Іван Пракопавіч Каратаеў
Іван Пракопавіч Каратаеў[4] (21 чэрвеня 1817[5] — 22 лютага 1886) — рускі бібліяфіл і бібліёграф. БіяграфіяПаходзіў з купецкага саслоўя, але сам ніколі не займаўся гандлем. З ранніх гадоў стаў збіраць старадрукаваныя славянскія кнігі і старыя гравюры. У 1840-х пазнаёміўся з Сахаравым, Пагодзіным, І. Царскім і інш. і ім абавязаны многімі парадамі. Каратаеў распачаў цэлы шэраг паездак па Расіі і сабраў адзін з лепшых збораў старадрукаваных кніг, які перайшоў (у 1858 годзе[6]) у Імператарскую Публічную бібліятэку: Санкт-Пецярбургскія Ведамасці (№ 101 за 1861 год) надрукавалі матэрыял А. Ф. Бычкова «Новае набыццё Імператарскай Публічнай Бібліятэкі», у якім гаварылася аб зборы старадрукаваных кніг І. П. Каратаева, які складаўся з 485 тамоў. Першай бібліяграфічнай працай Каратаева быў «Храналагічны роспіс славянскіх кніг, надрукаваных кірылаўскімі літарамі 1491—1730 гг.» (СПб., 1861), якая змяшчае кароткія апісанні 1581 старадрукаванага выдання; гэта праца была удастоены Дзямідаўскай прэміі па адкліканні Вастокава). Найбольш значны твор Каратаева — «Апісанне славяна-рускіх кніг, надрукаваных кірылаўскімі літарамі»: першае выданне выйшла ў 1878 годзе і апісвала 147 выданняў, якія ўбачылі свет у 1491—1600 гадах, а ў другім выданні (1883) гаворка ідзе ўжо аб 686 кнігах, выдадзеных аж да 1652 года. Гэта выданне вельмі падрабязна ў апісаннях, у ім перадрукаваныя многія прадмовы і пасляслоўі першадрукароў, у тым ліку Івана Фёдарава. «Апісанне» Каратаева было важнай вяхой у вывучэнні ранніх этапаў рускага кнігадрукавання. Акрамя таго, Каратаевым быў рэпублікаваны «Асьмагласнік 1491 г., надрукаваны ў Кракаве» (СПб., 1876; уключае здымак помніка і артыкул Каратаева аб ім). Каратаеў быў членам-карэспандэнтам Акадэміі навук і Імператарскай Публічнай бібліятэкі; членам-спаборнікам Таварыства гісторыі і старажытнасцяў Расійскіх. Зноскі
Літаратура
|
|||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
