ആലീസ് ഈസ്റ്റ്വുഡ്
ആലീസ് ഈസ്റ്റ്വുഡ് (ജനുവരി 19, 1859 - ഒക്ടോബർ 30, 1953) ഒരു കനേഡിയൻ അമേരിക്കൻ സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞയായിരുന്നു. സാൻഫ്രാൻസിസ്കോയിൽ കാലിഫോർണിയ അക്കാദമി ഓഫ് സയൻസസിലെ ബൊട്ടാണിക്കൽ ശേഖരണം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിൽ വളരെ പ്രശസ്തയായിരുന്ന അവർ 310 ശാസ്ത്ര ലേഖനങ്ങളും 395 സസ്യഇനങ്ങളുടെ നാമങ്ങളും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഇത്തരത്തിൽ നാമകരണം നൽകിയിട്ടുള്ള സ്ത്രീ സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞരുടെയിടയിൽ ആലീസ് നാലാം സ്ഥാനത്താണ്.[2]നിലവിൽ അവർ പതിനേഴ് അംഗീകൃത സ്പീഷീസുകൾക്കും ഈസ്റ്റ്‌വുഡിയ, അലിസീല്ല എന്നീ ജനീറയ്ക്കും പേർ നല്കിയിട്ടുണ്ട്. ജീവചരിത്രംആലീസ് ഈസ്റ്റ്വുഡ് ജനുവരി 19, 1859 ന് കാനഡയിലെ ടൊറൻറോയിൽ ജനിച്ചു. സ്കിന്നർ ഈസ്റ്റ്വുഡ്, എലിസ ജാനെ ഗൌഡീ ഈസ്റ്റ്വുഡ് എന്നിവർ മാതാപിതാക്കൾ ആയിരുന്നു. 1873- ൽ കൊളറാഡോയിലെ ഡെൻവർ എന്ന സ്ഥലത്തക്ക് കുടുംബം താമസം മാറിയിരുന്നു. 1879-ൽ ഡെൻവറിലെ ഷാവ കോൺവെന്റ് കാത്തലിക് ഹൈസ്കൂളിൽ വാലഡിക്റ്റോറിയൻ ആയി ബിരുദം കരസ്ഥമാക്കി. അടുത്ത പത്തു വർഷത്തേക്ക്, ഈസ്റ്റ്വുഡ് കോളേജ് വിദ്യാഭ്യാസം തുടർന്നു.[3] ആലീസ് സ്വയം പഠിപ്പിച്ചെടുത്ത സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായിരുന്നു. ഗ്രേയുടെ മാനുവൽ, ഫ്ലോറ ഓഫ് കൊളറാഡോ തുടങ്ങിയ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട സസ്യശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള അറിവിലാണ് അവർ പഠിച്ചത്.[3][4]അവരുടെ ബൊട്ടാണിക്കൽ വിജ്ഞാനം ആൽഫ്രഡ് റസ്സൽ വാലേസ് ഡെൻവറിലെ ഗ്രേയ്സ് പീക്കിൽ നയിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. തിയോഡോർ ഡ്രൂ ആലിസൺ കോക്കറെല്ലിൻറെ കൊളറാഡോ ബയോളജിക്കൽ അസോസിയേഷന്റെ അംഗമായിരുന്നു ഈസ്റ്റ്വുഡ്.[5] 1891-ൽ ഡെൻവറിൽ ഈസ്റ്റ്‌വുഡിന്റെ മാതൃകാ ശേഖരണം അവലോകനം ചെയ്ത ശേഷം, കാലിഫോർണിയ അക്കാദമി ഓഫ് സയൻസസിലെ ബോട്ടണി വകുപ്പിന്റെ ക്യൂറേറ്റർ മേരി കാഥറീൻ ബ്രൻഡീഗെ അക്കാദമിയുടെ ഹെർബറിയത്തിൽ സഹായിക്കാൻ ഈസ്റ്റ്‌വുഡിനെ വാടകയ്ക്കേർപ്പാടു ചെയ്തു.[4]അവിടെ ഈസ്റ്റ്വുഡ് ഹെർബറിയത്തിന്റെ അതിശക്തമായ വളർച്ച കണ്ടു.[4] 1892-ൽ ഈസ്റ്റ്വുഡ് ബ്രാൻഡിഗീക്കൊപ്പം അക്കാദമിയുടെ ജോയിന്റ് ക്യൂറേറ്ററായി ഉയർത്തപ്പെട്ടു. 