La prononciacion gascona es [bɛlpɛt]. Las fòrmas ancianas citadas per Burgan e Lafon son usque ad Belpodium... W. de Belpodio en 1158, Bello Podio en 1164, 1271, 1289, 1596, Podio de Garnes en 1303, Bellopodio Guarnesio en 1303 (pas luènh del Mas Granièr, s'agís de la [vicaria] Garonense > Garnés, puèi influéncia de Garnièr tanlèu le sègle XV, puèi de granièr recentament) e autras latinizacions [5]. Le nom es atestat en occitan en 1428 e citat per Ramon Corrasa, Bel Pueg[6]. A 10 km de Garòna, le nom es totalament lengadocian, tant au sègle XV coma a nòsta epòca, dambe quitament la conservacion de -l e pas -th o -u.
Segon Dauzat e Rostaing, Bèlpuèg ven de l'adjectiu «beau» (sic, comprene de l'occitan bèl) e del derivat del latin podium[7], dont los resultats toponimics van delà la rara de la lenga d'òc, d'aquí a Léger. Burgan e Lafon indican que le latin podium a le sens de « autura, tuca » e que l'adjectiu vengut de bellum a un caractèr valorizant [5].
Istòria
Pendent l'Ancian Regime, Bèlpuèg èra de l'eleccion de Ribèra-Verdun, donc de la província de Gasconha, de la generalitat d'Aush, de l'archidiocèsi de Tolosa e de la senescaucia de Tolosa. Tanlèu 1790, Bèlpuèg èra deu canton de Verdun[8].
.svg){kind=small}
