ஈரசோனியச் சேர்மம்

ஈரசோனியச் சேர்மம் அல்லது ஈரசோனிய உப்பு (Diazonium Compound or Diazonium Salt) என்பது R-N₂⁺X⁻ என்னும் பொதுத் தொழிற்பாட்டுக் கூட்டத்தைக் கொண்ட கரிம வேதியியற் சேர்மம் ஆகும்.^[1] இங்கு R என்பது அற்கைல் அல்லது ஏரைல் கூட்டத்தையும் X⁻ என்பது ஏலைடு போன்ற கனிம வேதியியல் எதிர்மின்னயனியை அல்லது கரிம வேதியியல் எதிர்மின்னயனியைக் குறிக்கும்.^[1] அசோச் சாயங்களின் கரிம வேதியியல் தொகுப்பில் ஈரசோனிய உப்புகள் (சிறப்பாக, ஏரைல் கூட்டத்தைக் கொண்டவை) பயன்படுத்தப்படுகின்றன.^[2]

ஆக்கல்

ஈரசோனியச் சேர்மங்களை உருவாக்கும் செயன்முறை ஈரசோனியமாக்கல் என அழைக்கப்படும்.^[3] இச்செயன்முறையானது, முதன்முதலில் 1858ஆம் ஆண்டில் செருமனி நாட்டைச் சேர்ந்த அறிவியலாளரான பீட்டர் கிரீசால் அறிக்கைப்படுத்தப்பட்டது.^[4] இவர் ஈரசோனியச் சேர்மங்களின் பல்வேறுபட்ட தாக்கங்களைக் கண்டறிந்துள்ளார்.^[5] ஈரசோனிய உப்புகளை உருவாக்குவதற்கான மிக முக்கியமான முறையாக அனிலின் போன்ற அரோமற்றிக்கு அமீன்களை நைத்திரசு அமிலத்துடன் தாக்கமடையச் செய்யும் முறை பயன்படுத்தப்படுகின்றது.^[2] பொதுவாக, தாக்கம் நிகழ்த்தப்படும் குடுவையினுள்ளேயே சோடியம் நைத்திரைற்றையும் ஒரு கரிமமற்ற காடியையும் சேர்ப்பதன் மூலம் நைத்திரசு அமிலம் பெறப்படும்.^[2] நீர்க் கரைசல் நிலையில் +5 °Cஇற்கு மேற்பட்ட வெப்பநிலைகளில் ஈரசோனிய உப்புகள் உறுதியற்றவை.^[2] அவ்வெப்பநிலைகளில் -N⁺≡N கூட்டமானது நைதரசன் வளிமமாக விடுவிக்கப்பட்டு விடும்.^[6] ஈரசோனியச் சேர்மங்களை அறை வெப்பநிலையில் உறுதியான நாற்புளோரோபோரேற்று உப்புகளாக மாற்றுவதன் மூலம், தனிமைப்படுத்திச் சேகரிக்க முடியும்.^[7] ஆயினுங் கூட, பெரும்பாலும் ஈரசோனியச் சேர்மங்கள் தனிமைப்படுத்தி வைக்கப்படுவதில்லை, ஆக்கப்பட்ட உடனேயே வேறு தாக்கங்களில் ஈடுபடுத்தப்படுகின்றன.^[8] ஈரசோனிய உப்புகளைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் ஓர் ஏரைல் சல்போனைல் சேர்மத்தை ஆக்குவதற்கான அணுகுமுறை கீழே காட்டப்பட்டுள்ளது.^[9]

ஈரசோ இணைப்புத் தாக்கங்கள்

ஈரசோனிய உப்புகளின் மிகப் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படும் தாக்கம் அசோ இணைப்பு ஆகும்.^[10] இச்செயன்முறையில், ஈரசோனிய உப்பானது எதிர்மின்னிச் செறிவு கூடிய சேர்மங்களால் தாக்கப்படும்.^[11] இணைப்புச் சேர்மங்களாக அனிலின், பீனால் போன்ற அரீன்கள் அமையும்போது, இச்செயன்முறையானது அரோமற்றிக்கு மின்னூட்டப் பதிலீட்டுத் தாக்கத்திற்கான ஓர் எடுத்துக்காட்டாக அமையும்.^[10]