1894 ആയപ്പോഴേക്കും, ഈസ്റ്റ് വുഡ് പ്രൊക്യൂറേറ്ററായും ബോട്ടണി വകുപ്പിന്റെ തലവനും ആയിരുന്നു. 1949-ലെ വിരമിക്കൽ വരെ ഈ സ്ഥാനത്തു തുടർന്നു. 1953 ഒക്ടോബർ 30 ന് സാൻഫ്രാൻസിസ്കോയിൽ വെച്ച് അവർ മരണമടഞ്ഞു. പ്രവർത്തനങ്ങൾഅവരുടെ ആദ്യകാല ബൊട്ടാണിക്കൽ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ നാല് കോർണേഴ്സ് മേഖലയിലും കൊളറാഡോയിലും ഈസ്റ്റ്വുഡ് പര്യവേഷണങ്ങൾ നടത്തി. വെതെറിൽ കുടുംബവുമായി അവർ കൂടുതൽ അടുത്തു. 1889 ജൂലായിൽ പലപ്പോഴും മെസോ വെർഡോവിലെ അലമോൻ റഞ്ച് സന്ദർശിച്ചിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഇതിനു വളരെക്കാലം മുമ്പ്, തന്നെ അവർ ആ കുടുംബത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു. അതിനാൽ പിന്നീട് യാത്രകളിൽ ഗസ്റ്റ് രജിസ്റ്ററിൽ സൈൻ ചെയ്തിരുന്നില്ല. ഓരോ തവണയും ഈസ്റ്റ്വുഡ് സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ, പ്രത്യേകിച്ച് അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ആത്മാർത്ഥമായ താൽപര്യം പങ്കിട്ട് അൽ വെതറിൽ അവരെ സ്വാഗതം ചെയ്തിരുന്നു. 1892-ൽ, അവർ മരുഭൂമിയിലെ സസ്യങ്ങൾ ശേഖരിക്കുന്നതിനായി തെക്കുകിഴക്കൻ ഉട്ടായിലേക്കുള്ള 10 ദിവസത്തെ യാത്രയിൽ ഗൈഡായി പ്രവർത്തിച്ചു.[7][8] ഈസ്റ്റ്വുഡ് ബിഗ് സൂർ മേഖലയുടെ അതിർത്തിയിൽ ശേഖരണങ്ങൾക്കായി പര്യവേക്ഷണങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനം ഒരു വെർച്വൽ അതിർത്തിയിലെത്തിയിരുന്നു. കാർമൽ ഹൈലാന്റ്സിന് അപ്പുറത്ത് മധ്യതീരത്ത് കടക്കാൻ യാതൊരു റോഡുകളും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ യാത്രയിൽ ഹിക്മാൻ'സ് പൊട്ടൻറ്റില്ല, ഈസ്റ്റ്‌വുഡ്സ് വില്ലോ, എന്നിവയുടെ കൂട്ടത്തിൽ അജ്ഞാതമായ നിരവധി ചെടികൾ അവർ കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. 1906 സാൻഫ്രാൻസിസ്കോ ഭൂകമ്പത്തെത്തുടർന്ന് അക്കാദമിയുടെ ടൈപ്പ് പ്ലാൻറ് സംരക്ഷിച്ചതിന്റെ ബഹുമതി ഈസ്റ്റ്വുഡിന് ലഭിച്ചു. അവരുടെ കാലഘട്ടത്തിലെ ക്യൂറേറ്റോറിയൽ കൺവെൻഷനിൽനിന്ന് ഈസ്റ്റ്വുഡ് പ്രധാന ശേഖരത്തിൽ നിന്ന് ടൈപ്പ് മാതൃകകളെ തരംതിരിച്ചിരുന്നു.[9]കത്തുന്ന കെട്ടിടത്തിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ 1500 ഓളം മാതൃകകൾ വീണ്ടെടുക്കാൻ ഈ വർഗ്ഗീകരണ സംവിധാനം അവളെ സഹായിച്ചു. ഭൂകമ്പത്തിനുശേഷം, അക്കാദമി ഒരു പുതിയ കെട്ടിടം പണിയുന്നതിനുമുമ്പ്, യൂറോപ്പിലെയും മറ്റ് യുഎസ് പ്രദേശങ്ങളിലെയും ഗ്രേ ഹെർബേറിയം, ന്യൂയോർക്ക് ബൊട്ടാണിക്കൽ ഗാർഡൻ, ബ്രിട്ടീഷ് മ്യൂസിയം, ക്യൂവിലെ റോയൽ ബൊട്ടാണിക് ഗാർഡൻസ് തുടങ്ങിയ ഹെർബേറിയയിൽ ഈസ്റ്റ്വുഡ് പഠിച്ചു. 