Іосіф Тарасавіч Ляскоўскі
Іосіф Тарасавіч Ляскоўскі (1901 — 23 снежня 1946) — камандзір аддзялення сувязі батарэі 120-мм мінамётаў 1038-га стралковага палка, старшы сяржант. Поўны кавалер ордэна Славы. БіяграфіяНарадзіўся ў 1901 годзе ў вёсцы Прудок (цяпер — Хоцімскі раён Магілёўскай вобласці). Беларус. У 1920—1926 гадах праходзіў службу ў Чырвонай Арміі. Вярнуўшыся дадому да 1937 года працаваў бухгалтарам машынна-трактарнай станцыі ў Хоцімскім раёне, потым з’ехаў у Данбас. Працаваў горным тэхнікам на Галубоўскім рудніку ў Варашылаўградскай вобласці. У 1941 годзе быў зноў прызваны ў армію. У баях Вялікай Айчыннай вайны са жніўня таго ж года, асвоіў спецыяльнасць сувязіста. Удзельнічаў у абароне Каўказа, у вызваленні Херсона, Мікалаева, Адэсы, фарсіраванні Паўднёвага Буга, Днястра, Віслы і скончыў вайну ў Берліне. Член УКП(б) з 1943 года. Быў тройчы паранены. Да лета 1944 года старшы сяржант Ляскоўскі быў камандзірам аддзялення сувязі батарэі 120-мм мінамётаў 1038-га стралковага палка. У жніўні 1944 года пры фарсіраванні Днястра і ў наступных баях за плацдарм кабель, пракладзены праз раку старшым сяржантам Ляскоўскім, быў адзінай лініяй сувязі, па якой камандзір дывізіёна кіраваў агнём батарэй, якія знаходзіліся на левым беразе. Ляскоўскі і два падпарадкаваных яму тэлефаніста, не зважаючы на небяспеку, ліквідавалі пашкоджанні на лініі, выкліканыя агнём праціўніка, і аднаўлялі сувязь. 25 жніўня 1944 года ў баі ля вёскі Базіень тэлефаністы, пасланыя Ляскоўскім на ліквідацыю пашкоджанняў, былі параненыя. Старшы сяржант, таксама паранены, сам выйшаў на лінію і ліквідаваў 6 парываў тэлефоннай сувязі. Быў паранены ў нагу, але працягваў выконваць баявую задачу, пакуль не страціў прытомнасць. Загадам ад 29 жніўня 1944 года старшы сяржант Ляскоўскі ўзнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1]. Неўзабаве 295-я стралковая дывізія была перададзена ў склад 5-й ударнай арміі 1-га Беларускага фронту, удзельнічала ў баях на Кюстрынскім плацдарме, штурмавала Берлін. 4 лютага 1945 года ў баях за горад Кюстрын Ляскоўскі забяспечваў бесперабойную сувязь агнявой пазіцыі з назіральным пунктам, дзякуючы чаму было падаўлена 2 буйнакаліберных кулямёта, гармата, знішчана да 20 праціўнікаў. Быў паранены, але поля бою не пакінуў. Загадам ад 25 сакавіка 1945 года старэйшы сяржант Ляскоўскі ўзнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1]. 28 красавіка — 1 мая 1945 года ў баях на вуліцах Берліна сувязіст зноў вызначыўся, пад агнём праціўніка ліквідаваў больш за 20 пашкоджанняў лініі сувязі. У прадстаўленні І. Т. Ляскоўскага да ўзнагароджання ордэнам Славы 1-й ступені камандзір палка пісаў: «У баях з 28 красавіка па 1 мая 1945 года на подступах да рэйхстага таварыш Ляскоўскі ўзорна наладзіў разведку агнявых сродкаў праціўніка і забяспечыў батарэю бесперабойнай сувяззю. Ліквідуючы пад агнём праціўніка пашкоджанні на лініях сувязі, ён забяспечыў дакладнае, бесперабойнае кіраванне, у выніку чаго было знішчана тры станковых кулямёты, два мінамёты і больш за узвод праціўнікаў. Акрамя таго, падаўлены агонь чатырох кулямётаў, двух мінамётаў і рассеяная вялікая колькасць варожых салдат і афіцэраў, што спрыяла падраздзяленням палка паспяхова захапіць восем кварталаў горада.» У ліпені 1945 года быў дэмабілізаваны. Вярнуўся ў Данбас. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 мая 1946 года за мужнасць, адвагу і бясстрашнасць, праяўленыя ў баях з нямецкімі захопнікамі, старшы сяржант Ляскоўскі ўзнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені. Стаў поўным кавалерам ордэна Славы[1]. Жыў у горадзе Кіраўск Варашылаўградскай вобласці. Працаваў на шахце, быў абраны парторгам. Але арганізм, падарваны раненнямі, не вытрымаў напружання. 23 снежня 1946 года Іосіф Тарасавіч Ляскоўскі памёр. Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 2-й ступені, Чырвонай Зоркі, Славы 3-х ступеняў, медалямі, у тым ліку «За адвагу»[1]. Зноскі
Літаратура
СпасылкіИосиф Тарасович Лесковский на сайце «Героі краіны»
|
||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
