ਤਾਨਰਸ ਖਾਨ
ਕੁਤੁਬ ਬਖ਼ਸ਼, ਜਿਸਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਾਨਰਾਸ ਖ਼ਾਨ (ਅੰ. 1801 – ਅੰ. 1890) ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਪਰੰਪਰਾ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਸੀ ਜੋ ਦਿੱਲੀ ਘਰਾਣੇ(ਦਿੱਲੀ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਦਾ ਘਰ) ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਉਹ ਆਖਰੀ ਮੁਗਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਫਰ II ਦਾ ਦਰਬਾਰੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਅਧਿਆਪਕ ਸੀ। ਪਿਛੋਕੜਕੁਤੁਬ ਬਖਸ਼ ਦਾ ਜਨਮ ਇੱਕ ਸੰਗੀਤਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ, ਦਾਸਨਾ ਦੇ ਕਾਦਿਰ ਬਖਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਦਰਬਾਰ ਦੇ ਮੀਆਂ ਅਚਪਾਲ ਦਾ ਚੇਲਾ ਬਣ ਗਿਆ।[4] ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਕਰੀਅਰਮੀਰ ਕੁਤੁਬ ਬਖਸ਼ ਉਰਫ਼ 'ਤਾਨਰਸ ਖ਼ਾਨ' 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਖ਼ਯਾਲ ਗਾਇਕ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਦਿੱਲੀ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤੀ ਸੰਗੀਤਕ ਪਰੰਪਰਾ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਕੇਂਦਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਆਏ ਸਨ। ਤਾਨਰਸ ਖਾਨ ਆਪਣੇ ਤੇਜ਼, ਚਮਕਦਾਰ ਤਾਨਾਂ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਖਿਤਾਬ 'ਤਾਨਰਸ' (ਇੱਕ ਮਨਮੋਹਕ ਤਾਨ ਵਾਲਾ) ਉਸਨੂੰ ਆਖਰੀ ਮੁਗਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ, ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਫਰ II ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਤਾਨਰਸ ਖਾਨ ਕੱਵਾਲੀਆਂ ਵੀ ਗਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ 13ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਮਹਾਨ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਅਮੀਰ ਖੁਸਰੋ ਦੁਆਰਾ ਆਯੋਜਿਤ 'ਕਵਾਲ ਬਚਾਂ ਕਾ ਦਿੱਲੀ ਘਰਾਣੇ' ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖ਼ਯਾਲ ਅਤੇ ਤਰਨਾ ਤਨਰੁਸ ਖ਼ਾਨ ਦੁਆਰਾ ਰਚੇ ਗਏ ਸਨ। ਤਾਨਰਸ ਖਾਨ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸੀ ਪਰ 1857 ਦੇ ਵਿਦਰੋਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਛੱਡ ਕੇ ਗਵਾਲੀਅਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉੱਥੇ ਉਸਦੀ ਬਹੁਤੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਦੇ ਨਿਜ਼ਾਮ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ 1885 ਵਿੱਚ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਸੰਗੀਤ ਘਰਾਣਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਸੀ ਤਾਲਮੇਲਇਹ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਟਿਆਲਾ ਘਰਾਣੇ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕਾਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਘਰਾਣੇ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਤਾਨਰਸ ਖਾਨ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪੁਸਤਕ ‘ਟਰੈਡੀਸ਼ਨ ਆਫ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਮਿਊਜ਼ਿਕ’ (2006) ਦੀ ਲੇਖਕਾ ਮਨੋਰਮਾ ਸ਼ਰਮਾ ਅਨੁਸਾਰ:
ਦਿੱਲੀ ਘਰਾਣਾਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਆਖਿਆਕਾਰ
ਹਵਾਲੇ
|
Portal di Ensiklopedia Dunia