ArN₂⁺ + Ar'H → ArN₂Ar' + H⁺

கீழே காட்டப்பட்டுள்ளது போல், ஓர் ஈரேரைலைட்டு நிறப் பொருளான மஞ்சள் நிறப் பொருள் 12ஐத் தயாரிப்பதற்கான இணைப்புச் சேர்மமாகப் பயன்படுத்தப்படும் அசற்றோவசற்றிக்கு அமைட்டும் வணிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இணைப்புச் சேர்மமாகும்.^[12]

அசோச் சாயங்கள்

விளைவுகளாகப் பெறப்படும் அசோச் சேர்வைகள் பெரும்பாலும் அசோச் சாயங்கள் எனப்படும் பயனுள்ள சாயங்களாக அமைகின்றன.^[13] இச்சாயங்கள் அடர்நிறங்களைக் கொண்டிருப்பது, இவை நீண்ட இணை இரட்டைப் பிணைப்புகளைக் கொண்டிருப்பதை வெளிப்படுத்துகின்றது.^[14]

அனிலின் மஞ்சள் என்ற அசோச் சாயமானது, அனிலினையும் ஈரசோனிய உப்பின் குளிர்ந்த நிலையிலுள்ள கரைசலையும் ஒன்றுசேர்த்து நன்கு குலுக்குவதன் மூலம் பெறப்படுகின்றது.^[6] அனிலின் மஞ்சளானது மஞ்சள் நிறத் திண்மமாகப் பெறப்படும்.^[15] இவ்வாறே, 2-நத்தோலின் குளிர்ந்த கரைசலைச் சேர்க்கும்போது சிவப்பு நிற வீழ்படிவு பெறப்படும்.^[2] ஆய்வுக்கூடங்களில் பயன்படுத்தப்படும் அமில-மூலக் காட்டியான மெதைல் செம்மஞ்சளும் ஓர் அசோச் சாயம் ஆகும்.^[16]

-N⁺≡N கூட்டத்தை இடம்பெயர்த்தல்

அரீன் ஈரசோனிய நேர்மின்னயனிகளின் பல்வேறுபட்ட தாக்கங்களில் -N⁺≡N கூட்டமானது வேறொரு கூட்டத்தால் அல்லது அயனியால் இடம்பெயர்க்கப்படுவதுண்டு.^[2]

ஆலசன்களால் இடம்பெயர்த்தல்

சாந்தமேயரின் தாக்கம்

HClஇல் கரைக்கப்பட்ட செப்பு(I) குளோரைட்டுடன் பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டைச் சேர்த்துச் சூடாக்க, குளோரோபென்சீன் பெறப்படும்.^[2]

C₆H₅N₂⁺ + CuCl → C₆H₅Cl + N₂ + Cu⁺

இவ்வாறே HBrஇல் கரைக்கப்பட்ட செப்பு(I) புரோமைட்டுடன் பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டைச் சேர்த்துச் சூடாக்க, புரோமோபென்சீன் பெறப்படும்.^[2]

C₆H₅N₂⁺ + CuBr → C₆H₅Br + N₂ + Cu⁺

காட்டர்மேனின் தாக்கம்

காட்டர்மேனின் தாக்கத்தின்போது, பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைடானது, செப்புத் தூளுடன் HCl அல்லது HBr சேர்ந்த கலவையுடன் சேர்த்துச் சூடாக்கப்பட்டு, குளோரோபென்சீன் அல்லது புரோமோபென்சீன் பெறப்படும்.^[17] செருமனி நாட்டைச் சேர்ந்த உலுடுவிகு காட்டர்மேன் என்ற அறிவியலாளரால் 1890இல் இத்தாக்கம் கண்டறியப்பட்டதால், அவருடைய பெயரைக் கொண்டே இத்தாக்கத்தின் பெயரும் வழங்கப்பட்டு வருகின்றது.^[17]

C₆H₅N₂⁺ + CuX → C₆H₅X + N₂ + Cu⁺

அயோடைட்டால் இடம்பெயர்த்தல்

பென்சீன் வளையத்தில் அயோடினை நேரடியாகக் கொண்டு வருவது கடினமாக இருப்பினும் பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டுக்குப் பொற்றாசியம் அயோடைடைச் சேர்ப்பதன் மூலம் இதனை மேற்கொள்ளலாம்.^[2]

