சாவிட்டு நாடகம்சாவிட்டு நாடகம் ( Chavittu Nadakam) மிகவும் வண்ணமயமான இலத்தீன் கிறிஸ்தவ பாரம்பரிய கலை வடிவமாகும். இது இந்தியாவின் கேரள மாநிலமான எர்ணாகுளம் மாவட்டத்தில் உருவானது. கோட்டை கோச்சி சாவிட்டு நாடகத்தின் பிறப்பிடம் என்று பொதுவாக நம்பப்படுகிறது. கதாபாத்திரங்களின் கவர்ச்சியான அலங்காரம், அவற்றின் விரிவான உடைகள், விரிவான சைகைகள் மற்றும் நன்கு வரையறுக்கப்பட்ட உடல் அசைவுகள் ஆகியவை தாள பின்னணி இசை மற்றும் நிரப்பு தாளத்துடன் வழங்கப்படுகின்றன. இந்த கலை வடிவம் ஐரோப்பிய ஆப்ராவை மிகவும் ஒத்திருக்கிறது. சாவிட்டு நாடகம் கி.பி 16ஆம் நூற்றாண்டில் தோன்றியதாக நம்பப்படுகிறது. கேரளாவின் ஆலப்புழா, எர்ணாகுளம் மற்றும் திரிச்சூர் மாவட்டங்களில் இலத்தீன் கிறிஸ்தவ சமூகத்தினரிடையே இந்த நாடகம் நடைமுறையில் உள்ளது. கலாச்சார தாக்கங்களின் மிகவும் புத்திசாலித்தனமான கலவையை இந்த இலத்தீன் கிறிஸ்தவ நடன-நாடகத்தில் காணலாம். சாவிட்டு நாடகத்தில் இடைக்கால உடையில் பளபளக்கும் ஏராளமான கதாபாத்திரங்கள் உள்ளன. இது பாரம்பரிய இசை நடன நாடகத்தின் வடிவமாகும். இது கேரள இலத்தீன் கிறிஸ்தவர்களின் தற்காப்பு பாரம்பரியத்தை குறிக்கிறது. வரலாறுசாவிட்டு நாடகம் கேரளாவின் இலத்தீன் கிறிஸ்தவ நாட்டுப்புற கலை வடிவமாகும்.[1] இது கொச்சியில் தோன்றியது. அங்கு இலத்தீன் கிறிஸ்தவ போர்த்துகீசிய தொண்டு மிசனரிகள் தங்கள் முதல் பணியைத் தொடங்கினர். சாவிட்டு நாடகம் கேரளக் கரைக்கு போர்த்துகீசியர்கள் வந்த பிறகு தோன்றியதாக நம்பப்படுகிறது. இந்த அனுமானத்தின் பின்னணியில் உள்ள காரணம் என்னவென்றால், சாவிட்டு நாடகம் அதன் உடைகள் மற்றும் ஆடைகளில் குறிப்பிடத்தக்க ஐரோப்பிய தன்மையைக் கொண்டுள்ளது. ஆனால் போர்த்துகீசியர்கள் வருவதற்கு முன்பே கேரளாவிற்கு மேற்கத்திய உலகத்துடன் தொடர்பு இருந்தது என்பதற்கு வரலாற்று சான்றுகள் உள்ளன. கேரளாவுக்கு வந்தபோது கலாச்சார வெறுமையை உணர்ந்ததால் சாவிட்டு நாடகம் போர்த்துகீசியர்களால் உருவாக்கப்பட்டது என்று சிலர் வாதிட்டாலும், இந்த கருத்தை ஆதரிக்கும் எந்த ஆதாரமும் இல்லை. சாவிட்டு நாடகம் அதன் பின்னணி பாடல்களுக்கும் உரையாடலுக்கும் மொழியைப் பயன்படுத்துகிறது என்பதும், கலை வடிவம் பூர்வீகமாக இருப்பதைக் குறிக்கிறது.  