ਵੰਗਾਲਾ
ਵੰਗਾਲਾ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Wangala) ਨੂੰ "ਦ ਹੰਡ੍ਰੇਡ ਡਰੱਮਜ਼ (100 ਡਰੱਮ)" ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਗਾਰੋ ਕਬੀਲੇ ਦੁਆਰਾ ਮਨਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਵਾਢੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ, ਜੋ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮੇਘਾਲਿਆ, ਨਾਗਾਲੈਂਡ ਅਤੇ ਅਸਾਮ ਅਤੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੇਟਰ ਮੈਮਨਸਿੰਘ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।[1] ਇਸ ਵਾਢੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਰਪੂਰ ਫ਼ਸਲ ਦਾ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇਣ ਲਈ 'ਮਿਸੀ ਸਲਜੋਂਗ', ਸੂਰਜ ਦੇਵਤਾ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵੰਗਾਲਾ ਸਤੰਬਰ ਤੋਂ ਦਸੰਬਰ ਦੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਿੰਡ ਇਸ ਮੌਕੇ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਾਰੀਖਾਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।[2][3] ਆਧੁਨਿਕ ਵੰਗਾਲਾ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸਪਹਿਲਾ ਸੌ ਢੋਲ ਵੰਗਾਲਾ ਫੈਸਟੀਵਲ 6 ਅਤੇ 7 ਦਸੰਬਰ 1976 ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਤੁਰਾ ਤੋਂ 18 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਰੋਂਗਰਾਮ ਸੀ ਐਂਡ ਆਰ ਡੀ ਬਲਾਕ ਦਫਤਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਅਸਨਾਂਗ ਵਿਖੇ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ, ਇਹ ਹਰ ਸਾਲ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਫੈਸਟੀਵਲ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਗਾਰੋ ਪਹਾੜੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਕਾਰਬੀ ਐਂਗਲੌਂਗ ਤੋਂ ਡਾਂਸ ਟ੍ਰੂਪ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਡਾਂਸ ਟ੍ਰੂਪ ਨੂੰ ਇਨਾਮੀ ਰਾਸ਼ੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। 100 ਢੋਲ ਫੈਸਟੀਵਲ ਇੱਕ ਰਾਜ-ਪ੍ਰਯੋਜਿਤ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਹੈ, ਜੋ ਹਰ ਸਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਥਾਨਕ, ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਸ਼ਨਵੰਗਾਲਾ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ਸਹਿਯੋਗੀ ਪਿੰਡਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੋ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ - ਜਾਂ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਤੱਕ - ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ;[4] ਹਾਲਾਂਕਿ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗਾਰੋ ਕਬੀਲੇ ਦੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੇ ਯਤਨ ਵਜੋਂ ਮਹਾਂਨਗਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਿਨ ਲਈ ਮਨਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਵੰਗਾਲਾ ਮਨਾਉਣ ਦੀਆਂ ਸੱਚੀਆਂ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਮੇਘਾਲਿਆ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਗਾਰੋ ਪਹਾੜੀਆਂ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਸਾਡੋਲਪਾਰਾ ਵਰਗੇ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ "ਸੋਂਗਸਾਰੇਕ" (ਪ੍ਰੇਮਵਾਦੀ) ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਪੁਰਾਣੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਢੰਗ 'ਤੇ ਕਾਇਮ ਹਨ; ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੇਘਾਲਿਆ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਗਾਰੋ ਹਿਲਜ਼ ਦੇ ਆਸਨਾਂਗ ਵਿਖੇ ਆਯੋਜਿਤ 100 ਡਰੱਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਵੰਗਾਲਾ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤ ਅਤੇ ਵਪਾਰਕ ਰੂਪ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ (ਜੋ ਈਸਾਈ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਸੋਂਗਸਾਰੇਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ) ਨੂੰ ਗਾਰੋ ਪਹਾੜੀਆਂ ਤੋਂ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਥਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਾਰਬੀ ਐਂਗਲੌਂਗ, ਤ੍ਰਿਪੁਰਾ ਅਤੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼[5] ਤੋਂ ਵੀ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਗਾਰੋ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਮਾਗਮ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਖੇਡਾਂ, ਭੋਜਨ, ਕਲਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਰਗੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਦੇ ਮਨਪਸੰਦ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਗਾਰੋਜ਼ ਦਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ, ਵਿੱਤੀ ਅਤੇ ਅਸਲ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕੇਂਦਰ, ਤੁਰਾ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਰ 100 ਢੋਲ ਉਤਸਵ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਗਰਲਜ਼ ਹਾਇਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ, ਤੁਰਾ (ਜੋ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਦੇ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਡਾਂਸ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ) ਦੀਆਂ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰੁਗਲਾ (ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੌਲਾਂ ਦੀ ਬੀਅਰ ਪਾਉਣਾ) ਅਤੇ ਚਾਚਤ ਸੋਆ (ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਧੂਪ ਧੁਖਾਉਣਾ) ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਪੁਜਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਹਨ, ਜਿਸਨੂੰ "ਕਮਲ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰਸਮਾਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੋਕਮਾ (ਮੁਖੀਆ ਭਾਵ ਉਸ ਔਰਤ ਦਾ ਪਤੀ ਜਿਸਦੀ ਰਾਜਾ ਉੱਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ) ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਦਿਨ ਭਰ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਜਸ਼ਨ ਦੇ ਆਖਰੀ ਦਿਨ, ਦਾਮਾ ਗੋਗਾਟਾ, ਰੰਗ-ਬਿਰੰਗੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਅਤੇ ਮਾਣਮੱਤੇ ਟੋਪਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਰਦਾਂ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਢੋਲ, ਬੰਸਰੀ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਿੱਤਲ ਦੇ ਸਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਨਾਚ - ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਜੋ ਵੰਗਾਲਾ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸਮਾਨਾਰਥੀ ਹੈ - ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵੰਗਾਲਾ ਦੌਰਾਨ, ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਬੁੱਢੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਰੰਗੀਨ ਕੱਪੜੇ (ਡਕਮਾਂਡਾ", ਡਕਸਾਰੀ, ਜਾਂ ਗੰਡੋ) ਅਤੇ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੇ ਟੋਪ (ਡੋਮੇ) ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਲੰਬੇ, ਅੰਡਾਕਾਰ-ਆਕਾਰ ਦੇ ਢੋਲ (ਦਾਮਾ) 'ਤੇ ਵਜਾਏ ਸੰਗੀਤ 'ਤੇ ਨੱਚਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਕੱਟਾ ਡੋਕਾ (ਗਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ/ਰਵਾਇਤੀ ਕਬਾਇਲੀ ਰੈਪਿੰਗ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰਨਾ), ਅਜੀਆ, ਦਾਨੀ ਡੋਕਾ (ਗਾ ਕੇ ਵੰਗਾਲਾ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨਾ), ਚੰਬਿਲ ਮੇਸਾ ਜਾਂ ਪੋਮੇਲੋ ਡਾਂਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਵਾਲੇ
|
||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