C₆H₅N₂⁺ + KI → C₆H₅I + K⁺ + N₂

புளோரைட்டால் இடம்பெயர்த்தல்

பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டுக்குப் புளோரோபோரிக்கமிலத்தைச் சேர்ப்பதன் மூலம் பென்சீன் ஈரசோனியம் புளோரோபோரேற்றானது பெறப்படும்.^[18] பென்சீன் ஈரசோனியம் புளோரோபோரேற்றின் வெப்பப் பிரிகையின் மூலம் புளோரோபென்சீனைப் பெறமுடியும்.^[19] இத்தாக்கம் பால்சு-சீமன் தாக்கம் என்று அழைக்கப்படும்.^[19]

[C₆H₅N₂]BF₄ → C₆H₅F + BF₃ + N₂

மற்றைய கூட்டங்களால் இடம்பெயர்த்தல்

நீரியத்தால் இடம்பெயர்த்தல்

பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைடானது உபபொசுபரசு அமிலத்தால் அல்லது சோடியம் தானேற்றால் தாழ்த்தப்பட்டு, பென்சீன் பெறப்படும்.^[2]

[C₆H₅N₂⁺]Cl⁻ + H₃PO₂ + H₂O → C₆H₆ + N₂ + H₃PO₃ + HCl

ஐதரொட்சைல் (-OH) கூட்டத்தால் இடம்பெயர்த்தல்

பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டின் நீர்க்கரைசலை 100 °Cஇற்குச் சூடாக்குவதன் மூலம் பீனாலைப் பெற முடியும்.^[2]

C₆H₅N₂⁺ + H₂O → C₆H₅OH + N₂ + H⁺

விளைவாகப் பெறப்படும் பீனாலானது பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டுடன் தாக்கமடைவதைக் குறைப்பதற்காக, இத்தாக்கமானது அமில ஊடகத்தில் நிகழ்த்தப்படுகின்றது.^[2]

நைத்திரோக் (-NO₂) கூட்டத்தால் இடம்பெயர்த்தல்

பென்சீன் ஈரசோனியம் புளோரோபோரேற்றைச் செம்பு முன்னிலையில் சோடியம் நைத்திரைற்றுடன் தாக்கமடையச் செய்து, நைத்திரோபென்சீன் பெறப்படும்.^[20]

C₆H₅N₂⁺ + CuNO₂ → C₆H₅NO₂ + N₂ + Cu⁺

சயனைட்டுக் (-CN) கூட்டத்தால் இடம்பெயர்த்தல்

ஏரைல் ஏலைடுகளில் கருநாட்டப் பிரதியீட்டுத் தாக்கத்தை இடம்பெறச் செய்து, சயனைட்டுக் கூட்டத்தைக் கொண்டு வர முடியாது.^[21] ஆனால், பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டுக்கு CuCNஐச் சேர்ப்பதன் மூலம் பென்சோநைத்திரைலைப் பெறமுடியும்.^[2]

C₆H₅N₂⁺ + CuCN → C₆H₅CN + Cu⁺ + N₂

இது சாந்தமேயரின் தாக்கத்தின் ஒரு சிறப்பு வகையாகும்.^[22]

தயோல் (-SH) கூட்டத்தால் இடம்பெயர்த்தல்

ஈரசோனிய உப்புகளை இரண்டு படிமுறைகளினூடாகத் தயோல்களாக மாற்றலாம்.^[23] பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைடானது பொற்றாசியம் எதைல் சாந்தேற்றுடன் தாக்கமுற விடப்பட்டுப் பெறப்பட்ட இடைநிலையான தயோசாந்தேற்று எசுத்தரை நீர்ப்பகுப்படையச் செய்து, தயோபீனாலைப் பெறலாம்.^[24]

C₆H₅N₂⁺ + C₂H₅OCS₂⁻ → C₆H₅SC(S)OC₂H₅

C₆H₅SC(S)OC₂H₅ + H₂O → C₆H₅SH + HOC(S)OC₂H₅

ஏரைல் (-Ar) கூட்டத்தால் இடம்பெயர்த்தல்

ஏரைல் ஈரசோனிய உப்புகளைப் பயன்படுத்தி, ஓர் ஏரைல் கூட்டத்தை இன்னோர் ஏரைல் கூட்டத்துடன் இணைக்க முடியும்.^[25] சோடியம் ஐதரொட்சைட்டின் முன்னிலையில் பென்சீனையும் பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டையும் தாக்கமுற விடுவதன் மூலம் இருபீனைலைப் பெற முடியும்.^[25]

