மருனி

மருனி

சிக்கிம் மாநிலத்தைச் சேர்ந்த இளம்பெண் ஒருவர் மருனி நடனம் ஆடுகிறார்.
பூர்வீக பெயர்	मारुनी नाच
வகை	நேபாள நாட்டுப்புற நடனம்
கண்டுபிடிப்பாளர்	மகர் மக்கள்
தோற்றம்	நேபாளம்

மருனி(Maruni) என்பது நேபாள நாட்டிலுள்ள மகர் சமூகத்தின் நாட்டுப்புற நடனம் ஆகும். ^[1] நேபாளுடன், இது இந்தியாவின் நேபாள புலம்பெயர் சமூகங்கள் இருக்கும் மாநிலங்களான டார்ஜீலிங், அசாம், சிக்கிம், பூட்டான் மற்றும் மியான்மர் ஆகியவற்றில் பிரபலமாக உள்ளது. இந்த பிராந்தியங்களில் வசிக்கும் நேபாள சமூகத்தின் பழமையான மற்றும் மிகவும் பிரபலமான நடனங்களில் இதுவும் ஒன்றாகும், முதலில் தஷைன் மற்றும் திகார் திருவிழாவின் ஒரு பகுதியாக நடனமாடப்பட்டது. ^{[2] [3]} இந்த நடனத்தில், நடனக் கலைஞர்கள் பணக்கார ஆபரணங்களுடன் வண்ணமயமான உடையணிந்து, "தீமையின் மீது நன்மையின் வெற்றியை" நினைவுகூரும் வகையில் நடனமாடுகின்றனர். இது, பாரம்பரிய நேபாளிய நௌமதி பாஜா இசைக்குழுவுடன் சேர்ந்து செய்யப்படுகிறது. ^[2]

மருனி நாச் தொலைதூர கடந்த காலத்திலிருந்து தற்போதைய தருணம் வரை மகர் சமூகத்தின் குறிப்பிடத்தக்க அடையாளங்களில் ஒன்றாக இருந்து வருகிறது. சமீப காலமாக, இளைஞர்கள் அதைக் கற்றுக்கொள்வதில் ஆர்வம் காட்டாததால், நடனம் அழியும் அபாயத்தில் உள்ளது. ^[4] அந்த அச்சம் சில சமூகங்களைத் திரட்டத் தொடங்கியுள்ளது. ^[4] இன்று, சமூகம் தனது இளைஞர்களை மருணி நாச்சினைப் பாதுகாக்கத் தூண்டுகிறது. ^[4]

இந்த நடனம் மகர் சமூகத்தில் இருந்து உருவானது, பின்னர், பல்வேறு சமூகங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் அதை ஏற்றுக்கொள்ளத் தொடங்கினர். மேற்கு நேபாளத்தில் நடனமாடும் மருனி மற்ற இடங்களை விட வித்தியாசமானது. மருனி மற்றும் சோரத்தி நடனங்கள் மேற்கு நேபாளத்தில் மகர் சமூகத்தால் உருவாக்கப்பட்டன, மேலும் கிழக்கு நேபாளத்திற்கு குடிபெயர்ந்த மகர் மக்கள் அங்கும் இந்த நடனத்தை நிகழ்த்தியதால் சிறிய மாற்றங்களைச் செய்யத் தொடங்கினர். தற்போது குருங், கிராத் மற்றும் காஸ் போன்ற பிற சமூகங்களும் பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் மருனி நடனத்தை ஆடுகின்றனர். ^[5]

பாலிஹாங் திருவிழாவில், மருனி, சோரத்தி மற்றும் ஹுரா ( தேயுசி நாச் என்றும் அழைக்கப்படும் கிழக்கு மகர்களால் ஆடும் நடனங்கள்) நிகழ்த்தப்படுகின்றன. இது 14 ஆம் நூற்றாண்டில் பல்பாவின் நோய்வாய்ப்பட்ட மன்னர் பாலிஹாங் ராணா மாகரின் சார்பாக மகர் இராணுவத்திலிருந்து தோன்றியதாக நம்பப்படுகிறது, பொக்ரா புட்வால். பாலிஹாங் ராணா மகர் 14 ஆம் நூற்றாண்டில் ஒரு மன்னராக இருந்தார், அப்போது,இவரது ராஜ்யம் பல்பாவிலிருந்து புட்வால் மற்றும் கோரக்பூர் வரை நீட்டிக்கப்பட்டது.

காலப்போக்கில், பல தனிப்பட்ட நிகழ்வுகளில், குறிப்பாக திருமணங்களின்போது கூட மருனி நிகழ்த்தப்பட்டது. நடனமாடும் மக்கள், வண்ணமயமான ஆடைகள், பளபளக்கும் ஆபரணங்கள் மற்றும் மூக்குத்தி அணிந்து ஆண்களும் பெண்களுமாக மருனி நடனத்தை நிகழ்த்துகிறார்கள். கிழக்கு மகர்கள் நிகழ்த்தும் மருனி, "ஜயௌரே, சரண் மருனி, சோரதி கர்ரா, கியாலி" போன்ற பல பெயர்களில், மருனி நடனமாடிய வீட்டின் நலனுக்காகவும், கடைசியாக மருனி நடனத்தை நிறைவேற்றுவதற்காகவும் பல பகுதிகளைக் கடந்து செல்கிறது. நடனக் கலைஞர்கள் வழக்கமாக 'தாது வாரே' என்று அழைக்கப்படும் ஒரு கோமாளியுடன் இருப்பார்கள். மருனியின் பல வடிவங்களில், நடனத்துடன் ஒன்பது தனித்துவமான கருவிகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இது நௌமதி பஜாஎன்று அழைக்கப்படுகிறது.

இந்த நடனத்தின் பாணிகள் அது எங்கு நடனமாடுகிறது என்பதைப் பொறுத்து மாறுபடுகிறது. பாடல்களைப் பொறுத்து நடனம் வெவ்வேறு வகைகளையும் பாணிகளையும் கொண்டுள்ளது. பாடல் வரிகள் முற்றிலும் அவர்களின் வாழ்க்கை மற்றும் கலாச்சாரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டவையாக இருக்கிறது.