சீரடி சாயி பாபா

சீரடி சாயி பாபா
சீரடி சாயி பாபா
சுய தரவுகள்
இறப்பு	(1918-10-15)15 அக்டோபர் 1918[1] சீரடி
நினைவிடம்	சமாதி மந்திர், சீரடி
சமயம்	அறியப்படவில்லை
தேசியம்	இந்தியன்
பதவிகள்
இணையத்தளம்	sai.org.in

சீரடி சாயி பாபா (செப்டம்பர் 28, 1838.^[2] - 15 அக்டோபர் 1918), ஓர் இந்திய ஆன்மீக குரு மற்றும் பக்கிரி ஆவார். அவர் ஒரு துறவியாகக் கருதப்படுகிறார். அவரது வாழ்நாளுக்குப் பிறகு இந்து மற்றும் முஸ்லீம் பக்தர்களால் போற்றப்படுகிறார் . அவரது வாழ்க்கையின்படி சாயி பாபா "தன்னை உணர்ந்துகொள்வதன்" முக்கியத்துவத்தைப் போதித்தார் மற்றும் "அழிந்துபோகும் பொருட்களின் மீதான அன்பை" விமர்சித்தார். அவரது போதனைகள் அன்பு, மன்னிப்பு, பிறருக்கு உதவுதல், தொண்டு, மனநிறைவு, உள் அமைதி மற்றும் கடவுள் மற்றும் குரு பக்தி ஆகியவற்றின் தார்மீக நெறிமுறையில் கவனம் செலுத்துகின்றன.

சாயி பாபா மதம் அல்லது ஜாதி அடிப்படையிலான பாகுபாட்டைக் கண்டித்தார். அவருக்கு இந்து மற்றும் முஸ்லீம் பின்பற்றுபவர்கள் இருந்தனர், ஆனால் அவரது சொந்த மத இணைப்புகளை அழுத்தியபோது, அவர் தன்னை ஒருவருடன் அடையாளம் காண மற்றவரை விலக்க மறுத்தார்.^[3] அவரது போதனைகள் இந்து மதம் மற்றும் இஸ்லாத்தின் கூறுகளை ஒன்றிணைத்தன. அவர் வாழ்ந்த மசூதிக்கு துவாரகாமாயி என்ற இந்து பெயரைக் கொடுத்தார்.^[4] இந்து மற்றும் முஸ்லீம் சடங்குகளை நடைமுறைப்படுத்தினார், மேலும் இரு மரபுகளிலிருந்தும் உருவான வார்த்தைகள் மற்றும் உருவங்களைப் பயன்படுத்திக் கற்பித்தார். ஸ்ரீ சாய் சத்சரிதத்தின்படி, அவரது இந்து பக்தர்கள் அவரை இந்து கடவுளான தத்தாத்ரேயாவின் அவதாரம் என்று நம்பினர்.^[5][6]

சீரடி சாயி பாபாவைப் பற்றிய பெரும்பாலான தகவல்கள் மராத்தியில் 1922 இல் ஹேமட்பந்த் (அன்னாசாகேப் தபோல்கர் / கோவிந்த் ரகுநாத் என்றும் அழைக்கப்படுபவர்) என்ற சீடரால் எழுதப்பட்ட ஸ்ரீ சாய் சத்சரித்ரா என்ற புத்தகத்திலிருந்து பெறப்பட்டவை.^[7] இந்நூல் பல்வேறு சீடர்களின் கணக்குகள் மற்றும் 1910 முதல் ஹேமத்பந்தின் தனிப்பட்ட அவதானிப்புகளின் அடிப்படையில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளது. மற்றொரு பக்தரான ஸ்ரீ நரசிம்ம ஸ்வாமி, சாய்பாபாவின் வாழ்க்கை என்ற புத்தகத்தை எழுதினார்.^[8]

சீரடி சாயி பாபாவின் பிறந்த இடம் மற்றும் பிறந்த தேதி தெரியவில்லை. ஆயினும் அவர் பிறந்த இடம் தொடர்பாகப் பல கூற்றுகள் உள்ளன ஆனால் ஸ்ரீ சாய் சத் சரித்திரத்தின் நான்காவது அத்யாயி குறிப்பிடுகிறது, "சாயி பாபாவின் பெற்றோர், பிறப்பு அல்லது பிறந்த இடம் யாருக்கும் தெரியாது. பல கேள்விகள் பாபாவிடம் இந்தப் பொருட்கள் குறித்து கேட்கப்பட்டன, ஆனால் திருப்திகரமான பதில் அல்லது தகவல் இன்னும் கிடைக்கவில்லை."^[9] பாபாவின் பெற்றோர் மற்றும் பூர்வீகம் பற்றிக் கேட்டபோது, தகவல் முக்கியமற்றது என்று உறுதியான பதில்களைக் கொடுக்கத் தயங்கினார்.

