Ільінскі спуск (Гомель)

Ільінскі спуск — спуск да ракі Сож у Гомелі, пралягае ад вуліцы Пралетарскай (у раёне вуліцы Маісеенкі) да набярэжнай, перасякае вуліцу Камісарава. Знаходзіцца ў межах гістарычнага раёна Спасава Слабада (Слабада).

Ільінскі спуск з’яўляецца фрагментам яра — рэшткай рэчышча старажытнай рэчкі, якая брала свой пачатак з возера ледавіковага паходжання, вядомага ў ХІХ — сярэдзіне ХХ ст. як Гарэлае балота (знаходзілася ў раёне цяперашняга чыгуначнага вакзала). Гістарычныя назвы рэчкі і яра не захаваліся^[1]. Узнікненне цяперашняй назвы звязана са стараверскай Ільінскай царквой, збудаванай у канцы XVIII ст. на мысе, утвораным перасячэннем яра і вуліцы Камісарава (верагодная назва на 1771 г. — «ulica od Soƶa po Lewey Ręce», г.зн. «вуліца ад Сожа па Левай Руцэ»^[2]). Аднак канкрэтны час, калі назва «Ільінскі спуск» узнікла і стала пашырацца, пакуль дакладна не высветлены. Верагодна, што ў пераліку аб’ектаў, якія ўваходзілі ў склад 1-й паліцэйскай часці Гомеля па стане на 1914 г., мясцовасць фігуруе як «Оврагъ Спасской слободы»^[3], г.зн. «Яр Спасавай слабады». Паказальна, што Ільінскім спускам, нягледзячы на рэлігійнае паходжанне тапоніма^[4], яр называў С. М. Лебедзеў — савецкі чыноўнік, аўтар гістарычна-эканамічнага нарыса, прысвечанага Гомелю (1957 г.)^[5]. Сёння назва «Ільінскі спуск» выкарыстоўваецца ў гісторыка-археалагічнай літаратуры^[6], а паўсядзённы ўжытак мае, найперш, сярод старажылаў і аматараў гісторыі Гомеля.

• 
  Нізоўе Ільінскага спуску, 1883 г.
• 
  Рум пры нізоўі Ільінскага спуску, канец 1880-х гг.
• 
  Затопленае разводдзем нізоўе Ільінскага спуску (злева), 1918 г.
• 
  Паўночны схіл Ільінскага спуска, другая палова 1940-х гадоў

• 
  Дом пры Ільінскім спуску, 2021 г.
• 
  Дом на схіле пры Ільінскім спуску, 2021 г.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ільінскі спуск (Гомель)