Індывідуальная гонка

Індывідуа́льная го́нка^{[заўв 1]} — класічны від біятлоннай гонкі на 20 км для мужчын, 15 км для жанчын і юніёраў, 12,5 км для юніёрак і юнакоў, і 10 км для дзяўчат з чатырма агнявымі рубяжамі.

Спартсмены праходзяць пяць кругоў па 4 км у мужчын, 3 км у жанчын і юніёраў, 2,5 км у юніёрак і юнакоў, і 2 км у дзяўчат. Біятланісты стартуюць з інтэрвалам у 30 секунд. Першая і трэцяя стральба — лежачы, другая і чацвёртая — стоячы. Біятланісты самі выбіраюць сабе месца на стрэльбішчы. За кожны промах да агульнага часу біятланіста дадаецца штрафная хвіліна.

Індывідуальная гонка — найстарэйшы від біятлонных спаборніцтваў. На зімовых Алімпійскіх гульнях індывідуальныя гонкі па біятлоне ўпершыню прайшлі ў 1960 годзе ў мужчын і ў 1992 годзе ў жанчын. Першым алімпійскім чэмпіёнам, якія ўзялі залаты медаль у індывідуальнай гонцы, стаў біятланіст з Швецыі Клас Лестандэр, а першай алімпійскай чэмпіёнкай у гэтым жа выглядзе гонак — выступаўшая за зборную Германіі Анцье Місерскі. Упершыню індывідуальныя гонкі ў рамках чэмпіянату свету былі праведзены ў 1958 і 1984 гадах у мужчын і ў жанчын, адпаведна. Першым чэмпіёнам свету на гэтай дыстанцыі стаў шведскі біятланіст Адольф Віклунд, а першай чэмпіёнкай свету — савецкая біятланістка Венера Чарнышова.