Скирос
Скирос (грчки: Σκύρος) — остров во Грција, најјужниот остров од Споради во Егејското Море. Околу вториот милениум п.н.е. и малку подоцна, островот бил познат како Остров каде живееле Магнечаните. На 209 квадратни километри, тој е најголемиот остров на Споради и има население од околу 3.000 жители (во 2011 година). Таа Тој дел од регионалната единица Евбеја. Грчките воздухопловни сили имаат голема база во Скирос, поради стратегиската локација на островот во средината на Егејското Море. ОпштинаОпштината Скирос е дел од регионалната единица на Евбеја[2]. Покрај островот, Скирос се состои од малиот населен остров Скиропула и неколку помали ненаселени острови. Вкупната површина на општината е 223,10 квадратни километри[3]. Географија![]() Северот на островот е покриен со шума, додека на југ се наоѓа највисоката планина на островот Кочила (792 м). Главниот град на островот исто така се вика Скирос (или, локално, Хора). Главното пристаниште, на западниот брег, е Линарија. Островот има замок, кој датира од венецијанската управа (13-ти до 15 век), византиски манастир, гроб на англискиот поет Руперт Брук. Постојат многу плажи на брегот. Островот има своја раса на коњи. ИсторијаСпоред старогрчката митологија, Тезеј умрел на Скирос кога локалниот крал, Ликомед, го фрлил од карпа. Островот исто така е познат во митовите како место од каде што Ахил отпловил за Троја откако Одисеј го открил во дворот на Ликомед. Неоптелем, синот на Ахил, бил од Скирос. Малиот залив наречен Ахили на источниот брег на островот се смета дека е место каде што Ахил заминал со Грците[4]. Во 475 п.н.е., според Тукидид (1.98), Кимон го освоил целиот остров. Од тој датум, атинските доселеници го колонизирале и станале дел од Атинската Империја. Островот имал стратешката трговска позиција помеѓу Атика и Црното Море (Атина зависела од снабдувањето со жито). Во 340 п.н.е. Македонците го презеле островот и владееле до него до 192 п.н.е., кога кралот Филип V го вратил на Атина. По Четвртата крстоносна војна од 1202-1204, островот станал дел од Геремија Гиси. Историско население
Наводи
|
Portal di Ensiklopedia Dunia