செயல்திறன் சாவிட்டு நாடகம் பொதுவாக திறந்த வெளி அரங்குகளில் நடத்தப்படுகிறது. சில நேரங்களில் ஒரு தேவாலயத்தின் உட்புறமும் ஒரு இடமாக இருக்கிறது. கலைஞர்கள் பளபளக்கும் ஐரோப்பிய ஆடைகளை அணிவார்கள். பயிற்சி ஆசிரியர் அன்னாவி என்று அழைக்கப்படுகிறார். முழு நாடகமும் இசை மூலம் நிகழ்த்தப்படுகிறது. இந்த கலை வடிவத்தில் நடனம் மற்றும் கருவி இசை ஆகியவை இணைக்கப்பட்டுள்ளன. மணி மற்றும் முரசு பின்னணி இசைக்காகப் பயன்படுத்தப்படும் இரண்டு கருவிகள் ஆகும். நடிகர்களே பாடுகிறார்கள், நடிக்கிறார்கள். இது ஒரு திறந்த மேடை செயல்திறன் என்றாலும், சமீபத்திய காலங்களில் இது பெரும்பாலும் உட்புறத்திலும் நிகழ்த்தப்படுகிறது. இந்த கலையின் முக்கிய அம்சம், கலைஞர்கள் நாடக சூழ்நிலைகளை வெளிப்படுத்துவதற்காக அதிர்வுறும் ஒலிகளை உருவாக்கும் நடன தளத்தை முத்திரை குத்துவது / துடிப்பது (சாவிட்டு) ஆகும். நடிகர்கள் தங்கள் வரிகளை சத்தமாகவும் மிகைப்படுத்தப்பட்ட சைகைகளுடன் மர மேடையில் மிகுந்த சக்தியுடன் பாடுகிறார்கள். எனவே சாவிட்டு நாடகம் என்றால் 'நாடகத்தை முத்திரை குத்துதல்' என்று பொருள். பாடல்களுக்கு இசைவாக செல்லும் படிப்படியாக மிகுந்த மன அழுத்தம் கொடுக்கப்படுகிறது. இந்த கலை வடிவங்களில் நடனம் மற்றும் கலைக்கு அதிக முக்கியத்துவம் உள்ளது. கால் முத்திரை நடனம், சண்டை மற்றும் ஃபென்சிங் ஆகியவை சாவிட்டுநாடகத்தின் இன்றியமையாத பகுதியாகும். ராயல் ஆடைகள் மற்றும் அலங்கார உடைகள் அவசியம். முடிவில், மேடை கடும் முத்திரையின் அழுத்தத்திற்குள் வந்தால் நாடகம் ஒரு வெற்றியாக கருதப்படுகிறது. கதைகள்கதைகள் பெரும்பாலும் விவிலியம் அல்லது சிறந்த கிறிஸ்தவ வீரர்களின் வீர அத்தியாயங்கள். வரலாற்று சம்பவங்கள், சார்லமேன் போன்ற கதாநாயகர்களின் வாழ்க்கை மற்றும் சாகசம்; அலெக்சாண்டரின் கதைகள் 16 ஆம் நூற்றாண்டில் சாவிட்டு நாடகத்தின் கருப்பொருள்களாக எடுத்துக் கொள்ளப்படுகிறது. 18ஆம் நூற்றாண்டில், "அல்லேசு-நாடகம்", "கதரினா நாடகம்", ஐசக்கின் வெற்றி போன்ற ஆன்மீக கருப்பொருள்கள் கருப்பொருள்களும், 19ஆம் நூற்றாண்டில் "சத்தியபாலன்"; "ஜனசுந்தரி", "கோமளா சந்திரிகா", "அஞ்சலிகா", "கார்ல்ஸ்மேன்" போன்ற தார்மீக கருப்பொருள்களும் கையாளப்பட்டன. குறிப்புகள்
வெளி இணைப்புகள் |
Portal di Ensiklopedia Dunia