ஒரு கூற்றின்படி இந்தக் கதை கூறப்படுகிறது: மராட்டிய மாநிலம் பாத்ரி கிராமத்தில் கங்கா பாவத்யா - தேவகிரியம்மா என்ற தம்பதி வசித்து வந்தனர். தீவிர சிவ பக்தர்களான அவர்களுக்குத் திருமணமாகி நீண்ட நாட்களாகியும் குழந்தை இல்லை. ஒரு நாள் இரவு பலத்த மழை பெய்ததால் ஆற்றில் வெள்ளம் கரைபுரண்டோடியது. படகோட்டியான கங்கா பாவத்யா, தன் படகை பத்திரப்படுத்த ஆற்றங்கரைக்குச் சென்று விட்டார். வீட்டில் தேவகிரியம்மா மட்டும் இருந்தார். அப்போது, வயதான ஒருவர் வந்து கதவைத் தட்டினார். தேவகிரியம்மா கதவைத் திறந்து “என்ன வேண்டும்” என்று கேட்டார். அதற்கு அந்த முதியவர், “மழை அதிகம் பெய்வதால் இன்றிரவு மட்டும் இங்குத் தங்கிக் கொள்கிறேன்” என்றார். “சரி” என்று கூறிய தேவகிரியம்மா திண்ணையில் அவரைப் படுத்துக் கொள்ள அனுமதித்தார்.

சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் கதவைத்தட்டி தேவகிரியம்மாவை எழுப்பிய அந்த முதியவர், “பசிக்கிறது, சாப்பிட ஏதாவது தாருங்கள்” என்றார். உடனே அவருக்குத் தேவகிரியம்மா சாப்பாடு கொடுத்தார். சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் கதவைத் தட்டிய அந்த முதியவர், “எனக்குக் கால்கள் வலிக்கிறது. சற்றுப் பிடித்து விடு” என்றார். இதைக் கேட்டதும் தேவகிரியம்மா அவருக்குக் கால் பிடித்து விட வேறு யாராவது ஆள் கிடைக்கிறார்களா என்று சுற்றித் தேடிப் பார்த்தார். யாரும் கிடைக்கவில்லை, அடுத்து என்ன செய்வது என்ற குழப்பத்தில் தேவகிரியம்மா தவித்துக் கொண்டிருந்த போது, ஒரு பெண் “இந்த முதியவருக்கு நான் பணிவிடை செய்யட்டுமா” என்று கூறினார். மகிழ்ச்சி அடைந்த தேவகிரியம்மா, “சரி செய்யுங்கள்” என்று கூறிவிட்டு, வீட்டுக்குள் சென்று கதவைப் பூட்டிக் கொண்டார்.

வெளியில் இருந்த முதியவரும், பெண்ணும் உண்மையில் பரமசிவனும், பார்வதியும் ஆவார்கள். அவர்கள் இருவரும் தேவகிரியம்மாவின் குறையைத் தீர்க்க முடிவு செய்தனர். அவர்கள் மீண்டும் கதவைத் தட்டினார்கள். கதவைத் திறந்த தேவகிரியம்மாவுக்குத் தன் கண்ணையே நம்பமுடியவில்லை. வெளியில் பரமசிவனும், பார்வதியும் காட்சி கொடுத்துக் கொண்டிருந்தனர், மகிழ்ச்சியின் உச்சத்துக்குச் சென்ற தேவகிரியம்மா இறைவன், இறைவி முன்பு விழுந்து வணங்கினார். அவரை ஆசீர்வதித்த இறைவன், “உனக்கு மூன்று குழந்தைகள் பிறக்கும், மூன்றாவது குழந்தையாக நானே உன் வயிற்றில் பிறப்பேன்” என்று ஆசி கூறி மறைந்தனர். தேவகிரியம்மாவுக்கு நடப்பது கனவு போல இருந்தது. கங்கா பாவத்யா வீடு திரும்பியதும் நடந்ததைக் கூறினார். ஆனால் கங்கா பாவத்யா அதை நம்பவில்லை. சில தினங்களில் தேவகிரியம்மா கர்ப்பமடைந்தார், முதலில் ஓர் ஆண் குழந்தை பிறந்தது. ஓராண்டு கழித்து பெண் குழந்தை ஒன்றைத் தேவகிரியம்மா பெற்றெடுத்தார். மூன்றாவது முறை தேவகிரியம்மா கர்ப்பம் தரித்த போது கங்கா பாவத்யாவுக்கு ஈசன் மீது நம்பிக்கை ஏற்பட்டது.