C₆H₅N₂⁺ + C₆H₆ → C₆H₅-C₆H₅ + N₂ + HCl

இத்தாக்கமானது கோம்பேகு-பாச்சுமான் தாக்கம் என அழைக்கப்படுகிறது.^[26] பென்சீன் ஈரசோனியம் குளோரைட்டுக்குச் செப்புத் தூளையும் எத்தனாலையும் சேர்ப்பதன் மூலமும் இதே போல இருபீனைலைப் பெற முடியும்.^[25]

மேற்கோள்கள்

↑ ^1.0 ^1.1 "Diazonium salt". Encyclopaedia Britannica. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}
↑ ^2.00 ^2.01 ^2.02 ^2.03 ^2.04 ^2.05 ^2.06 ^2.07 ^2.08 ^2.09 ^2.10 ^2.11 ^2.12 க. பொ. த (உயர்தரம்) இரசாயனவியல் ஆசிரியர் அறிவுரைப்பு வழிகாட்டி (மீள்நோக்கப்பட்டது) தரங்கள் 12 & 13. தேசிய கல்வி நிறுவகம். 2012. pp. 160–161.
↑ "diazotize or diazotise". Collins. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ "Johann Peter Griess". Encyclopaedia Britannica. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}
↑ Henry Monmouth Smith (2013). Torchbearers of Chemistry: Portraits and Brief Biographies of Scientists Who Have Contributed to the Making of Modern Chemistry. Elsevier. p. 111. ISBN 9781483223087.
↑ ^6.0 ^6.1 "Reactions of diazonium salts". Chemguide. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ "Benzenediazonium Tetrafluoroborate". Wiley Online Library. 15 ஏப்ரல் 2001. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ Alyn William Johnson (1999). Invitation to Organic Chemistry. Jones & Bartlett Learning. pp. 418. ISBN 9780763704322.
↑ R. V. Hoffman. "m-trifluoromethylbenzenesulfonyl chloride". Organic Syntheses. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ ^10.0 ^10.1 "Azo Coupling". Organic Chemistry Portal. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ Boga C, Del Vecchio E, Forlani L & Tozzi S. (9 நவம்பர் 2007). "Evidence of reversibility in azo-coupling reactions between 1,3,5-tris(N,N-dialkylamino)benzenes and arenediazonium salts". National Center for Biotechnology Information. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
↑ Thomas Wirth (2008). Microreactors in Organic Synthesis and Catalysis. John Wiley & Sons. p. 226. ISBN 9783527622863.
↑ J. B. Stothers (16 திசம்பர் 2014). "Dye". Encyclopaedia Britannica. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}
↑ "Synthesis of an azo dye for incorporation into crystals" (PDF). University of Washington. Archived from the original (PDF) on 2014-08-01. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ "Aniline Yellow". Royal Society of Chemistry. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ "The Synthesis of Azo Dyes" (PDF). University of New Brunswick. Archived from the original (PDF) on 2015-04-04. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ ^17.0 ^17.1 "Gattermann reaction". Oxford Reference. Retrieved 19 ஏப்ரல் 2015.
↑ எஸ். தில்லைநாதன் (2000). சேதன இரசாயனம். p. 69.
↑ ^19.0 ^19.1 Jie Jack Li & E. J. Corey (2007). Name Reactions of Functional Group Transformations. John Wiley & Sons. pp. 552. ISBN 9780470176504.
↑ "Diazonium salts" (PDF). My Study Express. Retrieved 25 ஏப்ரல் 2015.^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}
↑ "The reactions of aryl halides (halogenoarenes)". Chemguide. Retrieved 25 ஏப்ரல் 2015.
↑ Martin Anker Nielsen, Michael Kim Nielsen & Thomas Pittelkow (26 அக்டோபர் 2004). "Scale-Up and Safety Evaluation of a Sandmeyer Reaction". ACS Publications. Retrieved 25 ஏப்ரல் 2015.
↑ Reinhard Bruckner & Michael Harmata (2010). Organic Mechanisms: Reactions, Stereochemistry and Synthesis. Springer Science & Business Media. p. 244. ISBN 9783642036507.
↑ Sandeep Kumar (2010). Chemistry of Discotic Liquid Crystals: From Monomers to Polymers. CRC Press. p. 234. ISBN 9781439811450.
↑ ^25.0 ^25.1 ^25.2 Frederic L. Paxson (2001). The Last American Frontier. Simon Publications LLC. p. 555. ISBN 9781931313544.
↑ Jie Jack Li (2010). Name Reactions: A Collection of Detailed Mechanisms and Synthetic Applications. Springer Science & Business Media. p. 262. ISBN 9783642010538.