விலாயத் கான்

உஸ்தாத் விலாயத் கான்
இந்திய அரசு வெளியிட்ட அஞ்சல் முத்திரையில் விலாயத் கான், 2014
பின்னணித் தகவல்கள்
இயற்பெயர்	விலாயத் கான்
பிறப்பு	(1928-08-28)28 ஆகத்து 1928 கௌரிபூர் மைமன்சிங், கிழக்கு வங்காளம் (தற்போதைய வங்காளதேசம்)
இறப்பு	13 மார்ச்சு 2004(2004-03-13) (அகவை 75) மும்பை, இந்தியா
இசை வடிவங்கள்	இந்தியப் பாரம்பரிய இசை
தொழில்(கள்)	சித்தார் கலைஞர்
இசைக்கருவி(கள்)	சித்தார்
இசைத்துறையில்	1939–2004

உஸ்தாத் விலாயத் கான் (Vilayat Khan) (28 ஆகத்து 1928 - 13 மார்ச் 2004) ஒரு இந்திய சித்தார் கலைஞராவார்.^{[1] [2][3]} இம்தாத் கான், இனாயத் கான், இம்ராத் கான் ஆகியோருடன் சேர்ந்து, சித்தாரில் கயாகி ஆங் (மனித குரலின் ஒலியைப் பிரதிபலிக்கும் முயற்சி) உருவாக்கியதும் வளர்ச்சியடைந்ததும் இவருக்கு பெருமையாகும்.

இவர் தனது முதல் பதிவை தனது 6 வயதில் பதிவு செய்யத் தொடங்கி,^[1] 2004 இல் தனது 75வது வயதில் தனது கடைசி இசை நிகழ்ச்சியை வழங்கினார். ^[4] காதம்பரி (1976) என்ற ஒரே ஒரு பாலிவுட் படத்திற்கு இசையமைத்தார். அந்த படத்தில் புதுமுகம் கவிதா கிருஷ்ணமூர்த்திக்கு இவர் ஒரு வாய்ப்பளித்தார். அது அவரது தொழில் வாழ்க்கையின் முதல் பாடலாகும்.^[5]

பிரித்தானிய இந்தியாவில் கிழக்கு வங்காளத்திலும் தற்போதைய வங்காளதேசத்தின் மைமன்சிங்கிலுள்ள கௌரிபூரில் பிறந்தார்.^{[1] [6]} இவரது தந்தை இனாயத் கான் அவரது காலத்தின் முன்னணி சித்தார் மற்றும் சுர்பகார் (பாஸ் சித்தார்) கலைஞராக அங்கீகரிக்கப்பட்டார். இம்தாத்கனி கரானா (பள்ளி) என்று அழைக்கப்படும் குடும்ப பாணியில் இவரது தந்தை மற்றும் குடும்பத்தில் உள்ள மற்ற உறவினர்களால் கற்பிக்கப்பட்டார். இம்தாத்கனி கரானா எட்டாவா கரானா என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இம்தாத் கான் வாழ்ந்த ஆக்ராவுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு சிறிய நகரத்திற்குப் பிறகு இது அறியப்படுகிறது. இந்த குடும்பம் முகலாயப் பேரரசிற்கு முந்தைய ஆறாவது தலைமுறை இசைக்கலைஞர்களைக் குறிக்கிறது. ^{[7] [3]}

இவரது பத்து வயதிலேயே இவரது தந்தை இனயாத் கான் இறந்தார். இவருடைய கல்வியின் பெரும்பகுதி இவரது குடும்பத்தின் மற்றவர்களிடமிருந்து வந்தது: இவரது மாமா, சித்தார் மற்றும் சுர்பகார் மேதையான வாகித் கான் என்பவராவார்.^[8][9] ஒரு சிறுவனாக, இவர் ஒரு பாடகராக விரும்பினார். ஆனால் இவரது தாயார், பாடகர்களின் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர். குடும்பப் பாரம்பரியத்தை ஒரு சித்தார் மேதையாக உருவாக்க இவருக்கு வலுவான பொறுப்பு இருப்பதாக உணர்ந்தார்

தோடி, தர்பாரி மற்றும் பைரவி சில ராகங்களுக்கு இவர் ஓரளவு மறு விளக்கத்தை அளித்தார். இவர் இசைத்த இராகங்களில் வெவ்வேறு வடிவங்களைக் கண்டுபிடிப்பதற்காக இவர் அறியப்பட்டார்.^[1] விலாயத் கான் ஒரு பாரம்பரிய சித்தார் கலைஞரும், இசையில் ஒரு புதுமையான கண்டுபிடிப்பாளருமாவார். 'கயாகி ஆங்' என்று அழைக்கப்படும் சித்தார் பாணியை உருவாக்கியதற்காக இவர் அறியப்பட்டார். சித்தாரில் ஒரு நுட்பத்தை இவர் கண்டுபிடித்தார், அதிலிருந்து ஒரு ஒலியை உருவாக்கினார். இந்த நுட்பம் பின்னர் மற்ற சித்தார் கலைஞர்களை ஈர்த்தது. ^[10][3]