தேவகிரியம்மாவுக்குக் காட்சி கொடுத்த ஈசன் தனக்கும் காட்சி தர வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்புடன் அவர் வீட்டை விட்டு வெளியேறினார். தேவகிரியம்மா அவரைப் பின் தொடர்ந்தார். தம்பதியர் இருவரும் காடு - மேடுகளில் அலைந்து திரிந்தனர். நிறைமாத கர்ப்பிணியாக இருந்த தேவகிரியம்மாவுக்கு ஆண் குழந்தை பிறந்தது. ஆனால் அதைக் கண்டு கொள்ளாமல் கங்கா பாவத்யா சென்று கொண்டிருந்தார். இதனால் தேவகிரியம்மா அந்தக் குழந்தையை அரசமர இலைகளில் சுற்றிக் காட்டுக்குள்ளேயே போட்டு விட்டு கணவரைப் பின் தொடர்ந்து சென்று விட்டார். முஸ்லிம் பக்கிரி ஒருவர் அந்தக் குழந்தையைக் கண்டெடுத்து மன்வாத் கிராமத்தில் உள்ள தன் வீட்டுக்குக் கொண்டு சென்றார். அவர் பாபாவை 4 ஆண்டுகள் வளர்த்தார். பிறகு அவர் அந்தச் சிறுவனை வேங்குசாவிடம் ஒப்படைத்தார்.^[10]

பாபா தனது பதினாறு வயதாக இருந்தபோது, இந்தியாவின் மகாராஷ்டிராவின் அகமது நகர் மாவட்டத்தில் உள்ள சீரடி கிராமத்திற்கு வந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. இந்த நிகழ்வின் தேதி குறித்து வரலாற்றாசிரியர்களிடையே உடன்பாடு இல்லை என்றாலும், பாபா சீரடியில் மூன்று ஆண்டுகள் தங்கியிருந்தார், ஒரு வருடம் மறைந்தார், பின்னர் 1858 இல் நிரந்தரமாகத் திரும்பினார் என்பது பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறது. இது 1838 ஆம் ஆண்டின் சாத்தியமான பிறந்த ஆண்டைக் குறிக்கிறது. அவர் ஒரு துறவற வாழ்க்கையை நடத்தினார், ஒரு வேப்ப மரத்தின் கீழ் அசையாமல் ஆசனத்தில் அமர்ந்து தியானம் செய்தார். சாயி சத்சரிதம் விவரிக்கிறது, "அத்தகைய இளைஞன் வெப்பத்தையும் குளிரையும் பொருட்படுத்தாமல் கடுமையான தவம் செய்வதைக் கண்டு கிராம மக்கள் ஆச்சரியப்பட்டனர். பகலில் அவர் யாருடனும் பழகவில்லை, இரவில் யாருக்கும் பயப்படவில்லை."^[11]

கிராமவாசிகள் சிலர் அவரைத் தொடர்ந்து வந்து சந்தித்தனர். கிராமத்துப் பிள்ளைகள் அவனைப் பைத்தியக்காரனாகக் கருதி அவன் மீது கற்களை எறிந்தனர்.^[12] சிறிது நேரம் கழித்து அவர் கிராமத்தை விட்டு வெளியேறினார், அவர் எங்குச் சென்றார், அவருக்கு என்ன ஆனது என்று தெரியவில்லை. அவர் பல துறவிகள் மற்றும் பக்கிரிகளைச் சந்தித்து நெசவாளராகப் பணிபுரிந்ததற்கான சில குறிப்புகள் உள்ளன. 1857 இந்தியக் கிளர்ச்சியின் போது ஜான்சி ராணி லக்ஷ்மிபாயின் ராணுவத்துடன் தான் போரிட்டதாக அவர் கூறியதாகக் கூறப்படுகிறது.^[13]

