ਸ਼ਬਾਨਾ ਆਜ਼ਮੀ
ਸ਼ਬਾਨਾ ਆਜ਼ਮੀ (ਜਨਮ: 18 ਸਤੰਬਰ 1950)[1] ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਉਰਦੂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਹੈ। ਸ਼ਬਾਨਾ ਕਵੀ ਕੈਫ਼ੀ ਆਜ਼ਮੀ ਅਤੇ ਸਟੇਜ ਅਦਾਕਾਰਾ ਸ਼ੌਕਤ ਆਜ਼ਮੀ ਦੀ ਧੀ ਹੈ, ਉਹ ਪੁਣੇ ਦੇ ਫ਼ਿਲਮ ਅਤੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ ਇੰਡੀਆ ਦੀ ਸਾਬਕਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੈ। ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 1974 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪੈਰਲਲ ਸਿਨੇਮਾ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਬਣ ਗਈ। ਪੈਰਲਲ ਸਿਨੇਮਾ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਲਹਿਰ ਹੈ ਜੋ ਸਮਾਜਕ ਗੰਭੀਰ ਸਮੱਗਰੀ ਅਤੇ ਨਵ-ਯਥਾਰਥਵਾਦ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਸਰਕਾਰੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[2][3] ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਆਜ਼ਮੀ ਦੀਆਂ ਕਈ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਸਰਵ ਉੱਤਮ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ ਕਈ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਨਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਜਿੱਤਾਂ ਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।[4] ਉਸ ਨੂੰ ਪੰਜ ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਅਵਾਰਡ ਵੀ ਮਿਲ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ 30ਵੇਂ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ “ਸਿਨੇਮਾ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ” 'ਚ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[5] 1988 ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਚੌਥਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨਮਾਨ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ। ਆਜ਼ਮੀ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਸਿਨੇਮਾ ਵਿੱਚ 120 ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਬੰਗਾਲੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰ ਆਈ ਹੈ ਅਤੇ 1988 ਤੋਂ, ਉਸ ਨੇ ਕਈ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਈ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਤੀਵਾਦ ਦੇ ਰੂਪ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜ ਰੀਤਾਂ ਅਤੇ ਰਿਵਾਜਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਆਜ਼ਮੀ ਅਦਾਕਾਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇੱਕ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਔਰਤ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਕਾਰਕੁਨ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਵੀ ਅਤੇ ਸਕਰੀਨ ਲੇਖਕ ਜਾਵੇਦ ਅਖ਼ਤਰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ।[6] ਉਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਜਨਸੰਖਿਆ ਫੰਡ (ਯੂ.ਐਨ.ਪੀ.ਐਲ.ਏ.) ਦੀ ਸਦਭਾਵਨਾ ਰਾਜਦੂਤ ਹੈ। ਆਜ਼ਮੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਕਾਰਜਾਂ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੰਸਦ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਸਦਨ, ਰਾਜ ਸਭਾ ਦੀ ਨਾਮਜ਼ਦ (ਅਣਪਛਾਤੀ) ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਦਿੱਤੀ। ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨਸ਼ਬਾਨਾ ਆਜ਼ਮੀ ਦਾ ਜਨਮ ਇੱਕ ਸਯੱਦ ਮੁਸਲਿਮ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਹੈਦਰਾਬਾਦ[7] ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਕੈਫ਼ੀ ਆਜ਼ਮੀ (ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਕਵੀ) ਅਤੇ ਸ਼ੌਕਤ ਆਜ਼ਮੀ (ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਇੰਡੀਅਨ ਪੀਪਲਜ਼ ਥੀਏਟਰ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦੀ ਸਟੇਜ ਅਦਾਕਾਰਾ) ਹਨ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਭਾਰਤੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਸਨ। ਉਸ ਦਾ ਭਰਾ, ਬਾਬਾ ਆਜ਼ਮੀ ਇੱਕ ਸਿਨੇਮੇਟੋਗ੍ਰਾਫਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਭਰਜਾਈ ਤਨਵੀ ਆਜ਼ਮੀ ਵੀ ਇੱਕ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਹੈ। ਸ਼ਬਾਨਾ ਦਾ ਨਾਮ ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਅਲੀ ਸਰਦਾਰ ਜਾਫ਼ਰੀ ਨੇ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁੰਨੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਬਾਬਾ ਆਜ਼ਮੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰੋ: ਮਸੂਦ ਸਿਦੀਕੀ ਨੇ ਅਹਮੇਰ ਆਜ਼ਮੀ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਸਮਾਜਿਕ ਜੀਵਨ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਘਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਰਿਹਾ। ਬਚਪਨ ਦੇ ਆਰੰਭ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸੰਬੰਧਾਂ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਾ ਸਿਖਾਇਆ; ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬੌਧਿਕ ਉਤੇਜਨਾ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਜਨੂੰਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।[8][9][10] ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਕੁਈਨ ਮੈਰੀ ਸਕੂਲ ਮੁੰਬਈ ਵਿਖੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਮੁੰਬਈ ਦੇ ਸੇਂਟ ਜ਼ੇਵੀਅਰਜ਼ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੁਣੇ ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਲਮ ਐਂਡ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ (ਐਫ.ਟੀ.ਆਈ.ਆਈ.) ਵਿੱਚ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦੇ ਕੋਰਸ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਾਰੇ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ: “ਮੈਨੂੰ ਜਯਾ ਭਾਦੁਰੀ ਨੂੰ ਇੱਕ (ਡਿਪਲੋਮਾ) ਫ਼ਿਲਮ, ਸੁਮਨ, ਵਿੱਚ ਵੇਖਣ ਦਾ ਸੁਭਾਗ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ 'ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਦੀ ਇਹ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਦੂਸਰੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, 'ਮੇਰਿਆ ਰੱਬਾ, ਜੇ ਫ਼ਿਲਮ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਜਾ ਕੇ ਮੈਂ ਉਹ ਹਾਸਲ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ।' ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ 1972 ਦੇ ਸਫ਼ਲ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਮੀ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ 'ਤੇ ਰਹੀ।[11] ਫ਼ਿਲਮੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀਸ਼ਬਾਨਾ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ ਅਦਾਕਾਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸ਼ਿਆਮ ਬੈਨੇਗਲ ਦੀ ਫ਼ਿਲਮ ਅੰਕੁਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਅਨੇਕ ਆਰਟ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਚੰਦ ਕਮਰਸ਼ੀਅਲ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵੀ ਕੀਤੀਆਂ ਲੇਕਿਨ ਉਸ ਨੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਜਗਮਗਾਉਂਦੀ ਦੁਨੀਆ ਤੱਕ ਮਹਿਦੂਦ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਬਲਕਿ ਗਰੀਬ ਕੱਚੀ ਆਬਾਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਮਸਲੇ ਹੱਲ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਬੀਹ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਚੱਲੀ ਹੋਈ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਲੜਾਈ ਲੜੀ ਅਤੇ ਆਖਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੇਘਰਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ। ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਭਾਰਤੀ ਔਰਤ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ 2006 ਵਿੱਚ ਗਾਂਧੀ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਐਵਾਰਡ ਨਾਲ ਨਵਾਜ਼ਿਆ ਗਿਆ। ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ 1973 ਵਿੱਚ ਐਫ.ਟੀਆ.ਈ.ਆਈ. ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਖਵਾਜਾ ਅਹਿਮਦ ਅੱਬਾਸ ਦੇ "ਫ਼ਾਸਲਾ" ਨੂੰ ਸਾਇਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਾਂਤੀ ਲਾਲ ਰਾਠੌੜ ਦੀ ਪਰਿਣੀ 'ਤੇ ਵੀ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਰਿਲੀਜ਼ ਸ਼ਿਆਮ ਬੇਨੇਗਲ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ "ਅੰਕੁਰ" (1974) ਨਾਲ ਹੋਈ ਸੀ। ਨਵ-ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੀ ਆਰਥੂਸ ਵਿਧਾ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ, ਅੰਕੁਰ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ ਜੋ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਪਰੀ ਸੀ। ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਇੱਕ ਸ਼ਾਦੀਸ਼ੁਦਾ ਨੌਕਰ ਅਤੇ ਗ੍ਰਾਮੀਣ ਔਰਤ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਕਾਲਜ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਫ਼ਿਲਮ ਲਈ ਆਜ਼ਮੀ ਅਸਲ ਚੋਣ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਨਾਜ਼ੁਕ ਸਫ਼ਲਤਾ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ। ਉਹ 1983 ਤੋਂ 1985 ਤੱਕ ਅਰਥ, ਖੰਡਰ ਅਤੇ ਪਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਲਈ ਲਗਾਤਾਰ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਅਵਾਰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਗੌਡਮਦਰ (1999) ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਅਵਾਰਡ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ, ਜਿਸ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਪੰਜ ਹੋ ਗਈ। ਆਜ਼ਮੀ ਦੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਨੇ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਨਿਭਾਈਆਂ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਦਾ ਅਸਲ-ਜੀਵਨ ਦਰਸਾਇਆ ਹੈ। ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਵੇਸ਼ਵਾਘਰ ਦੀ ਮੈਡਮ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਭਾਰ ਵਧਾਇਆ ਅਤੇ ਇਸ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਸੁਪਾਰੀ ਵੀ ਚੱਬੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਚਿਤਰਣ ਪੇਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜਮਿਨੀ ਨਾਮ ਦੀ ਔਰਤ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜੋ ਖੰਡਰ 'ਚ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ "ਮਾਸੂਮ" ਇੱਕ ਆਮ ਸ਼ਹਿਰੀ ਭਾਰਤੀ ਪਤਨੀ, ਘਰੇਲੂ ਔਰਤ ਤੇ ਮਾਂ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਅਤੇ ਸਮਾਨਾਂਤਰ ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਦੀਪਾ ਮਹਿਤਾ ਦੀ 1996 ਵਿੱਚ ਆਈ ਫ਼ਿਲਮ "ਫਾਇਰ" ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਇਕੱਲੀ ਔਰਤ ਰਾਧਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਭਰਜਾਈ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਹੈ। ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲਤਾ
 ਆਜ਼ਮੀ ਇੱਕ ਵਚਨਬੱਧ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁੰਨ ਰਹੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬਚਾਅ ਅਤੇ ਏਡਜ਼ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨ ਤੇ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਦੇ ਲਈ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਹੈ।[12][13] ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਕਈ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਰਾਇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਦੀ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲਤਾ ਨੇ ਸ਼ੰਕਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਨੂੰ ਪਬਲੀਸਿਟੀ ਚਲਾਕੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਲੋਚਕਾਂ ਨੂੰ ਗਲਤ ਸਾਬਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁਨ ਵਜੋਂ ਉਭਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਫਿਰਕਾਪ੍ਰਸਤੀ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਈ ਨਾਟਕਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਹੈ। 