Терамација

Компостирањето на човекови останки (наречено терамација) е процес за конечно отстранување на човековите останки при кој микробите го претвораат тело на починатиот во компост. На почетокот на 21 век, во неколку американски држави била легализирана форма на човечко компостирање што го содржела и го забрзувала процесот како вид на природна органска редукција.^[1][2]

Во 21 век, неколку фактори довеле до развој на компостирањето на човечки останки како еден од неколкуте предлози за алтернативна грижа при смртни случаи.^[3]

Во статијата од 1963 година „Американскиот начин на смрт“, било опишано како индустријата за профитна грижа по смрт во Соединетите Американски Држави еволуирала по Граѓанската војна, промовирајќи раскошни и ресурсно-интензивни погребни обичаи, вклучувајќи балсамирање со хемикалии, скапи ковчези и високо украсени гробови.^[4] По публикувањето, кремацијата станала популарна како поедноставна алтернатива, надминувајќи го бројот на погребувања низ целата земја до 2015 година.^[5] Сепак, самата кремација е под лупа поради употребата на фосилни горива во ретортите и емисиите што се ослободуваат при согорувањето (кои можат да вклучуваат токсична жива од забниот амалгам).^[6]

Лицата со одредени болести (како што се туберкулоза, Кројцфелд-Јакобова болест и ебола) не се подобни за компостирање поради патогени кои можат да го преживеат процесот на компостирање.^[7][8]

Слично како во случај на кремација, со одредени материјали во човечкото тело мора да се ракува со внимание. Имплантите со батерии (како што се пејсмејкерите) или радиоактивни материјали (како што се семињата за брахитерапија) претставуваат ризици што бараат отстранување пред телото да се компостира. Можно е да има потреба коскените фрагменти да се пулверизираат во средината на процесот на компостирање за да се олесни понатамошното распаѓање. Металите (како оние користени при замена на колк) мора да се отстранат од компостираните остатоци.^[9][10][11]

Во Вашингтон, прописите бараат тестирање на компостираните остатоци за нивоа на токсини, вклучувајќи арсен, кадмиум, олово, жива и селен, како и патогени на фекална колиформа и салмонела. Остатоците што ги надминуваат дозволените граници не смеат да се испуштат во животната средина.^[12][13]

Застапниците велат дека човечкото компостирање е поекономично, поеколошки и попочитувачко кон телото и земјата отколку методите на отстранување што обично се практикуваат во технолошки напредните општества. Кремацијата користи фосилни горива или големи количини на дрво за погребни клади (и двете создаваат загадувачки чад и ослободуваат големи количини јаглерод), а конвенционалното погребување бара многу земјиште, има висок јаглероден отпечаток и често вклучува фрлање на телесни течности и течни органи во канализацијата и инјектирање на телото со токсични хемикалии за балсамирање. Спротивно на тоа, човечкото компостирање, како и природното закопување, е природен процес и придонесува за еколошката вредност со зачувување на хранливиот материјал на телото.^[14]

Авторката Кејтлин Доути, пишувајќи во прилог на легализацијата во државата Њујорк, тврди дека процесот „ја исполнува желбата на многу луѓе да ја негуваат земјата по смртта“.^[15] Во еден уреднички текст во списанието „Undark“ се тврди дека „природната органска редукција го почитува човечкото тело и дух, ја поддржува, а не ја валка земјата и работи со природата, а не против неа“.^[16]

Критичарите велат дека брзиот процес на распаѓање е несоодветен за човечките тела. Католичката црква во САД тврди дека процесот не им дава должно почит на телесните останки,^[17][18][19] иако други католици тврдат дека човечкото компостирање „на подиректен начин ја исполнува библиската декларација дека сме прав и во прав ќе се вратиме (Битие 3:19).“^[20] Ортодоксните еврејски толкувања на религиозниот закон Халакха се спротивставуваат на забрзаниот процес на компостирање, велејќи дека му недостасува соодветен почит кон мртвите, а ова прашање е предмет на дебата во други варијации на јудаизмот.^[21][22]

Компостирањето на човечки останки бара експлицитно овластување од јурисдикциите со промени во лиценцирањето за животна средина и професионално работење. Вашингтон била првата американска држава што ја легализирала, регулирала и лиценцирала оваа практика.^[14][23][24] Имало три погребални бизниси во државата Вашингтон кои нуделе компостирање на човечки останки до 2022 година.^[21][25]