சீரடி சாயி பாபாவின் உண்மையான பெயர் எவருக்கும் தெரியவில்லை. 1858 இல் அவர் ஷீரடிக்குத் திரும்பியபோது கோயில் பூசாரி மஹால்சாபதியால் சாயி என்ற பெயர் அவருக்கு வழங்கப்பட்டது. சாயி என்ற சொல் ஒரு மதவாதியைக் குறிக்கிறது ஆனால் கடவுளையும் குறிக்கலாம்.^[14] பல இந்திய மற்றும் மத்திய கிழக்கு மொழிகளில் பாபா என்ற சொல் தாத்தா, தந்தை, முதியவர் அல்லது ஐயாவைக் குறிக்கும் ஒரு மரியாதைக்குரிய சொல். எனவே சாயி பாபா "புனித தந்தை" என்று பொருள் படும்.

இந்த நேரத்தில் சாயி பாபா முழங்கால் வரை ஓர் அங்கி மற்றும் ஒரு துணி தொப்பி, வழக்கமான சூஃபி ஆடைகளை அணியும் நடைமுறையை ஏற்றுக்கொண்டார். ராம்கிர் புவா என்ற பக்தர், சாய்பாபா சீரடிக்கு வந்தபோது, சாயி பாபா ஒரு விளையாட்டு வீரரைப் போல் உடையணிந்து, 'முதுகுத்தண்டின் நுனிவரை நீண்ட முடியுடன்' இருந்தார் என்றும், அவர் தலையை மொட்டையடிக்கவில்லை என்றும் சாட்சியம் அளித்தார். மொஹிதீன் தம்போலி ஒருவருடனான மல்யுத்தப் போட்டியைப் பாபா இழந்த பிறகுதான் அவர் கஃப்னி மற்றும் துணி தொப்பியைப் போட்டுக் கொண்டார்.^[15] இந்த உடை பாபாவை ஒரு முஸ்லீம் பக்கிரி என்று அடையாளப்படுத்துவதற்குப் பங்களித்தது மற்றும் இந்துக்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் கிராமத்தில் அவர் மீதான ஆரம்ப விரோதத்திற்கு ஒரு காரணமாக இருந்தது.^[16]

நான்கைந்து ஆண்டுகள், பாபா ஒரு வேப்ப மரத்தடியில் வாழ்ந்து, நீண்ட நேரம் தியானம் செய்தார். அவரது நடத்தை விலக்கப்பட்டதாகவும், தொடர்பு கொள்ள முடியாததாகவும் கூறப்படுகிறது, மேலும் அவர் அடிக்கடி சீரடியைச் சுற்றியுள்ள காட்டில் நீண்ட நேரம் அலைந்தார்.^[17] இறுதியில், அவர் ஒரு பழைய மற்றும் பாழடைந்த மசூதியில் வசிக்க வற்புறுத்தப்பட்டார். அங்கு அவர் தனிமையில் வாழ்ந்தார், பிச்சை கேட்டும், பார்வையாளர்களைப் பெறுவதன் மூலமும் பிழைத்தார். மசூதியில், அவர் ஒரு புனித நெருப்பைப் (துனி) பராமரித்து, விருந்தினர்கள் புறப்படும்போது நெருப்பிலிருந்து புனித சாம்பலை (உதி) வழங்கினார். உதி குணப்படுத்தும் சக்திகளைக் கொண்டிருப்பதாக நம்பப்பட்டது. அவர் நோய்வாய்ப்பட்டவர்களுக்குச் சாம்பல் பூசி சிகிச்சை அளித்தார். அவர் தனது பார்வையாளர்களுக்கு ஆன்மீக போதனைகளை வழங்கினார், மேலும் இந்துக்களுக்கு ராமாயணம் மற்றும் பகவத் கீதை மற்றும் இஸ்லாமியர்களுக்குக் குரானைப் படிக்க பரிந்துரைத்தார். கடவுளின் பெயரை நினைவுகூருவதன் இன்றியமையாத தன்மையை அவர் வலியுறுத்தினார், மேலும் உவமைகள், குறியீடுகள் மற்றும் உருவகங்களைப் பயன்படுத்தித் தன்னை வெளிப்படுத்தினார்.^[18]

