Аляксандр Валер’евіч Слесараў
Аляксандр Валер’евіч Слесараў (нар. 16 студзеня 1980, Гомель) — беларускі гісторык царквы, рэлігіязнаўца і выкладчык. Кандыдат багаслоўя (2007), магістр сацыяльнай псіхалогіі (2019), доктар царкоўнай гісторыі (2022). Выконваючы абавязкі рэктара Мінскай духоўнай семінарыі (17 ліпеня — 29 верасня 2020). Галоўны рэдактар царкоўна-Гістарычнага альманаха «ΧΡΟΝΟΣ» (з 2015 года). Адказны рэдактар навуковага часопіса «Працы Мінскай духоўнай акадэміі» (з 2012 года) і альманаха «Працы Камісіі па кананізацыі Беларускай Праваслаўнай Царквы» (з 2016 года). Галоўны рэдактар інфармацыйна-даведачнага партала «анты-раскол» (з 2009). Адзін з аўтараў «Праваслаўнай энцыклапедыі» і энцыклапедыі «Жыровічы: пад святым пакровам». Біяграфія• 1995—1999 гг. — навучаўся ў Гомельскім машынабудаўнічым тэхнікуме, па заканчэнні якога паступіў у Мінскую духоўную семінарыю; • 2002 год — пачаў сістэматычна займацца вывучэннем гісторыі сучасных расколаў у памесных праваслаўных цэрквах; • 2004 год — скончыў семінарыю першым у разрадным спісе паспяховасці і абараніў дыпломную працу на тэму «Старостильный раскол у Эладскай Праваслаўнай Царквы. Гісторыя ўзнікнення, развіццё і сучасны стан»; • 2006 год — быў камандзіраваны ў Маскоўскую духоўную акадэмію на курсы інтэнсіўнага вывучэння новагрэцкай мовы ў аб’ёме 150 вучэбных гадзін; • 2007 год — скончыў Мінскую духоўную акадэмію па першым разрадзе, і пад навуковым кіраўніцтвам епіскапа Брэсцкага і Кобрынскага Іаана (Хомы) абараніў дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата багаслоўя па тэме «Старастыльны раскол у гісторыі Памесных Праваслаўных Цэркваў XX ст.». Дадзеная дысертацыя стала выкарыстоўвацца ў Мінскай духоўнай акадэміі для выкладання расколоведения замест яго эе дыпломнай працы 2004 года. 2009 годзе значна пашыраны і дапрацаваны тэкст дысертацыі быў выдадзены ў выглядзе манаграфіі Круціцкім Патрыяршым падворкам і Таварыствам аматараў царкоўнай гісторыі ў серыі «Матэрыялы па гісторыі Царквы» (Кніга 44) пад назвай «Старастыльны раскол у гісторыі Праваслаўнай Царквы. (1924—2008)». Па заканчэнні Духоўнай акадэміі па распараджэньні мітрапаліта Мінскага і Слуцкага Філарэта (Вахрамеева) быў пакінуты пры Мінскай Духоўнай семінарыі ў якасці памочніка інспектара, выкладчыка і кансультанта пры семінарскай бібліятэцы. • у траўні 2009 года — запрошаны на пасаду выкладчыка прадмета расколоведения ў Ужгородскую украінскую багаслоўскую акадэмію імя святых Кірыла і Мяфодзія, з захаваннем пастаяннага месца працы ў Мінскай духоўнай семінарыі. • 10 чэрвеня 2009 года[2] для публікацыі даследчых напрацовак па праблеме сучасных царкоўных падзелаў адкрыў інфармацыйна-даведачны партал па расколоведению «анты-раскол» (anti-raskol.ru), дзе размясціў у агульнай складанасці больш за 150 нататак і артыкулаў гістарычнага, аналітычнага, навінавага, біяграфічнага і даведачнага характару па праблемах сучасных царкоўных падзелаў. Цэлы шэраг гэтых артыкулаў і нататак пасля быў перадрукаваны на іншых царкоўных сайтах. • з 2010 года рэгулярна браў удзел у працы Камісіі па кананізацыі святых Беларускай