1912-ൽ ഗോൾഡൻ ഗേറ്റ് പാർക്കിൽ പുതിയ അക്കാദമി സൗകര്യങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കിയതോടെ ഈസ്റ്റ്വുഡ് ഹെർബേറിയത്തിന്റെ ക്യൂറേറ്റർ സ്ഥാനത്തേക്ക് മടങ്ങുകയും ശേഖരത്തിന്റെ നഷ്ടപ്പെട്ട ഭാഗം പുനർനിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്തു. അലാസ്ക (1914), അരിസോണ, യൂട്ട, ഐഡഹോ എന്നിവയുൾപ്പെടെ പടിഞ്ഞാറൻ അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിൽ നിരവധി അവധിക്കാല ശേഖരണങ്ങൾക്കായി അവർ പോയി. അക്കാദമിക്കായി ഓരോ ശേഖരത്തിന്റെയും ആദ്യ സെറ്റ് സൂക്ഷിക്കുന്നതിലൂടെയും തനിപ്പകർപ്പുകൾ മറ്റ് സ്ഥാപനങ്ങളുമായി കൈമാറുന്നതിലൂടെയും ഈസ്റ്റ്വുഡിന് ശേഖരം നിർമ്മിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. "അക്കാദമിയുടെ ഹെർബേറിയത്തിലേക്ക് ആയിരക്കണക്കിന് ഷീറ്റുകൾ സംഭാവന ചെയ്തതായി അബ്രാംസ് പറഞ്ഞു. അവ പടിഞ്ഞാറൻ സസ്യജാലങ്ങളുടെ വലുപ്പത്തിലും പ്രാതിനിധ്യത്തിലും വ്യക്തിപരമായി കണക്കാക്കുന്നു". 1942 ആയപ്പോഴേക്കും അവർ ഒരു ദശലക്ഷം മാതൃകകളിൽ മൂന്നിലൊന്ന് ശേഖരം നിർമ്മിച്ചു. 1906-ലെ തീയിൽ നശിച്ച മാതൃകകളുടെ മൂന്നിരട്ടിയാണ് ഇത്. [3] കരിയറിൽ 310 ലധികം ലേഖനങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതിന്റെ ബഹുമതി ഈസ്റ്റ്വുഡിനുണ്ട്. 1906 ലെ ഭൂകമ്പത്തിന് മുമ്പ് സോയുടെ പത്രാധിപരായും എറിത്തിയയുടെ അസിസ്റ്റന്റ് എഡിറ്ററായും സേവനമനുഷ്ഠിച്ച അവർ ജോൺ തോമസ് ഹോവലിനൊപ്പം ലീഫ്‌ലെറ്റ്സ് ഓഫ് വെസ്റ്റേൺ ബോട്ടണി (1932-1966) എന്ന ജേണൽ സ്ഥാപിച്ചു. [4] 1890 കളിൽ നിരവധി വർഷങ്ങളായി സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോ ബൊട്ടാണിക്കൽ ക്ലബ്ബിന്റെ ഡയറക്ടറായിരുന്നു ഈസ്റ്റ്വുഡ്. 1929-ൽ അമേരിക്കൻ ഫ്യൂഷിയ സൊസൈറ്റി രൂപീകരിക്കാൻ അവർ സഹായിച്ചു.[10] അവരുടെ പ്രധാന സസ്യശാസ്ത്രപഠനങ്ങൾ പാശ്ചാത്യ യുഎസ് ലിലിയേസീ, ജീനസ് ലുപ്പിനസ്, ആർക്കോസ്റ്റാഫിലോസ്, കാസ്റ്റില്ലേജ എന്നിവയായിരുന്നു. ഓൺലൈനായി തിരഞ്ഞെടുത്ത പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങൾ
അവലംബം
പുറം കണ്ണികൾ
|
||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
