Іван Сямёнавіч Леановіч

Іван Сямёнавіч Леановіч
Іван Сямёнавіч Леановіч
Дата нараджэння	14 лістапада 1920
Месца нараджэння	вёска Слабодка, Барысаўскі раён, Мінская вобласць
Дата смерці	13 студзеня 1946 (25 гадоў)
Месца смерці	Маскоўская вобласць
Месца пахавання	Маскоўская вобласць;
Альма-матар	Краснадарскае вышэйшае ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў[d];
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Ваенна-паветраныя сілы
Гады службы	1940—1946
Званне	Капітан ВПС СССР
Часць	29-ы гвардзейскі знішчальны авіяцыйны полк
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Іван Сямёнавіч Леановіч (1920—1946) — капітан Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія

Іван Леановіч нарадзіўся 14 лістапада 1920 года ў вёсцы Слабодка (цяпер — Дзяржынскі раён^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]^[6] Мінскай вобласці Беларусі). Пасля заканчэння сярэдняй школы працаваў вучнем слесара, слесарам на Мінскай кандытарскай фабрыцы «Камунарка». Паралельна з працай займаўся ў аэраклубе. У 1939 годзе Леановіч скончыў Харкаўскую авиашколу Грамадзянскага паветранага флоту, пасля чаго быў лётчыкам-інструктарам у Сталінградскім аэраклубе. У 1940 годзе Леановіч быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У тым жа годзе ён скончыў Краснадарскую ваенную авіяцыйную школу пілотаў. З чэрвеня 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны^[7].

Да лістапада 1944 года гвардыі старшы лейтэнант Іван Леановіч быў намеснікам камандзіра эскадрыллі 29-га гвардзейскага знішчальнага авіяпалка 324-й знішчальнай авіядывізіі 7-й паветранай арміі Карэльскага фронту. Да таго часу ён здзейсніў 330 баявых вылетаў, прыняў удзел у 50 паветраных баях, збіўшы 26 варожых самалётаў. У баях тры разы быў паранены^[7].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 2 лістапада 1944 года за «мужнасць і гераізм, праяўленыя ў паветраных баях з нямецкімі захопнікамі» гвардыі старшы лейтэнант Іван Леановіч быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка»^[7].

Удзельнічаў у Парадзе Перамогі. Трагічна загінуў 13 студзеня 1946 года — быў збіты аўтамашынай на шашы, што вядзе ў горад Чэхаў Маскоўскай вобласці. Першапачаткова быў пахаваны ў вёсцы Воласава, у 1965 годзе перапахаваны ў брацкай магіле на гарадскіх могілках Чэхава^[7].

Быў таксама узнагароджаны двума ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнам Айчыннай вайны 1-й ступені і шэрагам медалёў^[7].

Зноскі

↑ Згодна з іншыми крыніцамі - Барысаўскі раён Мінскай вобласці. См.: Леонович Иван Семёнович // Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — С. 864. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
↑ Гарады і вёскі Беларусі. — Мінск: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2011. — Т. 8. Мінская вобласць. Кн. 2. — С. 93. — 464 с. — ISBN 978-985-11-0554-6.
↑ Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Мінская вобласць / С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн. : БелСЭ, 1987. — С. 175. — 284 с.
↑ Леановіч Іван Сямёнавіч // Беларуская энцыклапедыя. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 9: Кулібін — Малаіта. — С. 171. — 560 с. — ISBN 985-11-0155-9.
↑ 22.04.2011 :: ТОРЖЕСТВЕННОЕ ОТКРЫТИЕ МЕМОРИАЛЬНОЙ ДОСКИ ГЕРОЮ СОВЕТСКОГО СОЮЗА ЛЕОНОВИЧУ ИВАНУ СЕМЁНОВИЧУ Архівавана 1 кастрычніка 2016.
↑ Леонович Иван Семенович Архівавана 1 кастрычніка 2016.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д Леонович Иван Семёнович // Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — С. 864. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.

Літаратура

«… Там Беларуси выше всей земля Дзержинщины моей…» — Минск, 1999.
Быков М. Ю. Советскин асы. 1941—1945.
Валаханович А. И., Кулагин А. Н. Дзержинщина: прошлое и настоящее. — Минск, 1986.
Высоцкий Н. И. Ветераны. - Дзержинск, 2010.
Дзержинск 860 лет / ред. Е. В. Филипчик. — Минск, 2006.
Памяць: гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. — Мінск, 2004.