија или иранска митологија — претставува збир од митови и преданија поврзани со древниот Голем Иран. Нејзиното оформување започнува уште во времето на индоиранската заедница (II — првата половина на I илјадалетие пр. н. е.).[1] Клучното дело што ја обликува оваа митологија е „Шахнаме“ на поетот Фирдуси, напишано на преминот меѓу X и XI век. Во ова епско дело се користат теми и ликови од зороастризмот — не само од „Авеста“, туку и од подоцнежни текстови како што се „Бундахишн“ и „Денкард“. Најважниот извор за реконструкција на иранската митологија е токму „Авеста“. Иранската, односно персиската митологија, е тесно поврзана со ведската митологија на Индија (околу 1000 г. пр. н. е.), и двете црпат вдахновение од заедничко индоевропско наследство. Многу имиња од најстарите слоеви на иранската митологија имаат заеднички корени со ликови од ведските химни. Така, Јима, кој подоцна станува познат како Џамшид во персиската традиција, е всушност ведскиот бог на мртвите Јама. Приказната за Џамшид е една од најцелосните и најбогати легенди на староиранската митологија. Иранската и ведската митологија споделуваат бројни заеднички мотиви: постоење на седум главни божества; борба за космичка власт помеѓу две сродни, но спротивставени групи богови; херојски двобои со змееви; спуштање на небеските води на земјата; два посмртни патишта на душата; волшебен мост кон задгробниот свет; божествата Митра и Апам Напат; како и митскиот змеј — Ажи Дахака кај Иранците и Ахи Будхња кај Ведите. Исто така, еврејската митологија, претставена преку Агадата, покажува сродности со персиската митолошка традиција.[2] Значајни делаНајважното дело поврзано со персиската митологија е Шахнамето („Книгата на кралевите“) на Фирдуси од X век, кое содржи елементи на маздаизам и зороастризам не само од Авестата, туку и од подоцнежни текстови како што се Бундахишн, Денкард и бројни други. ПоврзаноНаводи
Надворешни врски
|
Portal di Ensiklopedia Dunia