Ігар Вячаслававіч Любавіцкі

Ігар Вячаслававіч Любавіцкі
Ігар Вячаслававіч Любавіцкі
Суддзя Вярхоўнага Суда Рэспублікі Беларусь[d]
	з 15 кастрычніка 2020
суддзя Мінскага гарадскога суда[d]
	26 чэрвеня 2014 — 15 кастрычніка 2020
Нараджэнне	21 ліпеня 1983 (41 год); Віцебск, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Бацька	Вячаслаў Віктаравіч Любавіцкі
Адукацыя	БДУ (2005); юрыдычны факультэт БДУ;
Месца працы	Барысаўскі міжгарнізонны ваенны суд[d]; Мінскі гарадскі суд; Вярхоўны суд Рэспублікі Беларусь;
Узнагароды

Ігар Вячаслававіч Любавіцкі (нар. 21 ліпеня 1983, Віцебск) — беларускі юрыст і дзяржаўны дзеяч.

Суддзя Вярхоўнага Суда Рэспублікі Беларусь (з 2020).

Біяграфія

Нарадзіўся 21 ліпеня 1983 года ў Віцебску. Бацька, Вячаслаў Віктаравіч Любавіцкі, працаваў пракурорам; маці працавала поварам у сталовай^[1].

У 2005 годзе скончыў юрыдычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта^[1].

Да 26 чэрвеня 2014 года^[2] працаваў суддзёй Барысаўскага міжгарнізоннага ваеннага суда.

З 26 чэрвеня 2014 года^[2] да 15 кастрычніка 2020 года^[3] працаваў суддзёй Мінскага гарадскога суда. 27 лютага 2018 года ўключаны ў склад прэзідыума Мінскага гарадскога суда^[4]. Падчас працы ў гэтым судзе адзначыўся прысудамі Эдуарду Пальчысу і тром журналістам сайта Regnum^[5].

15 кастрычніка 2020 года прызначаны бестэрмінова суддзёй Вярхоўнага Суда Рэспублікі Беларусь^[3]. Уваходзіць у склад судовай калегіі Вярхоўнага Суда Рэспублікі Беларусь па крымінальных справах^[6].

6 ліпеня 2021 года суддзя Вярхоўнага Суду Рэспублікі Беларусь І. В. Любавіцкі прыгаварыў Віктара Бабарыку, палітычнага канкурэнта Аляксандра Лукашэнкі падчас прэзідэнцкіх выбараў 2020 года, да «14 гадоў пазбаўлення волі з адбываннем у папраўчай калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму са штрафам у памеры 5 тысяч базавых велічынь, з пазбаўленнем права займаць пасады, звязаныя з выкананнем арганізацыйна-распарадчых і адміністрацыйна-гаспадарчых абавязкаў на тэрмін пяць гадоў» без магчымасці абскардзіць прысуд^[7]. За гэты прысуд Любавіцкі трапіў пад санкцыі ЕС^[5], Швейцарыі^[8], Албаніі, Ісландыі, Ліхтэнштэйна, Нарвегіі, Паўночнай Македоніі, Сербіі, Чарнагорыі^[9]^[10]. У снежні 2023 года Вялікабрытанія далучылася да санкцый супраць Любавіцкага^[11].