சமூக இடைவெளி

சமூக விலகளால் நோய் பரவும் வீதத்தை குறைத்து தொற்றை நிறுத்தலாம்.

சமூக இடைவெளி (Social distancing) அல்லது சமூக விலகல், என்பது தொற்று நோயின் பரவலைத் தடுக்க அல்லது மெதுவாக்கும் நோக்கம் கொண்ட தொற்று கட்டுப்பாட்டு நடவடிக்கைகளின் தொகுப்பாகும். சமூக இடைவெளியின் நோக்கம், நோய்த்தொற்று சுமக்கும் நபர்களுக்கும், தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்படாத மற்றவர்களுக்கும் இடையிலான தொடர்பின் நிகழ்தகவைக் குறைப்பதாகும். இதனால் நோய் பரவுதல், நோயுற்ற தன்மை மற்றும் இறுதியில் இறப்பு ஆகியவற்றைக் குறைக்கும்.

நீர்த்துளி தொடர்பு (இருமல் அல்லது தும்மல்) வழியாக நோய்த்தொற்று பரவும் போது சமூக விலகல் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்; பாலியல் தொடர்பு உட்பட நேரடி உடல் தொடர்பு; மறைமுக உடல் தொடர்பு (எ.கா. அசுத்தமான இடங்களை தொடுவதன் மூலம்); அல்லது வான்வழி பரவுதல் (நுண்ணுயிரிகள் காற்றில் நீண்ட காலம் உயிர்வாழ முடிந்தால்).

ஒரு தொற்று முதன்மையாக அச்சுத்தமான நீர் அல்லது உணவு வழியாக அல்லது கொசுக்கள் அல்லது பிற பூச்சிகள் போன்ற திசையன்களால் பரவும்போது, சமூக விலகலின் பயன் குறைவாக இருக்கும்.^[1] சமூக தூரத்தின் குறைபாடுகள் தனிமை, உற்பத்தித்திறன் குறைதல் மற்றும் மனித தொடர்புடன் தொடர்புடைய பிற நன்மைகளை இழத்தல் ஆகியவை அடங்கும்.

நடவடிக்கைகள்

தொற்று நோய்களின் பரவலைக் கட்டுப்படுத்தப் பயன்படுத்தப்படும் சமூக இடைவெளி நடவடிக்கைகள்:^[2]

பள்ளி மூடல் (முன்னதாக அல்லது பின்னதாக)^[3]
பணியிட மூடல்,^[4] "அத்தியாவசியமற்ற" வணிகங்கள் மற்றும் சமூக சேவைகளை மூடுவது உட்பட ("அத்தியாவசியமற்றது" என்பது சமூகத்தில் முதன்மை செயல்பாடுகளை பராமரிக்காத வசதிகள், அத்தியாவசிய சேவைகளுக்கு மாறாக^[5])
தனிமை
ஒடுக்கம்
பாதுகாப்பு வரிசைமுறை
விளையாட்டு நிகழ்வுகள், திரைப்படங்கள் அல்லது இசை நிகழ்ச்சிகள் போன்ற கூட்டங்களை இரத்து செய்தல்.^[6]
போக்குவரத்தை நிறுத்துதல் அல்லது கட்டுப்படுத்துதல்.^[7]
பொழுதுபோக்கு வசதிகளை மூடுவது (சமூக நீச்சல் குளங்கள், இளைஞர் கழகங்கள், உடற்பயிற்சிக் கூடங்கள்).^[8]