Театарот во Катар

Театарот бил воведен во Катар во средината на 20 век. Повеќето претстави се одржуваат во Катарскиот национален театар и Катарскиот национален конгресен центар.

Првата официјална театарска група во земјата е создадена во 1972 година како „Катарска театарска група“. Истата година, тие ја продуцирале својата прва претстава.^[1] Следната година била основана втора група како „Театарската група Ал Сад“.^[2] До 1986 година, првата театарска компанија била основана со цел да им помогне на групите и на глумците во производството на претстави.^[1] Во овој период биле создадени уште две театарски групи: Театарската група „Светлина“ и „Народна Театарска група“. Во 1994 година, четирите групи биле споени во две групи: Катарска театарска група и Театарска група на Доха.^[2]

Најстариот аматерски театарски клуб на англиски јазик во Катар е The Doha Players.^[3] Клубот е формиран во 1954 година, а во 1978 година создал официјална локација, со што станал единствениот аматерски театарски клуб што во тоа време имал своја театарска локација.^[4]

Театарските претстави се одржуваат на различни места. Катарскиот Национален Конгресен центар располага со театарска сала со 2.300 седишта.^[5]

Катарскиот национален театар, кој е во сопственост на Министерството за култура, уметност и наследство,^[6] стапил во функција во 1982 година и има капацитет од 490 седишта.^[7]

Во културното село Катара има затворен театар со седишта за 430 луѓе.^[8] Во Сук Вакиф има затворен театар со капацитет од 980 седишта, познат како Театарот Ал Реијан.^[9]

Од појавата на театарското движење во Катар, постои противење кон нетрадиционалните теми прикажани во претставите. Еден фактор што предизвикал неодобрување е распространетоста на модерните драми кои се во спротивност со длабоко вкоренетите исламски вредности. Друга главна причина за спротивставувањето во инаугуративните години на театарот, била и појавата на идеолошки јаз помеѓу поконзервативната постара популација во земјата и полибералната млада популација што била предизвикана од брзиот економски развој на Катар во средината на 20 век.^[10]

Абдулрахман Ал-Манаи ја напишал првата драма која го адресирала конфликтот помеѓу генерациите со различни гледишта, со наслов Омул Заин.^[11]

Темите поврзани со полигамијата, бракот, семејните проблеми и корупцијата на децата обично се сметаат за табу теми. Примарната причина за ова е затоа што таквите теми најчесто вклучуваат преиспитување на традиционално зачуваните вредности.^[12] Пример за ова е драмата Ибтисам на обвинителна клупа од 1985 година, напишана од Салех Ал-Манаи и Адил Сакар. Во приказната се раскажува за животот на една млада девојка која, откако стапила во тајна врска, на својот татко му ја исповедала својата разочараност од застарените традиции и додворувачот што нејзиното семејство го договорил да се омажи.^[13] Друга претстава, „Пазар за девојки“ од Абдула Ахмед и Асим Тавфик, исто така дава социјални коментари за договорените бракови. Во драмата се споредуваат чинот на нудење на жените со плаќање на додворувачи и тргувањето со стоки на пазарот, па оттука доаѓа и поврзаноста на договорениот брак со материјализмот.^[14]

Кога квартетот составен од Саудиска Арабија, Обединетите Арапски Емирати, Бахреин и Египет ги прекинале сите врски со Катар и вовеле блокада на Катар на 5 јуни 2017 година, пораснал бројот на драми со политичка тематика. Еден од најпознатите е оној на Ганем Ал Сулаити, со наслов Што се случува?, што го сатира политичкиот спор меѓу Катар и неговите соседи, оди дотаму што директно ги критикува земјите што ја направиле оваа блокада.^[15]

• Muḥammad ʻAbd al-Raḥīm Qāfūd (2002). Studies in Qatari theatre (PDF). National Council for Culture, Arts and Heritage (Qatar). Архивирано од изворникот (PDF) на 2016-03-04. Посетено на 2022-11-20.