தெஹ்ரானில் சிகிச்சை பெற்று வரும் ஈரானிய அமிலத் தாகுதலுக்கு உள்ளான பெண், ஏப்ரல் 2018 இல்
அமிலத் தாக்குதல் (acid attack) என்பது வன்முறை தாக்குதல்களில் ஒன்று[1][2][3]. அமிலங்களைக் கொண்டு எதிரிகளின் முகம், மற்றும் உடல் உறுப்புகளை சிதைத்தல், உருக்குலைத்தல், முடமாக்குதல்/ஊனமாக்குதல், தோற்றத்தை விகாரமாக்குதல் போன்றவதை இதன் நோக்கங்களாக, விளைவுகளாக இருக்கின்றன. சில நேரங்களில் உயிரிழப்புகளும் நேர்கின்றன. பெரும்பாலும் முகத்தை சிதைக்கும் நோக்கிலேயே ஊற்றப்படுகின்றன. தோல்களையும், திசுக்களையும் பொசுக்கி விடும், சிலநேரங்களில் எலும்புகளையும் சேதப்படுத்துகின்றன. இந்த தாக்குதல்களில் பயன்படுத்தப்படும் பொதுவான வகை அமிலங்கள் சல்பூரிக் மற்றும் நைட்ரிக் அமிலம் . ஹைட்ரோகுளோரிக் அமிலம் சில சமயங்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது, ஆனால் மிகக் குறைவான தீங்கு விளைவிக்கும்.[4]காஸ்டிக் சோடா (சோடியம் ஹைட்ராக்சைடு) போன்ற வலுவான காரப்பொருட்களின் நீர் கரைசல்களும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன இத்தாக்குதல்களின் நீண்ட நாளைய பாதிப்புகளில் கண் பார்வை பறிபோதல், முகம் மற்றும் உடல் விகார தோற்றமளித்தல் மட்டுமின்றி, சமூக விளக்கம், உளவியல் பாதிப்புகள் , பொருளாதார சிக்கல் போன்றவைகளை எதிர்கொள்ள வேண்டியுள்ளது. அமிலத்தாக்குதல் உலகம் முழுவதும் தொடர்ந்த வண்ணம் உள்ளன.
இன்று, உலகின் பல பகுதிகளில் அமிலத் தாக்குதல்கள் பதிவாகியுள்ளன, இருப்பினும் வளரும் நாடுகளில் இவை அதிகமாக இருந்து வருகிறது. 1999 மற்றும் 2013 க்கு இடையில், மொத்தமாக 3,512 வங்காளதேச மக்கள் அமிலத்தால் தாக்கப்பட்டனர்,[5][6][7] குற்றவாளிகளுக்கு எதிரான கடுமையான சட்டம் இயற்றுதல் மற்றும் கட்டுப்பாட்டின் அடிப்படையில் 2002 முதல் ஒவ்வொரு ஆண்டும் 15% –20% வழக்குகளின் விகிதங்களாலும் அமில விற்பனை குறைந்து வருகிறது.[8][9]இந்தியாவில், அமிலத் தாக்குதல்கள் எப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு அதிகமாக உள்ளது மற்றும் ஒவ்வொரு ஆண்டும் அதிகரித்து வருகிறது, ஒவ்வொரு ஆண்டும் 250-300 சம்பவங்கள் பதிவாகின்றன, ஆசிட் சர்வைவர்ஸ் எனும் சர்வதேச தொண்டு நிறுவனத்தின் கூற்றுப்படி "உண்மையான எண்ணிக்கை 1,000 ஐ தாண்டக்கூடும்,".[10][11]
உலகம் முழுவதும் அமிலத் தாக்குதல்கள் நடந்தாலும், இந்த வகை வன்முறை தெற்காசியாவில் மிகவும் அதிகமாக நடைபெறுகிறது.[12] சர்வதேச அளவில் இங்கிலாந்து நாட்டில் அதிக அளவில் அமிலத் தாக்குதல்கள் நடைபெறுகிறது.[13]ஆசிட் சர்வைவர்ச் டிரச்ட் இன்டர்நேசனல் புள்ளிவிவரங்களின் அடிப்படையில் இங்கிலாந்தில் 601 க்கும் மேற்பட்ட அமிலத் தாக்குதல்கள் நடந்தன, மேலும் பாதிக்கப்பட்டவர்களில் 67% ஆண்கள், ஆனால் ASTI இன் புள்ளிவிவரங்கள் உலகளவில் பாதிக்கப்பட்டவர்களில் 80% பெண்கள் என்று கூறுகின்றன.[14] கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் இது தொடர்பான 1,200 க்கும் மேற்பட்ட வழக்குகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. 2011 முதல் 2016 வரை, லண்டனில் மட்டும் 1,464 குற்றங்கள் பதிவாகியது.
