சிறார் மீதான பாலணர்வு நாட்டம் அல்லது சிறார்பால் ஈர்ப்பு என்பது வயதுவந்த நபரொருவர் முதன்மையாகவோ, முழுக்கவோ குழந்தைகள்மீதும் வயதுவராது இளஞ்சிறார்கள் மீதும் பால்நாட்டம் கொள்ளும் உளநோய் ஆகும்.[1][2] பொதுவாக சிறுமிகள் 10, 11 வயதிலும் சிறுவர்கள் 11, 12 ஆண்டுகளில் வயதுக்கு வந்தாலும்,[3] 13 வயதுக்குக்குறைவான சிறார்கள் மீது பால்நாட்டம் கொள்வதையே சிறார்பால் ஈர்ப்பு நோய்க்கான வரையறையாகக் கொள்கின்றனர்.[1] குறைந்தது 16 வயதடைந்து, தன்னைக்காட்டிலும் 5 வயதுக்கும் மேலாகக் குறைவான சிறார்மீது நாட்டம் கொள்பவர்களையே இத்தகைய நோயுடையவராகக் கொள்வர்.[1][2]
சிறார்பால் ஈர்ப்பை சிறார்பால் நாட்டக்கேடு என உளநோய்களுக்கான நோயறுதியிடல் புள்ளியியல் கையேடு (உநோபுகை-5) குறிப்பிடுகிறது. வயதுவராத சிறார்களை முன்வைத்துத் தோன்றும் அழுத்தமான, திரும்பத்திரும்ப வரும் கற்பனைகளையும், அந்தக்கற்பனைகள் வழி ஏற்பனும் நடத்தைகளையும், அந்நடத்தைகளைக் கட்டுக்குள் வைக்கவியலாமையும் உள்ளடக்கிய பிறழ்வான வக்கிர உணர்வை இந்த உளக்கேட்டின் வரையறாக வகுத்துள்ளனர்.[1] பன்னாட்டு நோய்கள் வகைப்பாட்டில் இது வயது வராத சிறார் அல்லது வயதுவரத்தொடங்கும் நிலையிலுள்ள சிறார்மீதான பாலுணர்வுத் தேர்வு என்று இதை வரையறுத்துள்ளார்கள்.[4]
உளநோய் மருத்துவத்துறைசாராது பொதுவாக சிறார்பால் ஈர்ப்பு என்பதைச் சிறுவர்கள் மீதான எத்தகைய பாலுணர்வு ஈர்ப்பைக் குறிக்கவும் சிறார் பாலியல் வன்கொடுமை போன்றவற்றைக் குறிக்கவும் பயன்படுத்துகிறார்கள்.[5][6] இது சிறார்மீதான பாலியல் ஈர்ப்பு, அர்கள் மீதான வன்கொடுமைகள், வயதுக்குவரும்நிலையிலுள்ளோர் மீதான ஈர்ப்பு, அண்மையில் வயதுக்குவந்தோர் மீதான ஈர்ப்பு முதலியவற்றை வேறுபடுத்தத் தவறுகிறது.[7] இதுபோல துல்லியமற்ற பயன்பாடுகளைத் தவிர்க்க வேண்டுமென்று ஆய்வர்கள் கருதுகிறார்கள். ஏனெனில் சிறார்மீதான வன்கொடுமைகள் புரிவோர் சிறார்பால் ஈர்ப்பு நோயுடையவராக இருக்க வாய்ப்பிருந்தாலும்[6][8] அவர்கள் முதன்மையாகவோ மொத்தமாகவோ குழந்தைகள்பால் மட்டுமே ஈர்ப்புடையவராய் இருந்தால் மட்டுமே இந்தக்குறிப்பிட்ட நோயையுடையவராகக் கருதப்படுவர்.[7][9][10] மேலும் இந்த நோயுடையவர்கள் சிலர் சிறார்மீதான வன்கொடுமைகள் எதுவுமே செய்யாமலும் இருக்கக்கூடும்.[11]
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில்தான் இதை முறையாகப் பெயரிட்டு குறிப்பிடத் தொடங்கினர். 1980-ஆம் ஆண்டுக்குப் பின்னர் இதைப்பற்றி நிறைய ஆய்வுகள் நடைபெற்றுள்ளன. ஆண்களிலேயே மிகுதியாக அறியப்பட்டிருந்தாலும் இவ்வுளக்கேட்டைக் கொண்டிருக்கும் பெண்களும் உள்ளனர்.[12][13] இப்போதுள்ள கணிப்புகள் பெண்களில் இந்நோயுடையவர்களின் எண்ணிக்கையை குறைவாக மதிப்பிடுவதாகக் கருதப்படுகிறது.[14] இந்நோய்க்கான அறுதியான தீர்வு எதுவும் எட்டப்படவில்லை. எனினும் இந்நோயுள்ளவர்கள் பாலுணர்வு வன்கொடுமைகளில் ஈடுபடுவதைத் தவிர்க்கவோ குறைக்கவோ செய்யும் சிகிச்சை முறைகள் உள்ளன.[6] இந்நோய்க்கான சரியான காரணங்கள் இன்னும் கண்டறியப்படவில்லை.[15] சில ஆய்வுகள் மூளை நரம்புக்கோளாறுகளோடும் பிற உளநோய்களோடும் இந்நோயைத் தொடர்புபடுத்தியிருக்கின்றன.[16]அமெரிக்க ஒன்றியத்தில்கான்சாசு எதிர் என்றிக்கு வழக்கிற்குப் பிறகு பாலியற் குற்றங்களில் ஈடுபட்டதாக அறியப்பட்டு உளநோய்களையுடையோர்மீது வாழ்நாள் முழுவதும் கட்டுப்பாடுகளை விதிக்கமுடியும்.[17]