1989 ਵਿੱਚ, ਸਵਾਮੀ ਅਗਨੀਵੇਸ਼ ਅਤੇ ਅਸਗਰ ਅਲੀ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸ ਨੇ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਮੇਰਠ ਤੱਕ ਫਿਰਕੂ ਸਦਭਾਵਨਾ ਲਈ ਚਾਰ ਰੋਜ਼ਾ ਮਾਰਚ ਕੱਢਿਆ। 2019 ਦੀਆਂ ਆਮ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਕਨ੍ਹਈਆ ਕੁਮਾਰ ਲਈ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜੋ ਬਿਹਾਰ ਤੋਂ ਬੇਗੁਸਾਰਈ, ਭਾਰਤੀ ਕਮਿ Communਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ (ਸੀ ਪੀ ਆਈ) ਲਈ ਚੋਣ ਲੜ ਰਹੇ ਹਨ। [23] ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨਸ਼ਬਾਨਾ ਆਜ਼ਮੀ ਦੀ 1970 ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਗਿਲਾਨੀ ਨਾਲ ਕੁੜਮਾਈ ਹੋਈਸੀ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਇਹ ਮੰਗਣੀ ਤੋੜ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।[14] ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ 9 ਦਸੰਬਰ 1984 ਨੂੰ ਇੱਕ ਗੀਤਕਾਰ, ਕਵੀ ਅਤੇ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਲੇਖਕ ਜਾਵੇਦ ਅਖਤਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਅਖ਼ਤਰ-ਆਜ਼ਮੀ ਫ਼ਿਲਮ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਗਈ।[15] ਇਹ ਅਖ਼ਤਰ ਦਾ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਦੀ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਲੇਖਕ ਹਨੀ ਈਰਾਨੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਸ਼ਬਾਨਾ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ 2 ਬੱਚਿਆਂ (ਫਰਹਾਨ ਅਖ਼ਤਰ ਅਤੇ ਜ਼ੋਇਆ ਅਖਤਰ) ਦੇ ਪਿਤਾ ਤੇ ਵਿਆਹੁਤਾ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣ 'ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਜਤਾਇਆ ਸੀ।[16][17] ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ ਫਰਾਹ ਨਾਜ਼ ਅਤੇ ਤੱਬੂ ਉਸ ਦੀ ਭਤੀਜੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਤਨਵੀ ਆਜ਼ਮੀ ਉਸ ਦੀ ਭਾਣਜੀ ਹਨ। ਫ਼ਿਲਮੋਗ੍ਰਾਫੀਉਸ ਨੇ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਪੈਰਲਲ ਸਿਨੇਮਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੌ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਿੰਦੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਈ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦਾ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਸਕੈਨਡੇਨੇਵੀਆਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਾਰਵੇਈ ਫ਼ਿਲਮ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ, ਸਮਿਥਸੋਨੀਅਨ ਇੰਸਟੀਚਿਉਟ ਸ਼ਨ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ਿਲਮ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਹ ਕਈ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਖੀ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜੌਨ ਸ਼ਲੇਂਸਰ ਦੀ ਮੈਡਮ ਸੋਸੈਟਜ਼ਕਾ, ਨਿਕੋਲਸ ਕਲੋਟਜ਼ ਦੀ ਬੰਗਾਲੀ ਨਾਈਟ, ਰੋਲਾਂਡ ਜੋੱਫਜ਼ ਸਿਟੀ ਆਫ਼ ਜੋਈ, ਚੈਨਲ 4 ਦੀ ਇਮੁਕੁਲੇਟ ਕਨਸੈਪਸ਼ਨ, ਬਲੇਕ ਐਡਵਰਡਜ਼ ਦੀ "ਸਨ ਆਫ਼ ਦ ਪਿੰਕ ਪੈਂਥਰ", ਅਤੇ ਇਸਮਾਈਲ ਮਰਚੈਂਟ ਦੀ ਇਨ ਕਸਟੱਡੀ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ। ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨਨੈਸ਼ਨਲ ਅਵਾਰਡਸAzmi has received the National Film Award for Best Actress five times, making her the overall most-awarded actor in the function:[18]
ਫ਼ਿਲਮਫੇਅਰ ਅਵਾਰਡਸਜੇਤੂ:
ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ:
ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਵਾਰਡਸ
ਹੋਰ ਅਵਾਰਡਸ
ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ
ਹਵਾਲੇ
|
||||||||||||||||
.jpg)
Portal di Ensiklopedia Dunia