பாபா லெண்டி பாக் என்ற தோட்டத்தைப் பராமரித்ததாக நம்பப்படுகிறது, அதன் அருகில் ஓடும் லெண்டி நதியின் பெயரால் பெயரிடப்பட்டது.^[19] அந்தத் தோட்டம் இன்னும் உள்ளது; அதில் பாபாவின் வாழ்க்கையுடன் தொடர்புடைய மக்கள் மற்றும் விலங்குகளை நினைவுகூரும் கோவில்கள் உள்ளன, மேலும் இது யாத்ரீகர்களால் தொடர்ந்து பார்வையிடப்படுகிறது.^[20] 1910-இல் சீரடி சாய்பாபாவின் புகழ் மும்பையில் பரவத் தொடங்கியது.^[21] அற்புதங்களைச் செய்யும் ஆற்றல் கொண்ட துறவியாக, ஓர் அவதாரமாகவும் கூட கருதப்பட்டதாலும் ஏராளமான மக்கள் அவரைத் தரிசிக்க வந்தனர்.

ஆகஸ்ட் 1918 இல், சீரடி சாயி பாபா தனது பக்தர்களில் சிலரிடம், தான் விரைவில் தனது மரண உடலை விட்டு வெளியேறப் போவதாகக் கூறினார்.^[22] செப்டம்பர் மாத இறுதியில், அவருக்கு அதிக காய்ச்சல் ஏற்பட்டு, சாப்பிடுவதை நிறுத்தினார். அவரது நிலை மோசமடைந்ததால், அவர் தனது சீடர்களைத் தனக்குப் புனித நூல்களை ஓதும்படி கேட்டுக் கொண்டார், இருப்பினும் அவர் தனது பக்தர்களைத் தொடர்ந்து சந்தித்தார். அவர் 15 அக்டோபர் 1918 அன்று விஜயதசமி பண்டிகையன்று ஜீவசமாதி அடைந்தார். அவரின் பூதவுடல் சீரடியில் உள்ள புட்டி வாடாவில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது, இந்த இடம் பின்னர் அவரது பக்தர்களின் வழிபாட்டுத் தலமாக மாறியது, இஃது இன்று ஸ்ரீ சமாதி மந்திர் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

சாயி பாபா மதம் அல்லது சாதி அடிப்படையிலான அனைத்துத் துன்புறுத்தல்களையும் எதிர்த்தார். அவர் மத மரபுவழி - கிறிஸ்தவர், இந்து மற்றும் முஸ்லீம் ஆகியவற்றின் எதிர்ப்பாளராக இருந்தார்.^[23] சாயி பாபா தனது பக்தர்களைப் பிரார்த்தனை செய்யவும், கடவுளின் பெயரை உச்சரிக்கவும், புனித நூல்களைப் படிக்கவும் ஊக்குவித்தார். இஸ்லாமியர்கள் குரானையும், இந்துக்கள் ராமாயணம், பகவத் கீதை, யோகவாசிஷ்டம் போன்ற நூல்களையும் படிக்க வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தினார்.^[24] அவர் தனது பக்தர்களையும் பின்பற்றுபவர்களையும் ஒழுக்கமான வாழ்க்கையை நடத்தவும், மற்றவர்களுக்கு உதவவும், எந்தவொரு பாகுபாடும் இல்லாமல் ஒவ்வொரு உயிரினத்தையும் நேசிக்கவும், இரண்டு முக்கிய பண்புகளை வளர்க்கவும் அறிவுறுத்தினார்: நம்பிக்கை (ஷ்ரத்தா) மற்றும் பொறுமை (சபூரி).^[25] பாபா இஸ்லாம் மற்றும் இந்து மதம் ஆகிய இரண்டின் மத நூல்களையும் விளக்கினார். பக்தியின் பாதையில் வலுவான முக்கியத்துவத்துடன், அத்வைத வேதாந்தத்தின் அர்த்தத்தை அவர் விளக்கினார். பக்தி யோகா, ஞான யோகா மற்றும் கர்ம யோகா ஆகிய மூன்று முக்கிய இந்து ஆன்மீக பாதைகளும் அவரது போதனைகளை பாதித்தன.^[26] தொண்டு மற்றும் பகிர்வை ஊக்குவித்தார். உண்மையான சத்குருவிடம் சரணடைவதன் முக்கியத்துவத்தைச் சாய்பாபா வலியுறுத்தினார்.^[27] உண்மையான பக்தர்கள், சத்குருவை எப்போதும் அன்புடன் தியானித்து, அவரிடம் தங்களை முழுமையாகச் சரணடையுங்கள் என்றார்.

விக்கிமீடியா பொதுவகத்தில்,
சீரடி சாயி பாபா
என்பதில் ஊடகங்கள் உள்ளன.