2004 ஆம் ஆண்டில் அவர் நுரையீரல் புற்றுநோயால் இறந்தபோது, விலாயத் கான் 65 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக பதிவுசெய்து அனைத்திந்திய வானொலியில் ஒளிபரப்பிக் கொண்டிருந்தது. இவர் 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக இந்தியாவிற்கு வெளியே சுற்றுப்பயணம் மேற்கொண்டிருந்தார். சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு (1951) இங்கிலாந்தில் இசை நிகழ்ச்சியை வழங்கிய முதல் இந்திய இசைக்கலைஞராவார். 1990களில், நியூயார்க்கில் இந்தியா காப்பக இசைக்கான தொடர்ச்சியான குறுந்தகடுகளுடன் இவரது பதிவு வாழ்க்கை ஒரு உச்சக்கட்டத்தை எட்டியது. சில பாரம்பரியமான, சில சர்ச்சைக்குரிய, சில விசித்திரமான. தனது நீண்ட தொழில் வாழ்க்கையில், இவர் தெற்காசியா, சீனா, ஆப்பிரிக்கா, ஐரோப்பா, முன்னாள் சோவியத் ஒன்றியம் போன்ற நாடுகளில் சுற்றுப்பயணம் செய்து இசை நிகழ்ச்சிகளை நிகழ்த்தினார்.^[3]

இவர், சத்யஜித் ராய் இயக்கிய ஜல்சாகர் (1958 வங்க மொழி), மெர்ச்சண்ட்-ஐவரி புரொடக்சன்ஸின் ' தி குரு (1969 ஆங்கிலத்தில்),^[1] மதுசூதன்குமாரின் காதம்பரி (1976 இந்தி) ஆகிய மூன்று திரைப்படங்களுக்கு இசையமைத்திருந்தார். ஜல்சாகர் என்ற தலைப்பில் டாக்டர் பாரின் ராய் தயாரித்த பெங்காலி மொழியில் கொஞ்சம் அறியப்பட்ட ஆவணப்படத்திற்கும் இசையமைத்தார்; முதலாவது மாஸ்கோ சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் இசையமைத்ததற்காக வெள்ளிப் பதக்கம் வென்றார்.^[11]

இவர்களது குடும்பம் ராஜ்புத் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தது. ^[12] தனது ராஜ்புத் பரம்பரையின் முறைசாரா தொடர்ச்சியில், விலாயத் கானின் தந்தை எனயாத் கான் நாத் 'சிங்' என்ற இந்து பெயரை வைத்திருந்தார். விலாத் கானே நாத் பியா என்ற புனைப் பெயரைப் பயன்படுத்தி பல பான்டித்தியங்களை இயற்றினார். 2002 ஆம் ஆண்டின் முற்பகுதியில் பிபிசியில் கரண் தாப்பருக்கு அளித்த பேட்டியில், விலாயத் கான் தனது ராஜ்புத் பெயர் - ககான் சிங் - என்பதை வெளிப்படுத்தினார்.^[13]

கான் தனது வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதியை கொல்கத்தாவில் கழித்தார். இவருக்கு இரண்டு முறை திருமணம் நடந்தது.^[3] விலாயத் கானின் (மறைந்த) முதல் மனைவி மோனிசா கொல்கத்தாவைச் சேர்ந்த ஒரு இந்து சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர், முதல் திருமணத்திலிருந்து இவருக்கு இமான் கான், சூபி பாடகர் ஜிலா கான்,^[14] சித்தார் கலைஞர் சுஜாத் கான் (பி. 1960)^[15] என்ற மூன்று மகன்கள் இருந்தனர்.

விலாயத்துக்கு முறையே 1964 மற்றும் 1968ஆம் ஆண்டுகளில், தேசத்திற்கான சேவைக்காக இந்தியாவின் நான்காவது மற்றும் மூன்றாவது மிக உயர்ந்த குடிமை விருதான பத்மசிறீ மற்றும் பத்ம பூசண் விருதுகள் வழங்கப்பட்டன. ஆனால் அவற்றை ஏற்க மறுத்துவிட்டார்.^[16][3]

சனவரி 2000 இல், இவருக்கு இரண்டாவது மிக உயர்ந்த குடிமை விருதான பத்ம விபூசண் விருது வழங்கப்பட்டபோதும், இவர் மறுத்துவிட்டார். அதை "ஒரு அவமானம்" என்று அழைக்கும் அளவிற்கு சென்றார்.^[2]

விலாயத் கான் 13 மார்ச் 2004 அன்று இந்தியாவின் மும்பையில் 75 வயதில் காலமானார். விலாயத் கானுக்கு நுரையீரல் புற்றுநோய், நீரிழிவு நோய் மற்றும் உயர் இரத்த அழுத்தம் இருப்பதாக பிரஸ் டிரஸ்ட் ஆஃப் இந்தியா தெரிவித்துள்ளது.^[3][1][2]

இந்தியப் பிரதம மந்திரி அடல் பிகாரி வாஜ்பாயை மேற்கோள் காட்டி என்டிடிவி (புது தில்லி தொலைக்காட்சி) ஒரு அறிக்கையில், "உஸ்தாத் விலாயத் கான் ஒரு குழந்தை அதிசயம். இந்த நாட்டின் கரையைத் தாண்டி சித்தாரை எடுத்துச் சென்ற பெருமை யாருக்கு இருக்கிறது" என்று கூறினார்.^[17]

^ இவர் தனது குழந்தை பருவத்திலேயே இசையின் மீது ஆர்வத்தை வைத்திருந்தார். பெரும்பாலும் இசை நிகழ்ச்சிகளில் பாடினார். மேலும் கியால் இசைக்குழுக்களை நாத் பியா என்ற புனைப்பெயரைப் பயன்படுத்தி இசையமைத்தார்.

விக்கிமீடியா பொதுவகத்தில்,
விலாயத் கான்
என்பதில் ஊடகங்கள் உள்ளன.

• The Autobiography of Ustad Vilayat Khan: Komal Gandhar; co-written with Sankarlal Bhattacharjee, Sahityam, Kolkata.