Калиопа е малку издолжена, приближно 166 km во пречник,[2] и малку асиметричен, како што е потврдено од решените слики направени со МГТ во Европската јужна опсерваторија. Овој нов пречник, кој бил измерен со набљудување на меѓусебните затемнувања на Калиопа и Лин, е 8% помал од оној пресметан од набљудувањата на ИРАС.[2]
Спектарот на Калиопа е М-тип, што покажува дека неговата површина може делумно да се состои од железо и никел. Густината на астероидот е околу 3,4 g/cm3.[2] Бидејќи астероидот најверојатно е збировит отпад, со можната порозност од 20-40% се добива густина на материјалот од 4,2-5,8 g/cm3, што значи дека Калиопа веројатно е направена од мешавина на метал со силикати.[2] Спектроскопските студии покажаа, сепак, докази за хидрирани минерали[6] и силикати,[7] кои укажуваат на прилично камена површинска композиција. Калиопа има и ниско радарско албедо,[4] што не е во согласност со чисто метална површина.
Анализата на светлинската крива покажува дека полот на Калиопа најверојатно покажува кон еклиптичките координати (β, λ) = (−23°, 20°) со 10° неизвесност,[8][9] што и дава на Калиопа Осен наклон од 103°. Ротацијата на Калиопа тогаш е малку назадна.
Сателит
Калиопа има еден познат природен сателит, наречен Лин или (22) Калиопа I Лин. Тој е доста голем – околу 28 km во пречник – и би бил значителен астероид сам по себе. Кружи околу 1100 км од центарот на Калиопа, што е еквивалентно на околу 13,2 полупречници на Калиопа.[2] Лин бил откриен на 29 август 2001 година од Жан-Лук Марго и Мајкл Е. Браун, додека друг тим предводен од Вилијам Мерлин, исто така, независно ја открил Месечината 3 дена подоцна.[4][9]
Првото ѕвездено прикривање
На 7 ноември 2006 година, првото ѕвездено прикривање од страна на сателитот на астероид (Лин) била успешно забележана од група јапонски набљудувачи[10] според предвидувањето кое било направено само еден ден претходно од Бертиер и сор.[11] врз основа на повеќе од 5 години редовни набљудувања на бинарниот систем Калиопа користејќи адаптивни оптички системи на копнени телескопи. Набљудуваните акорди на Лин даваат единствена можност да се процени големината на месечината која се проценува на 20-28 км.
↑ 3,03,13,23,33,4P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
