ਗੋਵਰਧਨ ਪੂਜਾ

ਗੋਵਰਧਨ ਪੂਜਾ ( IAST ), ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੰਨਕੁਟ ਜਾਂ ਅੰਨਕੂਟ (ਭਾਵ "ਭੋਜਨ ਦਾ ਪਹਾੜ") ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,^[1][2] ਇੱਕ ਹਿੰਦੂ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਗੋਵਰਧਨ ਪਹਾੜੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਜੋਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਭੋਜਨ ਤਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵੈਸ਼ਨਵਾਂ ਲਈ, ਇਹ ਦਿਨ ਭਗਵਤ ਪੁਰਾਣ ਵਿਚਲੀ ਉਸ ਘਟਨਾ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਵਰਿੰਦਾਵਨ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਬਾਰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਪਨਾਹ ਦੇਣ ਲਈ ਗੋਵਰਧਨ ਪਹਾੜੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਘਟਨਾ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰੇਗਾ ਜੋ ਇਕੱਲੇ ਉਸ ਕੋਲ ਸ਼ਰਨ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।^[3] ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਭੋਜਨ ਦੇ ਪਹਾੜ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਲੰਕਾਰਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗੋਵਰਧਨ ਪਹਾੜੀ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਭਗਵਾਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਨ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਨਵਿਆਉਣ ਲਈ। ਇਹ ਤਿਉਹਾਰ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੰਦੂ ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਵੈਸ਼ਨਵਾਂ ਲਈ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਲਭ ਦੇ ਪੁਸ਼ਟੀਮਾਰਗ ਚੈਤੰਨਿਆ ਦਾ ਗੌੜੀਆ ਸੰਪ੍ਰਦਾਇ^[4] ਅਤੇ ਸਵਾਮੀਨਾਰਾਇਣ ਸੰਪ੍ਰਦਾਇ,^[5] ਲਈ ਇਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਅੰਨਕੁਟ ਤਿਉਹਾਰ ਕਾਰਤਿਕਾ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਚਮਕਦਾਰ ਪੰਦਰਵਾੜੇ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਚੰਦਰ ਦਿਨ 'ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਦੀਵਾਲੀ ਦਾ ਚੌਥਾ ਦਿਨ ਹੈ, ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ ਹਿੰਦੂ ਤਿਉਹਾਰ।^[6]

ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬਚਪਨ ਬ੍ਰਜ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ, ਇੱਕ ਸਥਾਨ ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬ੍ਰਹਮ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨਾਮੇ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਹਨ।^[7] ਭਾਗਵਤ ਪੁਰਾਣ ਵਿੱਚ ਵਰਣਿਤ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ,^[7] ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਗੋਵਰਧਨ ਪਹਾੜ (ਗੋਵਰਧਨ ਪਹਾੜ) ਨੂੰ ਚੁੱਕਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਜੋ ਬ੍ਰਜ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਨੀਵੀਂ ਪਹਾੜੀ ਹੈ।^[7] ਭਾਗਵਤ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਗੋਵਰਧਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਵਣ-ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਗਊਆਂ ਨੇ ਪਤਝੜ ਦੀ ਰੁੱਤ ਨੂੰ ਇੰਦਰ, ਮੀਂਹ ਅਤੇ ਤੂਫਾਨ ਦੇ ਦੇਵਤਾ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਮਨਾਇਆ ਸੀ। ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਪੂਰਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਅਤੇ ਪੱਥਰ, ਮੂਰਤੀਆਂ ਆਦਿ ਦੀ ਪੂਜਾ ਨਾ ਕਰਨ^[8][9] ਇਸ ਸਲਾਹ ਤੋਂ ਇੰਦਰ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਗਿਆ।^[10]

ਦੀਵਾਲੀ ਦੇ ਚੌਥੇ ਦਿਨ ਅੰਨਕੁਟ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਅੰਨਕੁਟ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਦੀਵਾਲੀ ਦੇ ਪੰਜ ਦਿਨਾਂ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੀਵਾਲੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਦੌਲਤ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੌਲਤ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਦਿਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅੰਨਕੁਟ ਦਿਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੇ ਉਪਕਾਰ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਦਾ ਦਿਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।^[11]

ਗੋਵਰਧਨ ਪੂਜਾ ਅੰਨਕੁਟ ਦੌਰਾਨ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰਸਮ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਗ੍ਰੰਥ ਗੋਵਰਧਨ ਪੂਜਾ ਅਤੇ ਅੰਨਕੁਟ ਨੂੰ ਸਮਾਨਾਰਥੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ, ਗੋਵਰਧਨ ਪੂਜਾ ਦਿਨ ਭਰ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਅੰਨਕੁਟ ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹੈ।^[12][13]

ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਦੀਵਾਲੀ ਦੇ ਇੱਕ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਅੰਨਕੁਟ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ, ਅਕਸਰ, ਦੀਵਾਲੀ ਦੇ ਜਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਚੌਥੇ ਦਿਨ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਗੋਵਰਧਨ ਪੂਜਾ ਨਾਲ ਅੰਨਕੁਟ ਦੇ ਜਸ਼ਨ ਨੂੰ ਜੋੜਦੇ ਹਨ।^[14] ਹਿੰਦੂ ਵੀ ਅੰਨਕੁਟ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਸੰਚਾਰਿਤ ਕਰਨ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਣ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਜੋਂ ਦੇਖਦੇ ਹਨ। ਅੰਨਕੁਟ ਨੂੰ ਦੀਵੇ (ਛੋਟੇ ਤੇਲ ਦੇ ਦੀਵੇ) ਅਤੇ ਰੰਗੋਲੀ, ਰੰਗੀਨ ਚਾਵਲ, ਰੰਗੀਨ ਰੇਤ, ਅਤੇ/ਜਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਣੀ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਸਜਾਵਟੀ ਕਲਾ ਨਾਲ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[15] ਅੰਨਕੁਟ ਦੌਰਾਨ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਭੋਜਨ ਪਦਾਰਥ, ਕਈ ਵਾਰ ਸੈਂਕੜੇ ਜਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।^[16] ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, 2009 ਵਿੱਚ ਮੈਸੂਰ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇਸਕੋਨ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਭਗਵਾਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ 250 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਭੋਜਨ ਭੇਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ^[17] ਹਾਲਾਂਕਿ ਅੰਨਕੁਟ ਅਕਸਰ ਭਗਵਾਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਦੂਜੇ ਦੇਵਤੇ ਵੀ ਕੇਂਦਰ ਬਿੰਦੂ ਹਨ।^[18][19] ਮੁੰਬਈ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮਹਾਲਕਸ਼ਮੀ ਮੰਦਰ ਵਿਖੇ, ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ 56 ਮਿਠਾਈਆਂ ਅਤੇ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ ਭੇਟ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ 500 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਵਜੋਂ ਵੰਡੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।^[19]

ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਅੰਨਕੁਟ ਦਾ ਗਿਨੀਜ਼ ਵਰਲਡ ਰਿਕਾਰਡ 27 ਅਕਤੂਬਰ, 2019 (ਦੀਵਾਲੀ) ਨੂੰ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ BAPS ਅਟਲਾਦਰਾ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। 3500 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਪਕਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।^[20]