பொதுவான காரணங்கள்
தாக்குபவரின் நோக்கம் பெரும்பாலும் பாதிக்கப்பட்டவரை கொல்வதை விட அவமானப்படுத்துவதாகவே உள்ளது. பிரிட்டனில், இத்தகைய தாக்குதல்கள், குறிப்பாக ஆண்களுக்கு எதிரான தாக்குதல்கள் குறைவாகவே வழக்காகப் பதிவு செய்யப்படுகிறது என்று நம்பப்படுகிறது, இதன் விளைவாக அவற்றில் பல அதிகாரப்பூர்வ புள்ளிவிவரங்களில் தெரிய வருவது இல்லை.[15] குற்றவாளிகளின் பொதுவான உந்துதல்களில் சில:
நெருக்கமான உறவுகள் மற்றும் பாலியல் நிராகரிப்பு தொடர்பான தனிப்பட்ட மோதல் [16][17]
நில உடைமை, பண்ணை விலங்குகள், குடியிருப்பு மற்றும் சொத்து ஆகியவற்றில் மோதல்கள் [20]
திருமணத் திட்டம் அல்லது பாலியல் முன்னேற்றத்தை நிராகரிக்கும் ஒரு பெண்ணுக்கு எதிரான பழிவாங்கலாக அமிலத் தாக்குதல்கள் அடிக்கடி நிகழ்கின்றன.[21][22] சமூகத்தில் பாலின சமத்துவமின்மை மற்றும் பெண்களின் நிலை, ஆண்களுடன் தொடர்பு, ஆகியன இந்தத் தாக்குதல்களில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கைக் கொண்டுள்ளது.[23]
தனிநபர்களின் மத நம்பிக்கைகள் அல்லது சமூக அல்லது அரசியல் நடவடிக்கைகளின் அடிப்படையில் தாக்குதல்களும் நிகழ்கின்றன. இந்த தாக்குதல்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட தனிநபருக்கு எதிராக, அவர்களின் செயல்பாடுகளின் காரணமாக இருக்கலாம் அல்லது சீரற்ற நபர்களுக்கு எதிராக அவர்கள் ஒரு சமூக குழு அல்லது சமூகத்தின் பகுதியாக இருப்பதால் நடத்தப்படலாம்.[24] பள்ளியில் படித்ததற்காக மாணவர்களின் முகத்தில் அமிலம் வீசப்பட்டது.[25] மத மோதல்கள் காரணமாக அமிலத் தாக்குதல்களும் பதிவாகியுள்ளன.[26][27] வேறு மதத்திற்கு மாற மறுத்ததால் ஆண்களும் பெண்களும் அமிலத் தாக்குதலுக்கு ஆளாகியுள்ளனர்.[28]
சொத்து பிரச்சனைகள், நில தகராறுகள் மற்றும் பரம்பரை தொடர்பான மோதல்களும் அமிலத் தாக்குதல்களின் உந்துதல்களாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளன.[29][30] குற்ற பின்னணி கொண்ட குழுக்கிடையேயான மோதல்கள் தொடர்பான அமிலத் தாக்குதல்கள் இங்கிலாந்து, கிரீஸ் மற்றும் இந்தோனேசியா உட்பட பல இடங்களில் நிகழ்கின்றன.[15][31]
↑Mannan, Ashim; Samuel Ghani; Alex Clarke; Peter E.M. Butler (19 May 2006). "Cases of chemical assault worldwide: A literature review". Burns33 (2): 149–154. doi:10.1016/j.burns.2006.05.002. பப்மெட்:17095164.
↑Avon Global Center for Women and Justice at Cornell Law School; Committee on International Human Rights of the New York City Bar Association; Cornell Law School International Human Rights Clinic; Virtue Foundation (2011). "Combating Acid Violence In Bangladesh, India, and Cambodia"(PDF). Avon Foundation for Women. pp. 1–64. Retrieved 6 March 2013.
↑Mannan, A.; S. Ghani; A. Clarke; P. White; S. Salmanta; P.E.M. Butler (August 2005). "Psychosocial outcomes derived from an acid burned population in Bangladesh, and comparison with Western norms". Burns32 (2): 235–241. doi:10.1016/j.burns.2005.08.027. பப்மெட்:16448773.