நோய்க்காரணிகள்
சிறா,்பால் ஈர்ப்புக்கான காரணங்கள் முழுமையாக அறியப்படாவிட்டாலும் ஆய்வர்கள் 2002-ஆம் ஆண்டுமுதலாக புள்ளியியல் அடிப்படையில் இந்நோயுடன் தொணர்புள்ள மூளை அமைப்புகளையும் செயற்பாடுகளையும் வெளியிட்டுள்ளனர். குற்றப்பிரிவுச் செயற்பாட்டின்கீழும், அதன்கீழ்வராத வழிகளிலும் நபர்களைப் பற்றி அறிந்து அவர்களையும், பொதுமக்கள் குழுவையும் தனித்தனியாக ஆராய்ந்ததில் பின்வரும் தொடர்புகள் (காரணிகள் எனக்கூறவியலாது) அறியப்பட்டன. குறைந்த அறிவு,[18][19][20] நினைவாற்றல் குறைபாடுகள்,[19] வலதுகைப் பழக்கம் குறைவாக இருத்தல்,[18][19][21][22] ஒத்த அறிவுத்திறன் கொண்டோரைக் காட்டிலும் பள்ளிகளில் குறைவான மதிப்பெண்களைப் பெறுவது,[23] குறைவான உயரம்,[24][25] இளவயதில் மயக்கமடையும் அளவுக்குத் தலையில் காயம் ஏற்பட்டிருப்பதற்கான கூடுதல் வாய்ப்புகள்,[26][27]காந்த அதிர்வலை வரைவில் காணக்கூடிய மூளை அமைப்பு மாறுபாடுகள் முதலியனவை கூடுதலாக இருப்பதற்கும் இந்நோய் அமைந்திருப்பதற்குமான இயைபு அறியப்பட்டுள்ளது.[28][29][30]
↑Blaney, Paul H.; Millon, Theodore (2009). Oxford Textbook of Psychopathology (Oxford Series in Clinical Psychology) (2nd ed.). Oxford University Press, USA. p. 528. ISBN0-19-537421-5. Some cases of child molestation, especially those involving incest, are committed in the absence of any identifiable deviant erotic age preference.
↑Edwards, M. (1997) "Treatment for Paedophiles; Treatment for Sex Offenders". Paedophile Policy and Prevention, Australian Institute of Criminology Research and Public Policy Series (12), 74-75.
↑"Non-offending Pedophiles". Current Sexual Health Reports8 (3): 121–128. September 2016. doi:10.1007/s11930-016-0076-z.
↑ 18.018.1Blanchard R.; Kolla N. J.; Cantor J. M.; Klassen P. E.; Dickey R.; Kuban M. E.; Blak T. (2007). "IQ, handedness, and pedophilia in adult male patients stratified by referral source". Sexual Abuse: A Journal of Research and Treatment19 (3): 285–309. doi:10.1177/107906320701900307.
↑[ "Grade failure and special education placement in sexual offenders' educational histories"]. Archives of Sexual Behavior35 (6): 743–751. 2006. doi:10.1007/s10508-006-9018-6. பப்மெட்:16708284. .
↑[ "Self-reported injuries before and after age 13 in pedophilic and non-pedophilic men referred for clinical assessment"]. Archives of Sexual Behavior32 (6): 573–581. 2003. doi:10.1023/A:1026093612434. பப்மெட்:14574100. .
↑"Brain pathology in pedophilic offenders: Evidence of volume reduction in the right amygdala and related diencephalic structures". Archives of General Psychiatry64 (6): 737–746. 2007. doi:10.1001/archpsyc.64.6.737. பப்மெட்:17548755.
