La prononciacion qu'ei [my'gruŋ]. Las fòrmas ancianas que son Mugrone, Mugrono, Mugronensis, en latin, aus sègles XI-XII, Egremundo en 1243, Mugeron en 1407, Meillan en 1279, Mugrõ (mapa de 1638), Mugron (mapas de 1651, deu sègle XVII, shens data, deu començament deu sègle XVIII, de 1714 e de 1733) [1].
Dauzat e Rostaing qu'explican Mugron per un nom latin d'òmi, Mucro, -onis[2].
Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, qu'explica Mugron per lo gascon mugroû, « popa de hemna »; qu'interprèta la fòrma Egremundo de 1243, per ua latinizacion *acrem montem, perqué Mugron èra comprés com lo latin mucro(n), « punta » (?) [1].
Per Bénédicte Boyrie-Fénié, Mugron qu'ei un oronime preceltic. L'aglomeracion d'origina qu'ei un mus qui portava un castèth de husta. J.B. Orpustan que senhala un tèrme aquitanic, deu tipe *mocoron, present tau que dens la toponimia de Baiona, dab lo sens de « lòc de tarròcs o de ròc »[1].
Istòria
Chai d'AntinArenas de CondretaCapèra sepulcrau deu cemitèriGlèisa de sent Laurenç
Eraldica
Las armas de Mugron que's blasonan atau : D'azur au castèth d'aur.
La capèra deu Casaliu, consacrada en 1541 a Nosta Dauna de Gràcia.
Lo portau de Pèr de Peiran, bastit en 1588.
Lo chai d'Antin, bastit de cap a 1750.
Mugron qu'a la particularitat d'estar damorat lo pòrt navigable lo mei a capsús de l'Ador, e pr'amor d'aquò, qu'a comptat dens lo passat, mantuns enterpaus preu vin e autas produccions locaus hòrt presadas dens los país deu nòrd de l'Euròpa.
L'ancian chai d'Antin, deu sègle XVIIIau dab la soa carpenta de casso monumentau dab los sons 3 taulats de mei de 800 m² cadun, que s'es conservat dans un estat exceptionau.
En 2016, lo chai qu'apriga ua botiga d'objectes de decoracion e ua galeria d'art contemporanèu[3].
La capère sepulcrau deu cemitèri de Mugron, bastida dab ua soscripcion crubada en 1813.
Comunas delas Lanasde Gasconha (comunas actualas, comunas que caupon de comunas delegadas, ancianas comunas, ancianas comunas vengudas comunas delegadas)
.jpg)
.svg){kind=small}
