Poljoprivredno inženjerstvo je inženjeringpoljoprivredne proizvodnje i prerade. Poljoprivredno inženjerstvo kombinuje discipline mašinskih, građevinskih, elektrotehničkih, prehrambenih i hemijskih inženjerskih principa sa poznavanjem poljoprivrednih principa u skladu sa tehnološkim principima. Ključni cilj ove discipline je poboljšanje efikasnosti i održivosti poljoprivrednih praksi.[1][2]
Prva upotreba poljoprivrednog inženjerstva bila je uvođenje navodnjavanja u poljoprivredu na velikim razmerama u rekama Nil i Eufrat pre 2000. p. n. e. Velike strukture za navodnjavanje su takođe bile prisutne u Beludžistanu i Indiji pre hrišćanske ere. U Južnoj Americi navodnjavanje su Inke praktikovale u Peruu, a u Severnoj Americi Asteci.[3] Ta se praksa se nije proširila sve do industrijske revolucije.
Najraniji plug je bio ard ili grebući plug.[4] Doseljenici su praktikovali navodnjavanje u okolini San Antonija 1715. godine, Mormoni su praktikovali navodnjavanje u dolini Solt Lejka 1847. godine.[3]
Uvođenje ovih inženjerskih koncepata u oblast poljoprivrede omogućilo je enormno povećanje produktivnosti useva, nazvano „druga poljoprivredna revolucija” koja se sastojala od:[6]
Prelaz sa seoske poljoprivrede za vlastite potrebe na poljoprivredu za gotovinu za tržište
Tehničke promene plodoreda i poboljšanje stočarstva
Ručni rad je zamijenjen mašinerijom
U 20. veku, s usponom pouzdanih motora u avionima, implementirani su avionski raspršivači za širenje pesticida. Uvođenje ovih inženjerskih koncepata u oblast poljoprivrede omogućilo je ogromno povećanje produktivnosti useva, što je nazvano „drugom poljoprivrednom revolucijom”. Krajem 20. veka stvorena je genetički modifikovana hrana (GMO) koja je dala još jedan veliki podsticaj prinosu useva i njihovoj otpornosti na štetočine.[7]
Specijalnosti
Poljoprivredni inženjeri se angažuju u jednoj ili više od sledećih oblasti:
Poljoprivredni inženjeri mogu obavljati zadatke poput planiranja, nadzora i upravljanja izgradnjom sistama otpadnih voda, navodnjavanja, drenaže, sistema za kontrolu poplavnih voda, vršeći procene uticaja na životnu sredinu, preradupoljoprivrednihproizvoda, interpretiraju rezultate istraživanja i primenjuju relevantne prakse. Veliki procenat poljoprivrednih inženjera radi u akademskim krugovima ili u vladinim agencijama, poput Ministarstva poljoprivrede Sjedinjenih Država ili državnih poljoprivrednih službi. Neki su konsultanti, zaposleni u privatnim inženjerskim firmama, dok drugi rade u industriji, za proizvođače poljoprivrednih mašina, opreme, tehnologije prerade i strukture za smeštaj stoke i skladištenje useva. Poljoprivredni inženjeri rade na proizvodnji, prodaji, menadžmentu, istraživanju i razvoju ili primenjenoj nauci.
U Ujedinjenom Kraljevstvu termin poljoprivredni inženjer se često takođe koristi za opisivanje osobe koja popravlja ili modifikuje poljprivrednu opremu.
ASABE standardi
Američko udruženje inženjera poljoprivrede, danas poznato kao Američko društvo poljoprivrednih i bioloških inženjera (engl.American Society of Agricultural and Biological Engineers, ASABE), osnovano je 1907.[9] To je vodeća organizacija u oblasti poljoprivrednog inženjerstva. ASABE pruža sigurnosne i regulatorne standarde za poljoprivrednu industriju. Ovi standardi[10] i propisi razvijeni su na međunarodnoj skali i uključuju teme o đubrivima, uslovima tla, ribarstvu, biogorivima, biogasovima, krmnim mašinama, traktorima i mašineriji.[1]
Obrazovanje
Prvi nastavni plan i program poljoprivrednog inženjerstva osnovao je Dž. B. Dejvidson na Državnom univerzitetu Ajova 1905. godine.
Mnogi univerziteti imaju dodiplomske programe posvećene studijama poljoprivrednog inženjerstva i bioinženjeringa. Ovi programi su važni za nastavak obrazovanja i napredovanje na tom polju.[11]
^Andersen, T.B., Jensen, P.S., Skovsgaard C.S., 2016. The Heavy Plough and the Agricultural Revolution in Medieval Europe. Journal of Development Economics
^ абH. Klaus, Milestones in the history of agricultural engineering, The world of agricultural engineering 2011
^F. M. L. Thompson (1968), The Second Agricultural Revolution, 1815-1880, The Economic History Review, Wiley
