Ільінская царква (Гомель)

Стараверскі храм
Ільінская царква
52°26′30″ пн. ш. 30°59′00″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Горад	Гомель
Канфесія	праваслаўе
Епархія	Руская праваслаўная стараверская царква
Тып будынка	прыходскі храм
Архітэктурны стыль	усходнепалеская школа дойлідства
Дата заснавання	XVIII стагоддзе
Будаўніцтва	1773—1774 гады
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ільінская царква — дзеючая стараверская царква ў Гомелі, помнік беларускага драўлянага дойлідства канца XVIII стагоддзя, гісторыка-культурная каштоўнасць рэспубліканскага значэння (2-я катэгорыя). Адносіцца да Санкт-Пецярбургскай і Цвярской епархіі Рускай праваслаўнай стараабрадніцкай царквы. Знаходзіцца ў цэнтральнай частцы горада на вул. Камісарава, непадалёк ад р. Сож. Дала назву спуску ад вуліцы Пралетарскай да сожскай набярэжнай.

Стаіць на месцы разабранага ў 1737 годзе Спасава стараверскага храма і ўстаноўленага замест яго храма прарока Іллі, у сваю чаргу разабранага ў 1793 годзе.

Пасля вяртання з Турцыі Емяльян Пугачоў прыязджаў па дапамогу ў гомельскую стараверскую абшчыну і двойчы прыходзіў маліцца ў гэту царкву^[1][2].

Сучасны храм быў узведзены ў 1773—1774 гадах і асвечаны 28 верасня 1794.

У першай палове XIX стагоддзя пры храме існаваў змешаны, мужчынскі і жаночы скіт старавераў. У 1850 годзе скіт і царква былі зачыненыя, з 1852 года царква зноў стала дзеючай, ў 1853 заснаваны адзінаверчацкі прыход. Неўзабаве зноў стала стараверскай. Дзейнічала ў савецкі час.

У канцы 1943 г. каля Ільінскай царквы быў пахаваны колішні царкоўны староста Епіфан Рымароў, закатаваны разам з сям'ёй нацыстамі ў кастрычніку таго ж года за адмову ад прымусовай эвакуацыі^[3].

Складаецца з трох зрубаў, пастаўленых адзін за адным па адной восі: бабінец, сярэдні зруб, пяцігранная алтарная абсіда.

• Стан царквы ў другой палове 1940-х гадоў
• 
• 
• 
• 

• Гомельская Ільінская царква // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. С. 341—342.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ільінская царква