ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼
 ਗੁਰਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਿਰਲੇਖ ਐਨਸਾਈਕਲੋਪੀਡੀਆ ਆਫ਼ ਸਿੱਖ ਲਿਟਰੇਚਰ ਦੁਆਰਾ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਭਾਈ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਨਾਭਾ ਨੇ ਚੌਦਾਂ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਕਲਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਪੰਜਾਬੀ ਐਨਸਾਈਕਲੋਪੀਡੀਆ ਸੀ, ਇਸ ਵਿੱਚ 70,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਬਦ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਦਾ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ, ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ, ਗੁਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੂਰਜ ਗ੍ਰੰਥ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਿੱਖ ਪੁਸਤਕਾਂ ਤੋਂ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹਵਾਲਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਦੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੰਮ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1][2][3] ਤਕਰੀਬਨ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਖੋਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਨੇ 1926 ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 1930 ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਜਿਲਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਪ੍ਰੈਸ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਛਪਿਆ।[4] ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ, ਇਤਿਹਾਸ, ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ਼ ਸਬੰਧਤ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੇ ਮਾਅਨੇ ਇੱਕ ਸਿਲਸਿਲੇਵਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ਼ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ ਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਜ਼ਬਾਨ ਦਾ ਵੀ ਗਿਆਨ ਕੋਸ਼ ਹੈ।[4] ਹਵਾਲਾ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਉੱਚਾ ਦਰਜਾ ਹਾਸਲ ਹੈ।
ਸ਼ਬਦ ਕੋਸ਼ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿਪੀ ਦੇ ਵਰਣਮਾਲਾ ਦੇ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ 64,263 ਇੰਦਰਾਜ ਹਨ ਜੋ ਸਿੱਖ ਸਿਧਾਂਤ ਵਿੱਚ ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹਰੇਕ ਇੰਦਰਾਜ਼ "ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ" ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਿਉਤਪਤੀ ਅਤੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਅਰਥਾਂ ਨੂੰ ਪਾਠਕ ਹਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਫਾਰਸੀ -ਅਰਬੀ ਜਾਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਮੂਲ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਹੀ ਉਚਾਰਨ ਅਤੇ ਅਰਥਾਂ ਬਾਰੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮੂਲ ਲਿਪੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਦੋ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿਰਲੇਖਾਂ, ਪੰਡਿਤ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਨਰੋਤਮ ਦੇ ਗ੍ਰੰਥ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ(1895) ਅਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ (1899) ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਕਾਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਕੋਸ਼ਕਾਰੀ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵ ਹੋਵੇਗਾ। ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਸਾਖਰਤਾ ਅਤੇ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਅਧਿਐਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰੇਗਾ। 12 ਮਈ, 1912 ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਨਾਭਾ ਰਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ 'ਤੇ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੇ ਅਸਲੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤ, ਫਰੀਦਕੋਟ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਬ੍ਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ 'ਤੇ ਵਿਦਵਤਾ ਭਰਪੂਰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਪਾਂਸਰ ਕੀਤਾ ਸੀ, 1918 ਵਿੱਚ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸਰਪ੍ਰਸਤ, ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਿਪੁਦਮਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ 1923 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਗੱਦੀ ਤਿਆਗਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਪਟਿਆਲਾ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਭੁਪਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਫਿਰ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ। ਛਪਾਈ ਦੇ ਪੂਰੇ ਖਰਚੇ ਨੂੰ ਅੰਡਰਰਾਈਟ ਕਰਨ ਲਈ। ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਨੇ 6 ਫਰਵਰੀ, 1926 ਨੂੰ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 26 ਅਕਤੂਬਰ, 1927 ਨੂੰ ਕਵੀ ਧਨੀ ਰਾਮ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਦੀ ਮਲਕੀਅਤ ਵਾਲੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਪ੍ਰੈਸ ਵਿੱਚ ਛਪਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ। ਪਹਿਲੀ ਛਪਾਈ, ਚਾਰ ਜਿਲਦਾਂ ਵਿੱਚ, 13 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1930 ਨੂੰ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ, ਪਟਿਆਲਾ ਨੇ ਫਿਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜਿਲਦ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਤਿੰਨ ਸੰਸਕਰਨ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਜੋ ਤਾਜ਼ਾ 1981 ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਦੇ ਸੰਸਕਰਨ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ [6] ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1930 ਵਿੱਚ 1912 ਤੋਂ 1927 ਤੱਕ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤੀ ਖੋਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮਾਡਲ ਐਨਸਾਈਕਲੋਪੀਡੀਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਪ-ਸਿਰਲੇਖ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਕਮਾਲ ਦੀ ਕਵਰੇਜ ਅਤੇ ਮਿਸਾਲੀ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਅਤੇ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਖੇਪ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਿਧਾਂਤਾਂ, ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਵਰਣਨਯੋਗ ਨੋਟਾਂ ਰਾਹੀਂ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਐਂਟਰੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਟੇਰ-ਮਿਨੋਲੋਜੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਵਰਤੋਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਜਾਂ ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਸਿੱਖ ਅਧਿਐਨ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ, ਇਸ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਅੱਧੀ ਸਦੀ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਸਮਾਂ ਬੀਤ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਛਾਪਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਭਾਈ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਧੁਨਿਕ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਮਹਾਨ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੱਥ ਨੇ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਸੀਮਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹਨ, ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਤੱਕ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿੱਖ ਅਧਿਐਨ ਦੇ ਆਮ ਖੇਤਰ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਹੈ। ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਨਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਕਵਰੇਜ ਦੀ ਸੀਮਾ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਇਕੱਠੀ ਅਤੇ ਵਿਵਸਥਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਵਧਾਨੀਪੂਰਵਕ ਦੇਖਭਾਲ, ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਲਈ ਇੱਕ ਸੰਜੀਦਾ ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਸੁਭਾਅ, ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੱਖਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਵਿਗਿਆਨੀ ਦੇ ਗੁਣ ਹਨ ਅਤੇ ਭਾਈ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਗਟ ਮੌਜੂਦਗੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਹਾਨ ਧਰਮ-ਸ਼ਾਸਤਰੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਯੋਗਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ।[1][7] ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ਹਵਾਲਾਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ਹਵਾਲਾ ਗ੍ਰੰਥ ਹੈ। ਇਸ ਕੋਸ਼ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਕੌਮ ਦਾ ਮਹਾਨ ਗਿਆਨ-ਸਰਮਾਇਆ ਏਨੇ ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੰਚਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੋਸ਼ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਾ ਇਕ ਅਖੱਟ ਖਜ਼ਾਨਾ ਹੋ ਨਿਬੜਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਕੋਸ਼ ਵਿਚ ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿੱਪੀ ਦੇ ਅੱਖਰ ਕ੍ਰਮ ਵਿਚ ਵਿਉਂਤਬੱਧ ਕੀਤੇ ਇੰਦਰਾਜ ਭਾਵੇਂ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗੁਰਮਤਿ ਜਾਂ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਵਿਚੋਂ ਲਏ ਗਏ ਹਨ ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਰਾਹੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸਮੁੱਚਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦਰਸ਼ਨ, ਸਾਹਿਤ, ਸੰਗੀਤ, ਬਨਸਪਤੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸਮੇਤ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਫਾਰਸੀ ਦੇ ਸ੍ਰੋਤਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ, ਦਰਸ਼ਨ, ਧਰਮ, ਸਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਪਾਠਕ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਤੋਂ ਭਰਪੂਰ ਲਾਭ ਉਠਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ 64263 ਇੰਦਰਾਜ ਹਨਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿਪੀ ਦੇ ਵਰਣਮਾਲਾ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਵਿਵਸਥਿਤ, ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ 64, 263 ਇੰਦਰਾਜ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਸਿਧਾਂਤ, ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।ਲੇਖਕ ਨੇ ਦੋ ਮੌਜੂਦਾ ਖੰਡਾਂ, ਪੰਡਿਤ ਤਾਰਾ ਸਿੰਘ ਨਰੋਤਮ ਦੇ ਗ੍ਰੰਥ ਗੁਰੂ ਗਿਰਦਰਥ ਕੋਸ (1895) ਅਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਸ (1899) ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਖੋਜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਹਵਾਲੇ
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ
|
||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