Праваслаўнай Царквы, у 2012 годзе афіцыйна ўведзены ў склад камісіі. • з лістапада 2010 года член рэдакцыйнай калегіі альманаха «Працы Камісіі па кананізацыі Беларускай Праваслаўнай Царквы». • 25 жніўня 2011 года рашэннем педагагічнага савета Мінскай духоўнай семінарыі і Акадэміі курс «Раскалазнаўства» ўведзены ў навучальны план акадэміі, А А. У. Cлесараў стаў выкладчыкам адроджанай вучэбнай дысцыпліны[3]. З 2013 года-дацэнт Мінскай духоўнай акадэміі[4]. Загадчык кафедры царкоўнай гісторыі і царкоўна-практычных дысцыплін Мінскай духоўнай акадэміі[4]. • 2012 год — адказны рэдактар навуковага часопіса «Працы Мінскай духоўнай акадэміі». • 2012—2017 гг. — галоўны рэдактар афіцыйнага сайта Мінскай духоўнай семінарыі (http://minds.by)[4]. • 2 мая 2013 года распараджэннем Мітрапаліта Мінскага і Слуцкага Філарэта прызначаны членам Савета духоўна-адукацыйнага цэнтра Беларускай Праваслаўнай Царквы[4]. • 5 ліпеня 2013 года вызначэннем Сінода Беларускай Праваслаўнай Царквы ўключаны ў склад Савета па тэалагічнай адукацыі Беларускай Праваслаўнай Царквы[4]. • у студзені 2016 года прызначаны намеснікам старшыні камісіі па кананізацыі святых Беларускай Праваслаўнай Царквы[4]. • 2016 год — прайшоў навучанне па курсе павышэння кваліфікацыі выкладчыкаў царкоўнай гісторыі, арганізаванага навучальным камітэтам Рускай Праваслаўнай Царквы, у аб’ёме 20 гадзін[4]. • 27 сакавіка 2019 года з адзнакай скончыць Расійскі дзяржаўны сацыяльны універсітэт па кірунку падрыхтоўкі 030300.68 «псіхалогія», абараніўшы магістэрскі дысертацыю па сацыяльнай псіхалогіі па тэме « сацыяльна-псіхалагічныя асаблівасці ўзнікнення і развіцця ўнутрыканфесійных рэлігійных канфліктаў (на прыкладзе цэркваў візантыйскай традыцыі)»[4]. • з 2019 года — дактарант Аб’яднанага доктарскага дысертацыйнага савета Маскоўскай, Санкт-Пецярбургскай і Мінскай духоўных акадэмій: тэма дысертацыі — «Царкоўнае жыццё беларускай эміграцыі ў 1944—1991 гг.: праблемы арганізацыі, юрысдыкцыйных супярэчнасцяў і расколаў» (навуковы кансультант-доктар гістарычных навук М. В. Шкароўскі)[5]. Указам мітрапаліта Мінскага і Заслаўскага Паўла, Патрыяршага Экзарха ўсяе Беларусі, ад 17 ліпеня 2020 года прызначаны выконваючым абавязкі рэктара Мінскай духоўнай семінарыі[6]. У перыяд выканання абавязкаў рэктара захоўвае пасаду прарэктара па навуковай рабоце Мінскіх Духоўных Акадэміі і семінарыі[7]. З 2020 года аспірант Інстытута гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (спецыяльнасць 07.00.02 — Айчынная гісторыя (Гістарычныя навукі))[8]. 21 снежня 2022 года прадставіў Аб’яднанаму доктарскаму дысертацыйнаму Савету Маскоўскай духоўнай акадэміі, Санкт-Пецярбургскай духоўнай акадэміі, Мінскай духоўнай акадэміі і Срэтэнскай духоўнай акадэміі дысертацыю «Царкоўнае жыццё беларускай эміграцыі ў 1944—1991 гг.: праблемы арганізацыі, юрысдыкцыйных супярэчнасцяў і расколаў». Па выніках тайнага галасавання акадэмічны доктарскі дысертацыйны савет прыняў аднагалоснае рашэнне аб прысуджэнні А. В. Слесараву вучонай ступені доктара царкоўнай гісторыі[9]. Зноскі
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
